PREMIUM
Bomen (planten) doe je toch het best in levenden lijve
Column Marleen BlommaertZaterdag was ik met flink wat mensen bij elkaar voor een evenement. Voor het eerst in lange tijd, niet om te vergaderen, maar met een socialer doel. We hadden dat weer goed gepland: daags na een persconferentie… Ik hield mijn hart vast. Het zou toch niet weer als een schoon voornemen stranden? Maar gelukkig waren onze plannen zodanig dat we maar een paar kleine aanpassingen moesten doorvoeren. Het belangrijkste vond bovendien buiten plaats.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Waarheden, halve leugens en leugens
-
PREMIUM
Huilen: teken van zwakte of genetisch bepaald? ‘Traankanaal zit lager bij mannen’
Huilen, janken, wenen, snikken en snotteren. Niks fijner dan ongecontroleerd de tranen laten stromen. Maar wat is nu de precieze functie van al die tranen? En waarom huilt de ene persoon al bij een tv-commercial en kan de ander geen traan laten op een begrafenis? Hoogleraar Ad Vingerhoets: ,,Het hormoon testosteron maakt het moeilijker om te huilen.’’ -
PREMIUMEnergierekening
Frank: ‘De elektrische auto verbruikt per maand net zoveel als ons huis in de wintermaanden’
Frank Deleij (44) uit Alphen aan den Rijn investeerde flink en ging van het gas af: ,,Het geeft soms bijna een soort schuldgevoel.’’ Hoeveel geld besteed jij aan energie in huis? Hoe probeer je de kosten omlaag te brengen? Deze vragen stellen we elke week aan een Nederlander. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
‘Ja jouw schuld, jij woont scheef, veel te groot’
Voorlopig werken we nog thuis en dus probeer ik in het weekend af en toe iemand te zien in vlees en bloed. Daarnaast heb ik de binnenkant van mijn eigen huis inmiddels ook wel gezien. Dus neem ik zaterdag de auto, rijd door de tunnel en ga op bezoek bij een goede vriend. We hebben elkaar lang niet gezien en de begroeting is dan ook allerhartelijkst. We gaan zitten in zijn aangenaam warme woonkamer. -
PREMIUMCOLUMN MARLEEN BLOMMAERT
Wie wil weten hoe het land eraan toe is, pakt een taxi
‘Paspoort’! schiet er door mijn hoofd. Gisteren gepakt voor de PCR-test en nu dan toch vergeten?! Het is erg donker en bovendien erg vroeg in de luchthaventaxi naar Zaventem. Ik gooi alle spullen uit ieder vakje van de handtas en voor ik het weet ligt de hele achterbank vol. Kijk aan, daar is 'ie dan toch. Ergens is mijn onbezorgdheid bij het reizen verdwenen. Waar ik vroeger op goed geluk maar vol vertrouwen een metro in Moskou nam of zonder de juiste papieren de trein naar Sint Petersburg instapte, lijkt een weekje Ierland nu een wereldreis bezaaid met beren op de weg.
-
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen
-
-
-
PREMIUMWaarvan Akte
Met kneepjes passen we zijn testament aan, drie dagen later krijg ik bericht van zijn overlijden
Wat als een cliënt nog helder van geest is, maar niet kan praten? Deze notaris lost het op met kneepjes in de hand. Een kneepje is 'ja’, twee kneepjes ‘nee’. Elke week tekent journalist Johan Nebbeling waargebeurde voorvallen uit de notarispraktijk op in deze rubriek. -
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Drie dagen helse jeuk en je ziet eruit alsof je ergens de builenpest hebt opgelopen
De zon tovert een schitterend, glinsterend lichtspektakel op het water in de baai. Het water is kalm. De heuvels van Connemara liggen als wachters aan de overkant van het water. “Goodmorning, how are you today? I’m fine thank you, how are you? Oh great, thank you”. Ik ben een week op Inis Mór, een van de Aran-eilanden voor de westkust van Ierland. De vraag hier klinkt opvallend oprecht maar misschien is het mijn zelfgekozen vertraging. Er hoeft even niks. De stilte, de rust en het tempo hier maken het een bijna perfecte plaats om na jaren de koffers uit te pakken.