PREMIUM
Achteraf
column marleen blommaertHet aardige van de geschiedenisles vond ik de verhaallijnen en de onontkoombare opbouw naar de meestal noodlottige afloop van die verhalen. Niemand die het op tijd aan zag komen of in staat was het af te wenden. Eerst begreep ik dat niet en kwam tot de conclusie dat we nu dan toch wel een stuk slimmer moesten zijn. Later begreep ik dat het lastig is om de toekomst te voorspellen en dat het moeilijk is om het “nu” goed te zien als je er bovenop staat. De gedachte dat we nu slimmer zijn, staat de laatste tijd sowieso wat onder druk.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Mijn overgrootvader draait zich in zijn graf om vanwege de gerechten van zijn achterachterkleinkind
,,Vijf procent van de Nederlanders eet geen vlees”, meldde zaterdag een artikel in een landelijk ochtendblad. In het artikel onderzocht men de mogelijkheid om in 2030 iedereen van het vlees af te krijgen. Een ingewikkeld verhaal over onder andere kweekvlees volgde. Van die vijf procent, dik 800.000 Nederlanders, zijn er ruim 50.000 die alleen plantaardig eten. Geen vis, geen ei, geen melk, geen boter, geen kaas. En eentje daarvan is mijn dochter. Een genetisch wonder, want haar vader was de grootste vleeseter die ik ken. Maar misschien hing dat wel samen. Hij heeft zijn liefde ervoor niet doorgegeven in elk geval. -
PREMIUMmet video
Warmtepomp wordt kleiner en minder lelijk
Nederland moet massaal aan de warmtepomp. Maar zo klein zijn ze niet, dus waar laat je zo’n ding? En waarom zien die buitenunits eruit als een koelwagen? Een kijkje op de VSK Installatiebeurs. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen
Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen afgelopen week. In de tuin sleur ik zaterdag een grote takkenbos achter me aan. Want zaterdag is afgewaaide-takken-dag of maak-de-vlier-een-kopje-kleiner-dag. Het is nog koud ’s ochtends. Onhandig beweeg ik mezelf voort, met onder mijn armen meterslange vliertakken. De takken blijven plots haken aan, hoe kan het ook anders … een vlierstruik. ,,Nee, laat los!” klinkt mijn stem vermoeid in de stille polder. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Nog even en er zijn in de Kamer 150 groepen die strijden om aandacht
Pieter Omtzigt, als ik aan hem denk, zie ik gek genoeg altijd het beeld van hem in carnavalskleren en met een kind op zijn arm. Een net iets te serieus gezicht boven een grote rode boerenzakdoek, de koter veilig op zijn arm gezeten. Misschien zoekt mijn brein naar een beeld dat hem het beste beschrijft: bloedserieus, beschermend, onverwacht en een beetje uit de toon. We zullen niet zo snel een dergelijk beeld van Wopke aantreffen. -
PREMIUM
De rem
We leven al bijna een jaar lang met de rem erop. Geen grote feesten, geen uitgebreide knuffels, geen zwerftochten door verre landen. De sneeuw en de vorst deed ons gek genoeg ontdooien. Hier aan de kreek veranderde de wereld in een zonnig, blij en vrij schaatstafereel uit vervlogen tijden. Leuk, maar alleen om naar te kijken want er zijn dingen die ik niet kan en daarmee heb ik me inmiddels verzoend. Schaatsen hoort in dat rijtje thuis. Ik geef mijn bange moeder de schuld, maar mijn natuurlijke onhandigheid zal er ongetwijfeld ook iets mee te maken hebben.
-
PREMIUMMet video
Recordaantal vacatures: thuiswerken, tiny house en korte werkweek als lokkertjes
Een recordaantal vacatures staat open, waardoor werkgevers van alles uit de kast halen om personeel te werven. Maar is een scooter of een tiny house wel genoeg? -
PREMIUM
Berlijn, Barcelona en Marokko: zo gaat Femke (49) elk jaar gratis op vakantie
Je moet je huis netjes en schoon achterlaten voordat je vertrekt, maar dan kun je gratis vakantie vieren in het huis van een ander. Femke Breukels uit Utrecht is fanatiek huizenruiler: ,,We hebben al 10.000 euro bespaard.’’ -
PREMIUMcolumn Marleen Blommaert
Ze zongen nog net geen Bella Ciao
Bij mijn grootouders kon veel gezegd worden. We kwamen er dan ook graag en vaak. Maar er waren een paar dingen waar ze absoluut allergisch voor waren. En dat was klagen over iets dat we moesten doen of over iets dat we niet hadden. Hun reactie: ,,Gij zou eens een oorlog meegemaakt moeten hebben!” Voor ons leek die oorlog een eeuw geleden. Voor hen was het een recent verleden dat gepaard ging met onvrijheid, angst en armoe. Ze vonden ons gezeur behalve vervelend ook onvoorstelbaar. Niks gewend en hopeloos verwend. Ergens tussen dat moment en nu is het begrip vrijheid langzaam verschoven.
0 reacties
Resterende karakters 500
Log in en reageer