1. Ik herinner me van de woonwinkel alleen de Frans Bauer-stijl
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Ik herinner me van de woonwinkel alleen de Frans Bau­er-stijl

    Het voorjaar komt eraan en mijn zitbank is meer dan 25 jaar oud. Ik dacht er dan ook goed aan te doen om eens een meubelzaak binnen te gaan. Het toeval wil dat we in ons vrolijke stadje een enorm exemplaar van een dergelijke winkel rijk zijn. Daarom besloot ik met mijn dochter ‘meubels’ te gaan kijken. In de vijftien jaar dat we hier wonen ben ik er twee keer eerder geweest. Ik ben ook niet het type dat u op tweede kerstdag op een woonboulevard aan zult treffen. Ik sleep mezelf wel met enige regelmaat naar de Zweedse meubelboer als het echt niet anders kan, meestal voor een kind. Maar dat zijn ze wel: mijn escapades op woongebied.
  3. The greatest show
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    The greatest show

    Het najaar strooit nog een paar mooie dagen onze kant op. Droog en zonnig weer met mistflarden op het water in de ochtend en roze luchten in de ochtend- en de avondstond. Op een eilandje in de kreek, vlak voor ons huis, is een vijftiental grote witte reigers aangeland. Toen we hier kwamen wonen, waren het alleen blauwe reigers die we hier zagen. Maar sinds een paar jaar hebben zich daar de kleine witte reiger en even later ook de grote witte reiger aan toegevoegd.
  1. Huttentut
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Huttentut

    Zaterdagmiddag, geen parkeerplaats te vinden in het stadje Hulst. De markt en alle aanpalende straten staan vol. Gelukkig ken ik een geheim parkeerplaatsje. Het ligt verscholen tussen eeuwenoude stadsmuren en als je het niet kent, ben je er al voorbij gereden voordat je het weet. Ik vraag me af welke festiviteit ik nu weer gemist heb, kijkend naar de drommen mensen. Dan lees ik: “Iedere eerste zaterdag van de maand gratis parkeren”. Om me heen zie ik slechts Belgische nummerplaten. Want hoewel de Zeeuwen de naam hebben, zijn de Belgen in alle eerlijkheid echt op de penning.
  4. Recht zo die gaat
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Recht zo die gaat

    Misschien is de herfst wel het mooiste seizoen. Zeker als het gepaard gaat met aangenaam zacht weer. Alle ruimte om op zo’n mooie dag ongewild groen te snoeien en, in mijn geval, in karrenvrachten af te voeren. In je eentje is dat onbegonnen werk, maar ik kon afgelopen week over vriendelijke familiehulp beschikken. Meneer B. mag voorlopig even niet tillen, dus is hij de opzichter. Het vriendelijke personeel heeft helaas veel aansturing nodig, ik vooral.
  1. Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken

    Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken. Ieder mag weer in het gareel. De wekker is vroeg afgelopen en u heeft zich verwonderd over het licht op dit vroege tijdstip, omdat u de afgelopen weken aangenaam kon luieren. Het tijdstip van opstaan schoof langzaam maar zeker op tot een voor u aangenaam en natuurlijk moment van wakker worden. De weemoedige nazomer begint. De eerste paddenstoelen zijn ook al gesignaleerd en sommige bomen proberen al voorzichtig hun nieuwe herfstkleuren.
  2. Bamisweer: jij weet toch wel wat dat is hé?
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Bamisweer: jij weet toch wel wat dat is hé?

    Echt “Bamisweer” met al die wind, dat was het zaterdag, sprak onze gast. Om vervolgens verontschuldigend naar meneer B. te kijken: maar wacht jij weet natuurlijk niet wat “Bamis” is. Nee dat wist ie inderdaad niet. Ze keek hoopvol naar mij: “jij wel toch he?”. Val ik weer door de mand, dacht ik. Ja, ik ken het woord Bamis wel, iets met herfst en oogst of zo, mompelde ik. Echt een indrukwekkend adequate omschrijving en ook zo mooi en treffend geformuleerd Marleen, dacht ik. Wat het precies betekent weet ik niet, vervolgde ze vrolijk, weet jij dat?
  3. Handelsmissie
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Handelsmis­sie

    Onze minister van Landbouw gaat op binnenlandse handelsmissie las ik. Ze gaat op handelsmissie om de waardering voor streek- en regioproducten te vergroten. Ik waardeer de streekproducten allang, dus hier hoeft ze gelukkig niet meer langs te komen. Ik koop de uien en aardappelen bij de boer op de hoek en voor de meest heerlijke biologische groenten ga ik twee dijkjes verder. Dat is, wat je noemt, een zeer ‘korte keten’: van de productie tegenover mijn huis tot de aankoop om ten slotte te eindigen op de borden van meneer B en mij.
  1. Vliegles
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Vliegles

    Meneer B. slaapt de laatste tijd wat onrustig dus besloot ik voor een nachtje te scheiden van bed. Gelukkig is er altijd wel een bed vrij in deze herberg. Voorzichtig informeer ik of mijn echtgenoot mij een nachtje kan missen. ,,Natuurlijk, doe maar hoor”, is zijn antwoord. Een tikje teleurgesteld ga ik die avond uit logeren in mijn eigen huis. Hij had voor de vorm toch wel even kunnen tegensputteren, vind ik. Als ik de perfecte houding heb gevonden, val ik als een blok in slaap. Totdat.
  2. Vakantiegevoel: je leeft ernaar toe via de afgekruiste dagen in je agenda
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Vakantiege­voel: je leeft ernaar toe via de afgekruis­te dagen in je agenda

    Vreemd hoe vakantiegevoel werkt. Je hebt of je hebt het niet. Je leeft ernaar toe via de afgekruiste dagen in je agenda. Het vooruitzicht om naar die prachtige camping of die schitterende streek te gaan, maakt dat je fluitend die laatste klussen nog even afrondt. Misschien sta je wel met open armen klaar om je kleinkinderen te ontvangen van je overstresste kinderen. Stuiterend struikelen ze over je drempel: ,,Opa, oma, wat gaan we vandaag doen?”
  4. Fruittuin
    PREMIUM

    Fruittuin

    Ik heb mijn buurman vanochtend de boom ingejaagd. U vermoedde het waarschijnlijk al: in het buitengebied rond Hulst hebben we bijzondere zeden en gewoonten. Hij meldde zich met zijn vrouw bij de achterdeur met allerlei vers uit hun tuin en kas: stekelige komkommers en tomaten in allerlei kleuren en vormen. Onze vriendin uit Sint Jansteen was al gearriveerd met verse croissants en overheerlijk rozijnenbrood van hun warme bakker aldaar. Ik zette verse koffie en ijsthee op tafel en we deelden mooie verhalen over lief en over oud en vers leed.
  5. Hittestress
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Hitte­stress

    Eén van de vreemde gewoontes van mijn moeder was, dat ze altijd een periode van een hittegolf leek uit te zoeken om de zolder op te ruimen of te behangen. En ze kon slecht tegen hitte. Blijkbaar heb ik genetisch toch iets vergelijkbaars meegekregen. Want bij alle verhuizingen van de kinderen sta ik me in het zweet te sjouwen, richting of over de 30 graden. Soms wordt dat nog voorafgegaan door een helletocht in een veel te drukke Ikea. Ik krijg daar dan steevast kramp in mijn voet en vervolg op één blote voet mijn weg. Inmiddels sta ik daar al om bekend en zwaaien mensen in de Ikea’s van Delft en Eindhoven naar me: ‘Hee Marleen, das al weer een tijd geleden!’ Sommigen bieden mij zelfs hun tweede kop koffie aan.

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld