-
PREMIUM
column Marleen Blommaert In The Year...
Ik wist het tot voor kort niet. Maar wat we echt nodig hebben, is onderzoek naar de bevolkingsgroei en snel een beetje! Eminente, politieke voormannen hebben er goed over nagedacht en zijn het daarover eens. In 2060 zouden er weleens 20 miljoen Nederlandse inwoners kunnen zijn. Drie miljoen meer dan nu. Overbevolking dreigt dus en dat komt vooral door mensen die hier willen wonen maar niet geboren zijn: Immigratie noemen we dat. De Anderen. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Brood
Het is nog vroeg. De kilte van de nacht wordt langzaam verdreven door de zonnestralen. De dauw is net vertrokken. Ik loop over onze dijk op deze verstilde zondagochtend. De stilte en de geur van de naderende herfst doen een drukke week vergeten. De pelotons wielrenners met hun nerveuze fluitjes en geschreeuw zijn er nog even niet. Ook alle auto’s slapen nog. Het geritsel van de bladeren is het enige dat de stilte van de herfst doorbreekt. Als de hond na enige tijd een vers reeënspoor oppikt, komt daar het ongegeneerde gesnuif van de hondenneus bij en het geritsel van haar lijf door het hoge gras: Snuif, snuif, swoesj, swoesj. -
PREMIUM
column marleen blommaert Sprookjes
Ik kijk graag naar science fiction. Star Trek, dr. Who, van alles, als het maar verzonnen is. Het is een onschuldige manier om te vluchten uit de werkelijkheid en me onder te dompelen in een denkbeeldige wereld. Als kind was ik ook al dol op sprookjes en dit zijn mijn volwassen sprookjes. De verhalen lopen langs voorspelbare lijnen: harmonie, het conflict/de val, de held staat op, hulp/vrienden, de tocht, de ontberingen en de verrijzenis. Zoiets ongeveer en ook voor de honderdste keer kijk ik er met plezier naar. Ik weet dat het verzonnen is en als het boek of de aflevering voorbij is, ga ik rustig verder met mijn normale leven. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Opportunist
Begin deze zomer zagen we prachtige bomen vol kersen en we aten daar ongegeneerd van. Ook de wijnranken, vol met zware trossen, zijn een lust voor het oog. De eerste druiven zijn rijp en smaken hemels zoet. Tegelijkertijd is er een ongemakkelijk gevoel dat knaagt. Het zoet krijgt een bijsmaak. -
Column Marleen Blommaert Appeltjes
Meneer B. heeft de afgelopen jaren nogal wat fruitbomen geplant, waaronder appelbomen. Hij droomt ervan om ooit nog eens zijn eigen cider en calvados te gaan maken. Veel bomen betekent veel fruit. Daar moet je dan wat mee.
-
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Het begin
We zitten in een comfortabele bus met airco. Buiten is het heet. De conducteur vraagt waar we naartoe willen en geeft ons kaartjes. Hij helpt de mensen die niet precies weten waar ze naartoe moeten met eindeloos engelengeduld. “Was het bij een tankstation? Een blauw of een rood tankstation? Ik wil jullie niet zomaar ergens achterlaten.” Hij waarschuwt de mensen als de bus stopt en roept duidelijk de halte om. We zijn op de plek waar de Europese beschaving begon waardoor het misschien beter is blijven hangen. -
PREMIUM
column Marleen Blommaert Herinneringen
Het geheugen is een wonderlijk bezit. Hoe belangrijk het is wordt pas goed duidelijk als het niet langer automatisch functioneert. Gelukkig doet het mijne het nog goed. Afgezien van een enkele naam. Die glijdt dan wat verder naar achter, net buiten het bereik van letters en klanken. -
PREMIUM
column marleen blommaert Beetje te
Ik had al aangekondigd dat op mijn vakantie zich altijd extremen voordoen op het weerfront. De eerste vakantieweek stond dan ook in het teken van records die verbroken werden. Ik keek reeds verlangend uit naar een verkoelende vakantie op Kreta, waar het op dat moment slechts 28 graden was in plaats van de 38 van dat moment hier. Op de radio probeerden ze verslag te doen van de hitte in ons “landje apart”. De naam “Westdorpe” waren ze even kwijt en na veel gestotter riepen ze uit arren moede dan maar “Hosternokke”. Bijna goed, dacht ik.
-
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Sociaal contract
De pluimpjes van de mais bewegen zacht heen en weer met de wind, als mensen op een festival, wiegend op de tonen van de muziek. De boerin van even verderop vreest voor de maisoogst en daarmee ook voor het voer van het vee. Ik loop naar de kolven toe en bekijk het gewas. -
PREMIUM
column marleen blommaert Overvloed
Nog even een paar dagen wachten en dan zal het regenen. Na weken van overvloedige zon, zullen de hemelsluizen vier weken lang opengaan. Ook, en dat is heel uitzonderlijk, op Kreta. Ik ben namelijk als geen ander in staat om vakanties te plannen op momenten en plaatsen met hondenweer. Ook op die plekken waar het op dat moment altijd mooi weer zou moeten zijn. Aangezien mijn vakantie nu nog slechts een paar dagen verwijderd is, zal het weer hier dus wel snel omslaan. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Helden
Bijzonder hoe dat werkt met identiteiten. Ik sta daar vaak versteld van. Als ik eerlijk ben, soms zelfs een tikje benauwd, zeker wanneer het gepaard gaat met kleuren, vlaggen en wild geschreeuw. Vermoedelijk zit dat in een onbewust stuk van mij, een collectief geheugen dat zich roert en me toefluistert: Pas Op, Wegwezen! -
PREMIUM
column marleen blommaert Uilskuiken Marleen Blommaert
Hou je vast", zeg ik tegen haar. Het zachte zoeven over het asfalt wordt abrupt afgebroken door een korte klap en repeterende doffe ploffen: We zijn weer in België. ,,Kunnen we België niet wat tips geven over hun wegen? vraagt ze. Of kunnen wij dat niet voor hen doen?" -
PREMIUM
column Marleen Blommaert Lovenjoel
Het aardige van op goede voet staan met de buren is dat ze je af en toe uitnodigen. Dit keer om mee te gaan naar The White House Gallery, een galerie in Lovenjoel. Een plaatsje waar ik nog nooit van gehoord had, in de beurt van Leuven. De galerie is gehuisvest in een 18e eeuws kasteel met een prachtig park: kasteel De Spoelberch.
-
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Leeg nest
Ik reageer meestal wat secundair en zelden uitbundig. In zekere zin ben ik het tegenovergestelde van een Zalando reclame. Ergens over gillen doe ik nooit. Dit tot grote ergernis van mijn uitbundige Haagse man, Hij kan het maar matig verdragen, zuinige reacties op geweldige zaken. De positieve keerzijde daarvan is, dat ik ook niet snel uit het veld geslagen ben of in huilen uitbarst bij tegenslag of rampspoed. -
PREMIUM
column marleen blommaert Kraai
Het was zo'n idyllische zondagochtend zoals ze hier in ruime mate voorhanden zijn. Ik word gewekt door meneer B. met een kopje thee en een sneetje volkorenbrood. Ik geniet van het feit dat de dag nog even op mij wacht met beginnen. De aanvang is aangenaam traag. Hoe laat het is, is onbelangrijk. Er is weinig dat op me wacht. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Heffingen op Harley Davidsons, jeans en whisky? Ik vraag me af waarom juist die dingen
Wat doe je als je een klap krijgt?...nee, niet die andere wang. Dat wat we ondanks die wijsheid, al eeuwenlang doen... Precies! terugslaan en hard ook. Dus toen Donald Trump importheffingen op staal en aluminium aan ons oplegde, sloegen we hard terug. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Wieden
“Verras je moeder dit jaar”, roept de mail me toe. Ik glimlach en besluit die verrassing nog maar even uit te stellen voor zover dat in mijn bereik ligt. Verrast zou ze zeker zijn, ze stierf immers 15 jaar geleden.
-
column marleen blommaert Bomen
Gisteren stond ik met een groep mensen in een kerk stil bij alle omgekapte bomen in Zeeland. En dat zijn er veel. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT 'Schat, je moet er wat voor over hebben, voor onze plasticloze duurzaamheid'
Voor wie het nog niet wist, we gebruiken te veel plastic. Ik was al ruim voor het verbod op plastic zakken overgestapt op eigen tasjes en ik bracht ook mijn plastic afval al jaren naar de plastic container. -
PREMIUM
column marleen blommaert Week dier
Het is de ochtend na een hevige regenbui. Ik loop over de dijk voor de wandeling. Kiezen voor teenslippers was iets te enthousiast. Mijn voeten moeten het bekopen met blad en modder dat rondvliegt als de auto’s en de fietsers langs razen. Net wakker en nu alweer toe aan een bad, dat is het eeuwige verhaal in de polder.
-
PREMIUM
COLUMN Hoe slagen mannen daar toch in?
Hoewel ik de lente al eerder aankondigde, bestond dat vooral uit goed kijken naar minimale aanwijzingen vanonder een warme muts. Nu is het echter goed zichtbaar maar vooral ook voelbaar. -
PREMIUM
column marleen blommaert Zomertijd
We kunnen rustig vaststellen dat de winter zich definitief heeft teruggetrokken. De kou is weer vertrokken naar die streken waar het leven volstrekt onherbergzaam is. Zoals in Jakoetsk waar de gemiddelde temperatuur nu min 15 graden is. Overigens is dat voor de bewoners daar ook een signaal dat de winter voorbij is. ’s Winters kan het daar min 60 worden en bij min 50 gaan de scholen dicht...Waaruit maar weer blijkt dat alles relatief is. -
PREMIUM
column marleen blommaert Heb je dat papiertje gezien?
Ik ben getrouwd met de papiertjesman. Zijn ouders hebben, net als de mijne, de crisis en de tweede wereldoorlog meegemaakt. Ze werden opgevoed in de leerschool van schaarste en werden op die manier ware toonbeelden van zuinigheid. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Het lijkt of de daling van insecten, net als in een achtbaan opeens is versneld
Het is meer dan tien jaar geleden dat we op deze plek neerstreken.
-
PREMIUM
column marleen blommaert Mijn NSB-opa
Vandaag ben ik in kamp Amersfoort. Daar presenteert Paul Strack van Schijndel zijn boek: "Mijn NSB-opa". Een indrukwekkende achternaam inderdaad, dat vond ik ook toen ik hem 35 jaar geleden voor het eerst hoorde. Maar bij edele achternamen horen niet altijd edele manieren helaas. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Grand Tourisme
Een heerlijke zondag in de polder. Zeeën van pluis, dansend door de lucht, woeste wielrenners in de vroegte en de rustige wielrijders wat later op de dag. Met al dat gefiets en omdat we een sportieve vriendin op bezoek hebben, besluiten ook wij te gaan fietsen. De korte broek komt tevoorschijn, de pet en stevige schoenen. Het uniform van de gemiddelde fietser van middelbare leeftijd. Die korte broek is in de winter gek genoeg weer een maatje gekrompen. Met enigszins stramme winterlijven zetten we onszelf in beweging. -
Column Marleen Blommaert Kil
De laatste sneeuwkristallen zijn gesmolten en als druppels in de bodem gelopen. De winter is nu voorbij vind ik. Erg mooi om nog een even wat echte sneeuw en kou langs te krijgen maar dit was wel genoeg. Op naar het voorjaar en menselijke temperaturen. -
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT 'Een oogverblindende schoonheid die me toeroept dat de lente eraan komt'
De griep kan maar moeilijk afscheid nemen. De luchtwegen zijn nog dichtgeslibd maar de koorts is geweken en ook de blafhoest beperkt zich tot een of twee uitbarstingen per dag. In het kader van het herstel ben ik begonnen met wandelen in de gezonde buitenlucht. -
column marleen blommaert De regels gelden even niet tijdens carnaval
De foto's van verklede kinderen stromen binnen via Instagram, Facebook en Whatsapp. Met bijna de hele familie in Brabant is de virtuele wereld een uitkomst. Het zijn kinderen die de basisschool bevolken of nog uitzien naar het moment dat ze daar naartoe mogen.
-
column marleen blommaert Lillo
Ik zoek de oorbellen die al meer dan een eeuw oud zijn, gemaakt van flinterdun goud met een piepkleine parel. Ze zijn zo licht en kwetsbaar, dat een zuchtje wind ze weg zou kunnen doen waaien. Gemaakt voor mijn grootmoeder, geboren in de negentiende eeuw. -
Column Marleen Blommaert De Context
Soms snap ik dingen niet meteen. Niet altijd, soms. Zo woedt er nu een driftige discussie over vroeger. Vroeger is erg belangrijk geworden de laatste jaren. Liever zag ik een wereld waarin we het over het nu en de toekomst hadden, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen. -
Vliegende storm
In de storm van donderdag dacht ik voor een veilige haven te kiezen. Gelijk de spookkapitein van weleer vloog ik langs de boorden van de Schelde en meerde af in Terneuzen.
