1. In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat

    In de vroege ochtend hang ik de klamme was op de draad. Mijn handen verkleumen langzaam. De wind bolt de witte lakens en snijdt door mijn te optimistisch gekozen voorjaarstrui. Ik ril. Een winddichte jas was meer op zijn plaats geweest. De zon is hier pas over een uurtje. Wanneer het lukt om een plekje zonder wind te vinden, is ‘ie al in staat om weldadig te warmen: echt terrasweer. Maar de terrassen zijn leeg, de stoelen gestapeld als wachters voor de deur. Dit keer niet wachtend op de zon, maar op het loslaten van de regels rond de afstand die we tot elkaar moeten bewaren. De meeste horeca-eigenaren zien de toekomst onzeker en met vrees tegemoet. Wie dit uit wil zingen, moet diepe zakken hebben. Ik prijs me gelukkig met een inkomen dat niet meteen is weggevallen.
  3. Hard hoofd
    PREMIUM

    Hard hoofd

    De grens is dicht. Misschien is dat voor mij wel het meest bevreemdende aan de hele crisis. Het is meer dan honderd jaar geleden dat dat voor de laatste keer het geval was: tijdens de Eerste Wereldoorlog. Niet alleen de grens is nu dicht, ook de poortwachters bij de Schelde doen hun werk met volle ijver. Wie het verhaal leest over de onverbiddelijke tolbediendes bij de Liefkenshoektunnel, zal hoofdschuddend achter zijn krant of tablet zitten. De ambulance die onderweg naar Terneuzen met een naar adem happende coronapatiënte het tolpoortje bereikt, krijgt te horen dat wanneer ze niet betalen ze rechtsomkeert konden maken.
  1. Plots is er dan een onzichtbare speler die het spel bederft
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Plots is er dan een onzichtba­re speler die het spel bederft

    ,,Je hebt je kinderen ook in een droomwereld opgevoed, zo is de werkelijkheid niet!” zegt mijn zus met nadruk. ,,Jullie hebben alleen maar geweldige buren gehad en je hebt enorm veel ruimte en een paradijselijke rust om je heen.” Het jongste kind klaagde over het wonen in een grote stad en mijn zus steekt nu de draak met de woonsituatie in de polder. Er zit zeker een kern van waarheid in. We lachen er hartelijk om. Mijn kinderen leerden in hun jeugd vooral dat je ruimte om je heen hebt en dat buren altijd tot steun zijn. Misschien dachten ze dat dat zo zou blijven: mooie dingen wennen immers snel en scheppen verwachtingen.
  4. Ik herinner me van de woonwinkel alleen de Frans Bauer-stijl
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Ik herinner me van de woonwinkel alleen de Frans Bau­er-stijl

    Het voorjaar komt eraan en mijn zitbank is meer dan 25 jaar oud. Ik dacht er dan ook goed aan te doen om eens een meubelzaak binnen te gaan. Het toeval wil dat we in ons vrolijke stadje een enorm exemplaar van een dergelijke winkel rijk zijn. Daarom besloot ik met mijn dochter ‘meubels’ te gaan kijken. In de vijftien jaar dat we hier wonen ben ik er twee keer eerder geweest. Ik ben ook niet het type dat u op tweede kerstdag op een woonboulevard aan zult treffen. Ik sleep mezelf wel met enige regelmaat naar de Zweedse meubelboer als het echt niet anders kan, meestal voor een kind. Maar dat zijn ze wel: mijn escapades op woongebied.
  2. The greatest show
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    The greatest show

    Het najaar strooit nog een paar mooie dagen onze kant op. Droog en zonnig weer met mistflarden op het water in de ochtend en roze luchten in de ochtend- en de avondstond. Op een eilandje in de kreek, vlak voor ons huis, is een vijftiental grote witte reigers aangeland. Toen we hier kwamen wonen, waren het alleen blauwe reigers die we hier zagen. Maar sinds een paar jaar hebben zich daar de kleine witte reiger en even later ook de grote witte reiger aan toegevoegd.
  3. Huttentut
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Huttentut

    Zaterdagmiddag, geen parkeerplaats te vinden in het stadje Hulst. De markt en alle aanpalende straten staan vol. Gelukkig ken ik een geheim parkeerplaatsje. Het ligt verscholen tussen eeuwenoude stadsmuren en als je het niet kent, ben je er al voorbij gereden voordat je het weet. Ik vraag me af welke festiviteit ik nu weer gemist heb, kijkend naar de drommen mensen. Dan lees ik: “Iedere eerste zaterdag van de maand gratis parkeren”. Om me heen zie ik slechts Belgische nummerplaten. Want hoewel de Zeeuwen de naam hebben, zijn de Belgen in alle eerlijkheid echt op de penning.
  4. Recht zo die gaat
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Recht zo die gaat

    Misschien is de herfst wel het mooiste seizoen. Zeker als het gepaard gaat met aangenaam zacht weer. Alle ruimte om op zo’n mooie dag ongewild groen te snoeien en, in mijn geval, in karrenvrachten af te voeren. In je eentje is dat onbegonnen werk, maar ik kon afgelopen week over vriendelijke familiehulp beschikken. Meneer B. mag voorlopig even niet tillen, dus is hij de opzichter. Het vriendelijke personeel heeft helaas veel aansturing nodig, ik vooral.
  3. Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken

    Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken. Ieder mag weer in het gareel. De wekker is vroeg afgelopen en u heeft zich verwonderd over het licht op dit vroege tijdstip, omdat u de afgelopen weken aangenaam kon luieren. Het tijdstip van opstaan schoof langzaam maar zeker op tot een voor u aangenaam en natuurlijk moment van wakker worden. De weemoedige nazomer begint. De eerste paddenstoelen zijn ook al gesignaleerd en sommige bomen proberen al voorzichtig hun nieuwe herfstkleuren.

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld