1. Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Het stormsei­zoen is onmisken­baar begonnen

    Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen afgelopen week. In de tuin sleur ik zaterdag een grote takkenbos achter me aan. Want zaterdag is afgewaaide-takken-dag of maak-de-vlier-een-kopje-kleiner-dag. Het is nog koud ’s ochtends. Onhandig beweeg ik mezelf voort, met onder mijn armen meterslange vliertakken. De takken blijven plots haken aan, hoe kan het ook anders … een vlierstruik. ,,Nee, laat los!” klinkt mijn stem vermoeid in de stille polder.
  5. Een groot, oud huis midden in de polder, reken maar uit, dat wordt de hoofdprijs
    PREMIUM
    column Marleen Blommaert

    Een groot, oud huis midden in de polder, reken maar uit, dat wordt de hoofdprijs

    De herfst is inmiddels aan zijn onmiskenbare heerschappij begonnen. Kachel aan, vest aan en kaarsjes aan. Misschien wordt ´(hout)kachel en kaarsjes aan´ voor sommigen wel heel letterlijk als op 1 januari de nieuwe prijzen door de energieleverancier worden doorgevoerd. Voor mij geldt die datum van 1 januari in elk geval. Een groot, oud huis midden in de polder, reken maar uit, dat wordt de hoofdprijs. ,,Had je maar moeten isoleren, zonnepanelen of een warmtepomp moeten aanschaffen”, hoor ik sommigen zeggen.
  6. Ze gaan alles anders doen, misschien ben ik te cynisch
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Ze gaan alles anders doen, misschien ben ik te cynisch

    Ze gaan het allemaal anders doen, zeggen ze. Goed idee: ik neem me dat ook om de haverklap voor, met name als het gaat om opruimen. En zij moeten in zekere zin ook een boel opruimen. Achterstallig onderhoud vraagt altijd meer werk dan de boel op gezette tijden onderhouden. Maar net als de voornemens van mij nog wel eens stranden in schoonheid, vrees ik dat er iets meer nodig is om tot verandering te komen voor hen. Zeggen dat je het anders gaat doen, verandert weinig aan de werkelijkheid. Maar misschien ben ik te cynisch.
  2. Drie dagen helse jeuk en je ziet eruit alsof je ergens de builenpest hebt opgelopen
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Drie dagen helse jeuk en je ziet eruit alsof je ergens de builenpest hebt opgelopen

    De zon tovert een schitterend, glinsterend lichtspektakel op het water in de baai. Het water is kalm. De heuvels van Connemara liggen als wachters aan de overkant van het water. “Goodmorning, how are you today? I’m fine thank you, how are you? Oh great, thank you”. Ik ben een week op Inis Mór, een van de Aran-eilanden voor de westkust van Ierland. De vraag hier klinkt opvallend oprecht maar misschien is het mijn zelfgekozen vertraging. Er hoeft even niks. De stilte, de rust en het tempo hier maken het een bijna perfecte plaats om na jaren de koffers uit te pakken.
  3. Wie wil weten hoe het land eraan toe is, pakt een taxi
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Wie wil weten hoe het land eraan toe is, pakt een taxi

    ‘Paspoort’! schiet er door mijn hoofd. Gisteren gepakt voor de PCR-test en nu dan toch vergeten?! Het is erg donker en bovendien erg vroeg in de luchthaventaxi naar Zaventem. Ik gooi alle spullen uit ieder vakje van de handtas en voor ik het weet ligt de hele achterbank vol. Kijk aan, daar is 'ie dan toch. Ergens is mijn onbezorgdheid bij het reizen verdwenen. Waar ik vroeger op goed geluk maar vol vertrouwen een metro in Moskou nam of zonder de juiste papieren de trein naar Sint Petersburg instapte, lijkt een weekje Ierland nu een wereldreis bezaaid met beren op de weg.

Columns

Net binnen

  2. Videobellen met Lewis Hamilton, ik mag hem live een vraag stellen!
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Videobel­len met Lewis Hamilton, ik mag hem live een vraag stellen!

    Ik las in een buitenlandse krant over een volwassen kind dat aan het vragen en klagen was over haar moeder in een ‘lezers vragen’-rubriek. Het antwoord dat ze kreeg kwam erop neer dat ze zich moest voorstellen dat zij de moeder was. Goed advies, maar ook ingewikkeld omdat het gaat om ouder-kindrollen. Ik nam me dan ook meteen voor bij de eerste de beste ergernis dit instrument toe te passen.
  3. Het zijn de hondsdagen, dus kijk uit
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Het zijn de hondsdagen, dus kijk uit

    ,,Wel uitkijken met het zacht fruit, want het zijn de hondsdagen eej”, zegt de groenteboer terwijl hij mijn tas met fruit vult. Hij vertelt dat het fruit gauw bederft in deze periode van warmte. Als ik in de tuin naar het valfruit kijk, klopt dat aardig. Thuis lees ik nog even verder. Het is de periode tussen 20 juli en 20 augustus, meestal de warmste periode in ons land. Het startsein wordt gegeven als de helderste ster, Sirius, ook wel de Hondsster genoemd, aan de ochtendhemel verschijnt. Hij is onderdeel van het sterrenbeeld Grote Hond, Canis Major. Vandaar, u begrijpt het, de hondsdagen.
  4. Misschien is het verhaal van Lionel Messi wel symbolisch
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Misschien is het verhaal van Lionel Messi wel symbolisch

    De wereld is aan het veranderen, traag maar gestaag. En dan doel ik niet op de huilende Lionel Messi die niet meer bij Barcelona ‘kan’ blijven voetballen. Het geld is daar namelijk op. Hij verdient per jaar 138 miljoen en nog wat. Mede daardoor heeft de club een schuld van 1 miljard. Hij wilde ook wel voor de helft van zijn salaris blijven. Ik zou ook wel voor 1/138e van dat bedrag blijven, maar goed, je hebt natuurlijk ook zo je vaste lasten als voetballegende.
  5. Mijn overgrootvader draait zich in zijn graf om vanwege de gerechten van zijn achterachterkleinkind
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Mijn overgroot­va­der draait zich in zijn graf om vanwege de gerechten van zijn achterach­ter­klein­kind

    ,,Vijf procent van de Nederlanders eet geen vlees”, meldde zaterdag een artikel in een landelijk ochtendblad. In het artikel onderzocht men de mogelijkheid om in 2030 iedereen van het vlees af te krijgen. Een ingewikkeld verhaal over onder andere kweekvlees volgde. Van die vijf procent, dik 800.000 Nederlanders, zijn er ruim 50.000 die alleen plantaardig eten. Geen vis, geen ei, geen melk, geen boter, geen kaas. En eentje daarvan is mijn dochter. Een genetisch wonder, want haar vader was de grootste vleeseter die ik ken. Maar misschien hing dat wel samen. Hij heeft zijn liefde ervoor niet doorgegeven in elk geval.
  2. Voor wie denkt dat we tot 2050 niks hoeven doen: kijk en huiver
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Voor wie denkt dat we tot 2050 niks hoeven doen: kijk en huiver

    De temperaturen die in Canada en in het noordwesten van de Verenigde Staten vorige week opgetekend werden, waren ongekend hoog. Bijna vijftig graden Celsius. Ik bedacht wat ik zou doen als het hier richting vijftig graden gaat. Er zit nog een deel van het huis in de dijk en daar zou ik het volgende doen met deze temperatuur: he-le-maal niks. Nou vooruit, water drinken. Voor wie nog overtuigd moet worden dat er wat aan de hand is en dat het weer steeds extremer wordt of voor wie denkt dat we tot 2050 niks hoeven doen: kijk en huiver. In zo’n situatie is het natuurlijk wachten op bosbranden en die kwamen ook.
  1. Nog even en er zijn in de Kamer 150 groepen die strijden om aandacht
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Nog even en er zijn in de Kamer 150 groepen die strijden om aandacht

    Pieter Omtzigt, als ik aan hem denk, zie ik gek genoeg altijd het beeld van hem in carnavalskleren en met een kind op zijn arm. Een net iets te serieus gezicht boven een grote rode boerenzakdoek, de koter veilig op zijn arm gezeten. Misschien zoekt mijn brein naar een beeld dat hem het beste beschrijft: bloedserieus, beschermend, onverwacht en een beetje uit de toon. We zullen niet zo snel een dergelijk beeld van Wopke aantreffen.
  2. Wachten tot kerst, want dan is de rumtopf op zijn best
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Wachten tot kerst, want dan is de rumtopf op zijn best

    Waar de natuur in het begin van de lente nog aarzelend op gang kwam vanwege een gebrek aan warmte, lijkt ze nu bezig aan een inhaalspurt. De overvloedige regen en de warmte van de afgelopen tijd doen alles uit de grond vliegen. Zelfs de eerste aardbeien van de kouwe grond beginnen hier te kleuren. Helaas heeft de jonge hond ze inmiddels ook ontdekt. We zien hem met zijn spitse neus in het aardbeienbed wroeten op zoek naar rijpe exemplaren. De groene laat ‘ie hangen, zo slim is ‘ie wel. De andere hond wacht op de eerste pruimen en moerbeien. Ze hebben zo hun voorkeuren, de beesten.
  3. De Harley Davidsons onder de runderen
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    De Harley Davidsons onder de runderen

    Je weet dat er iets aan de hand is wanneer je plotseling waterbuffels langs de oevers van de Westerschelde ziet grazen. Vorige week liep ik nog een stukje langs de rand van een akker en glibberend over de klei, vroeg ik me af of de boer misschien beter rijst zou kunnen verbouwen. En de week daarop arriveren de waterbuffels. Toeval bestaat niet. Ik lees mij in op het onderwerp want ik weet weinig van waterbuffels. Mijn vader zou het over een karbouw hebben denk ik en dat vind ik eigenlijk een mooier woord. Ze horen tot het geslacht “Bubalus”. Ze kennen weinig natuurlijke vijanden, alleen de tijger lees ik. Dat zal gelukkig meevallen, daarvan lopen er immers weinig rond in onze streek.
  1. 1962: het jaar waarin de Beatles auditie deden en de mensen die nu in de rij staan, geboren werden
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    1962: het jaar waarin de Beatles auditie deden en de mensen die nu in de rij staan, geboren werden

    Ik rij naar Snowbase in Terneuzen. De locatie waar ik geprikt ga worden, samen met mijn jaargenoten en enige mensen die normaal een griepprik krijgen. Tenminste, ik hoop voor hen dat ze griepprikklanten zijn, anders is de tijd wel erg hard voor sommigen geweest. 1962: het jaar waarin de Beatles auditie deden én werden afgewezen, de eerste Amerikaan in een baan om de aarde kwam, Algerije zich losmaakte van Frankrijk en de mensen die nu in de rij in Terneuzen staan, geboren werden.
  4. Misschien moeten we sommigen gaan vaccineren met gezond verstand
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    Misschien moeten we sommigen gaan vaccineren met gezond verstand

    Het is een korte feitelijke mededeling in de mail van een kennis: ‘ik sta op de wachtlijst voor een operatie’. Dat de operatie in kwestie noodzakelijk en urgent is, staat buiten kijf. Maar net als zovelen moet hij wachten en zijn ziel in lijdzaamheid bezitten. Mijn gedachten gaan uit naar hem en al diegenen van wie de operatie wordt uitgesteld. Voor sommigen betekent dat wat ongemak, als het bijvoorbeeld gaat om een knieoperatie, maar voor anderen is het een hachelijke zaak als het om kanker gaat. Het brengt nog meer onzekerheid in een onzekere situatie. De rij van wachtenden groeit.

Webwinkel

  1. We hebben de loodgieter ‘s nachts stiekem begraven
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    We hebben de loodgieter ‘s nachts stiekem begraven

    Soms, heel soms, neemt mijn zwarte kat een spitsmuis mee naar binnen. Levend, maar enigszins gehavend. Eenmaal los uit de greep van de kat, vlucht het muisje onder de kast of achter het bed of ergens op een van de oneindig veel andere stoffige vierkante centimeters waar zowel de honden als de katten niet kunnen komen. Daar gaat het dan ongegeneerd lopen sterven. De geur is niet te harden en álles moet op zijn kop. En álles is veel hier. Als ik dan eindelijk het lijk gevonden heb, denk ik: ik moet echt kleiner gaan wonen. Maar niet té klein: er moet wel plaats zijn voor de twee herders, het clubje katten en ach, soms een spitsmuisje.
  2. Het zou zo de setting van een detective kunnen zijn
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Het zou zo de setting van een detective kunnen zijn

    Het Nederlandse voorjaar is in volle gang. Sneeuw, hagel, regen, woeste wind en af en toe een zonnetje. Het zonnetje schijnt helaas vaak wanneer ik binnen aan het werk ben. Het verlangen om buiten de zon op je gezicht te voelen is groot. Niet alleen bij mij, omdat de meesten van ons op dit moment toch min of meer een kluizenaarsbestaan leiden. Dat is ook zichtbaar als het weer dan een enkele keer mooier is. De parken in de steden veranderen dan in speeltuinen voor volwassenen en bieden tevens ruimte voor luide ontevredenheid.
  3. Ik voel me een beetje als de fazant als het gaat om corona
    PREMIUM

    Ik voel me een beetje als de fazant als het gaat om corona

    We hebben sinds kort een nieuwe bewoner. Hij is enigszins wild en jaagt de katten angst aan. Als ze hem zien, maken ze zich uit de voeten. De gast is een beetje een dommerik, luidruchtig en opzichtig gekleed. Persoonlijk houd ik wel van dat opzichtige, maar ik ben dan ook geboren in de jaren zestig, waarin psychedelische kleuren overal je netvlies bereikten. Het is een fazantenhaan, die waarschijnlijk op zoek is naar een vrouwtje.
  4. De waanzin op afstand houden
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    De waanzin op afstand houden

    Kappen, nu! Dat denk ik, als ik weer wat hoor over het platteland, de regio, over een krimpgebied. Waar ik enige weken geleden nog genegeerd werd door flyerende BBB-ers, hoor ik nu dat ene Caroline mij opeens vertegenwoordigt in Den Haag. Wie maakte haar burgemeester van De Regio, toen ik even niet oplette? Als haar wijze van arriveren op het Binnenhof een metafoor is voor de komende jaren, houd ik mijn hart vast. De besturing aan een ander overlaten, de deur niet open kunnen krijgen en ondertussen een boel spektakel maken.
  5. Eenzaam op het dak
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Eenzaam op het dak

    Langzaam dringt het koude water door mijn schoen in mijn sok. Het is één van die dagen. Alles gaat goed tot de eerste koffie. Kort daarna springt de kat op de ontbijttafel en als ik haar soepel in haar nekvel wil grijpen, blijkt ze toch meer nek te hebben en zet ze haar tanden in mijn vinger. Ik sta voor de keus om de kat boven op grootmoeders servies te laten vallen of de tanden van de kat ‘even’ te verdragen. Later in de avond zal blijken dat ik grootmoeders servies had moeten opofferen, getuige het ondraaglijk kloppende gevoel in mijn vinger.
  3. Internetvrije week is een geschenk uit de hemel
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Internet­vrije week is een geschenk uit de hemel

    Net als de herders in de Andes en Mongolië, kortom bewoners van de ruigste streken ter wereld, hebben ook wij in de polders in onze provincie nog niet overal geweldig internet. Glasvezel waarlangs de kilobytes ongehinderd zoeven zodat u dat mailtje kan lezen of dat YouTube-filmpje kan bekijken, is niet voor iedereen weggelegd. Gelukkig kwam ons Delta met een oplossing, onder de enigszins cryptische naam ‘vast-draadloos. '

Meest gelezen

Meest gedeeld