Wie ís die vrouw?

column marco kamphuisSteeds opnieuw trap ik in de valkuil van de stiltecoupé. Het lijkt eenvoudig: wie stil wil zijn, gaat er zitten; wie wil praten, zoekt elders een plaats. Dit concept is duidelijk te mooi om waar te zijn. Stilte is in onze samenleving even schaars als tijd. Als de NS een ‘tijdcoupé’ zou laten rijden – aan het eind van je treinreis heb je geen tijd verloren, maar gewonnen – zou iedereen begrijpen dat het een fabeltje was. Maar in de mythe van de stiltecoupé blijf ik geloven.