PREMIUM
Toverballen in Groede
column marco kamphuisZomer 1973. Op een camping in Groede hadden mijn ouders een caravan met kapotte horren gehuurd. Kapotte horren zijn erger dan helemaal geen horren, want bij een kapotte hor is het voor een mug een erezaak om het gaatje te vinden en je betaald te zetten dat je hem buiten probeerde te houden. Niet zeuren, jeuk hoorde bij de zomer.
Wat er ook bij hoorde: er was daar geen wc. Je moest aankloppen bij het huis van de beheerder, die je dan binnenliet. Die man was de kwaadste niet, maar als zijn vrouw opendeed, keek ze je aan met een uitdrukking van: ‘Alweer?’ Op het laatst hielden we alles gewoon maar op, en om de aandrang te vergeten krabden we ons suf aan onze muggenbulten.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMGeld & Geluk
‘Vroeger kochten we eens in de drie jaar nieuwe auto’s, nu hebben we ze al vijf jaar’
In deze Mezza-rubriek vragen we lezers naar hun relatie tussen Geld en Geluk. Inge en Eric houden van golf, autoracen en vakanties. ‘Dubai is wel heel duur dit jaar. Dus gaan we twee emiraatjes verder.’ -
PREMIUMcolumn marco kamphuis
Als Vlissingen op het vertrekbord komt, meen ik de meeuwen al te horen
Nu heb ik op Utrecht CS alweer een sprint moeten trekken om de trein naar Rotterdam te halen. Op welk punt in mijn leven is die drukte toch begonnen? Als kind had ik tijd in overvloed... Als middelbare scholier had ik minder vrije tijd, maar als ik ergens moest zijn, was ik nooit te laat. Als student begon ik het ervan te nemen: liever dan me naar een vroeg college te haasten, liet ik het schieten. Die universiteit loopt niet weg, dacht ik met de wijsheid van de jeugd, en dook weer onder de dekens. -
PREMIUMcolumn marco kamphuis
Rennen om te laat te komen
Als je bedenkt dat mijn vroegste zomerherinneringen in Groede liggen, dat mijn ouders later een vakantiehuisje in Yerseke hadden en dat mijn vrouw Zeeuwse is, heeft het nog lang geduurd voordat ik in Zeeland terechtkwam. Maar het is zover, we zijn de eigenaars geworden - tot onze eigen verrassing - van een eeuwenoud huisje in Vlissingen, vlak bij de boulevard, mooier kan het niet, en zodra ik deze regels geschreven heb ga ik een strandwandeling maken, handen losjes in de zakken, pet diep over de ogen tegen de zon, minstens tot aan Dishoek. -
iemand moet het doen
Patholoog Emma (36) bekijkt heel de dag stukjes mens: ‘Ik kom ook alle lichaamssappen tegen’
Werk kan niet altijd leuk zijn, maar waarom kiezen mensen voor het vak van ‘putjesschepper’, deurwaarder of overledenenverzorger? In deze reeks vertellen Nederlanders met zo’n baan over hun werk, waarom ze ervoor kozen en wat het zo interessant maakt. Vandaag: klinisch patholoog Emma Witteveen (36) onderzoekt stukken weefsel van mensen, zoals stukjes darm. -
PREMIUMcolumn marco kamphuis
Wees een kerel
Ik beklim de beroemde, vijftig meter hoge vuurtoren van Westkapelle. Boven mijn hoofd verwijderen zich de snelle voetstappen van mijn vrouw; de terugweg op de smalle wenteltrap wordt versperd door een zwaar hijgende, maar niettemin gestaag oprukkende Duitser. Het zweet is me uitgebroken.
-
PREMIUMcolumn marco kamphuis
Ondertussen verslonden ze de showbizzpagina van Henk van der Meijden
Als kersverse PZC-lezer en -columnist vraag ik me af welke rol kranten in mijn leven hebben gespeeld. Mijn ouders lazen vroeger De Telegraaf. Gelukkig hadden ze ook het Brabants Dagblad, daar schoof ik De Telegraaf snel onder wanneer er onverwacht een schoolvriend over de vloer kwam. Zelf schaamden mijn ouders zich ook enigszins voor hun abonnement; ze lazen Brabants Dagblad, benadrukten ze, en die andere krant met de grote koppen hadden ze alleen vanwege de ‘uitstekende financiële pagina’; ondertussen verslonden ze de showbizzpagina van Henk van der Meijden (en ik ook). -
PREMIUMcolumn marco kamphuis
Ver weg worden zijn kinderen elke dag groter
Op de Vlissingse boulevard kwam een man naast me lopen. Ik keek opzij. ‘Zon,’ zei hij. ‘Ja, het is warm,’ zei ik. ‘Zee,’ zei hij. ‘Ja,’ zei ik, ‘dat is de zee.’ -
Zo deel je wachtwoorden op een veilige manier
We kunnen er kort over zijn: deel je wachtwoord nooit. In de praktijk gebeurt dit echter vaak genoeg. Mocht het om welke reden dan ook toch nodig zijn om je wachtwoord te delen met vrienden of familieleden - omdat je een abonnement op bijvoorbeeld Netflix of Spotify deelt: zo doe je dat veilig.
Meest gelezen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Hoe verdelen we het Zeeuwse water
-
PREMIUMColumn Maikel Harte
Ik heb niets met tuinieren
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Zeg nooit meer dat Noord-Beveland saai is
-
PREMIUMcolumn annemarie van de vreugde
Therapie voor €1,-
-
PREMIUMcolumn marco kamphuis
Toverballen in Groede
