Wat ik zou meenemen wanneer ik moet vluchten

Dat denk ik nu, maar voor mij is het geen werkelijkheid gelukkig. Zomaar alles achterlaten en niet te weten of je je huis en je bezittingen en je dierbaren nog terug vindt of ziet, het lijkt me vreselijk. Het land van herkomst maakt daarbij niet uit. Al eeuwenlang vluchten mensen naar veiligere oorden, niet alleen vanwege oorlog maar steeds vaker ook vanwege klimaatveranderingen. Daar is vooral veel moed voor nodig lijkt me en een enorme wanhoop omdat je weet dat je niet kunt blijven op de plek waar je bent geboren en getogen en je het onbekende tegemoet gaat. 

In mijn omgeving zijn er steeds meer mensen die vluchtelingen op willen nemen. Zover ben ik nog niet, mede doordat onze jongste Man weer thuis komt wonen, maar ik wil wel als achtervang dienen en ze hierbij ondersteunen. Ik bracht ook al warme kleding en toiletartikelen naar inzamelpunten en stortte geld, maar het blijft toch aan je knagen. Dat deed het overigens altijd al; of het nu de bootvluchtelingen waren die in mijn jeugd vanuit Vietnam in bootjes naar Europa vluchtten of Syriërs en Eritreeërs die al jaren deze kant op komen. 

Ik las dat er nog nooit zoveel mensen wereldwijd op de vlucht zijn als dat nu het geval is en ik hoop alleen maar dat het mij nooit zal overkomen. Vanzelfsprekend bedacht ik ook me wat ik mee zou nemen aan eten en drinken. Ik dacht aan een soort van noodrantsoen met gedroogd fruit, een thermoskan thee, water, voedzame repen en zoute noten. Maar dat denk ik nu vanuit mijn veilige plek....