PREMIUM
Zit er geen droltrol in die me naar beneden zal proberen te trekken?
column jan vantoortelboomHet geluk zit in een klein hoekje. Het scheelde geen haar of ik was op mijn gezicht gegaan. Een of andere harde klodder modder, gedropt door een of andere tractor van een of andere loonwerker. Omdat ik zat te genieten van het streberige trekwerk van de halve husky die ik bezit en die me tot mijn dankbaarheid de aanschaf van een elektrische fiets doet uitstellen, had ik die klodder niet opgemerkt.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN JAN VANTOORTELBOOM
Routine in tijden van Corona
Tijdens de Coronacrisis is mijn leven niet zo erg veel veranderd. Ik werkte al veel van thuis uit, alleen was ik nu nog meer thuis. Behalve om af en toe eens wat boodschappen te doen in de lokale Plus ben ik eerlijk gezegd mijn erf niet af geweest. -
PREMIUMCOLUMN JAN VANTOORTELBOOM
In de tweede helft van mijn twintiger jaren bleek ik ook bezig met zingeving
Slechts een handvol weken voordat het coronavirus de media terroriseerde, las ik een artikel in een krant over de wanhopige zoektocht van mensen naar geluk en over psychiaters die heden ten dage supersterren zijn, maar ook overwerkt omdat de mensen er voor elke zucht naartoe sprinten. Woorden zoals piekbeleving en gelukseconomie kleefden aan mijn ogen. In datzelfde artikel hebben een aantal bekende psychiaters het over eenzaamheid bij jongeren door gebrek aan zingeving en dat die zingeving vooral te vinden is in De Ander en dat we dus wat ‘zitvlees’ in relaties moeten kweken en ‘niet bij het eerste zuchtje tegenwind moeten afhaken’. -
PREMIUMCOLUMN JAN VANTOORTELBOOM
Een deinende lusthof vol naakte, exotische vrouwenlichamen
Iedere mens droomt elke nacht, zegt men. Alleen herinneren velen van ons zich bij het ontwaken niets meer. Dat is bij mij meestal het geval, behalve vorige week. Die droom staat me nog levendig voor de geest. Het had misschien ook te maken met een slechte pint die ik de avond ervoor had gedronken, een Nederlands prutbiertje. -
PREMIUMcolumn Jan Vantoortelboom
Trots op de boer!
Mijn buren zijn boeren. Brabanders. Zeer betrouwbare, behulpzame, diervriendelijke en luidruchtige mensen. Ze lezen ook mijn boeken. We hebben dus een goede band. -
PREMIUMColumn Jan Vantoortelboom
Met een XL spuitbus ga ik op jacht
Het beest dat mij het meest de keel uithangt is terug: de mug. Geen enkel ander dier kan me zo tot waanzin drijven (behalve misschien zo’n grote strontvlieg die me snorrend om de oren vliegt en die tegen de wetten van de zwaartekracht in mijn witgeverfde plafond onder de zwarte stippen schijt.) Maar wederom, zoals elke zomer, ben ik tot de tanden toe gewapend: een XL spuitbus, twee toestellen met een gifreservoir voor in het stopcontact (mocht er eentje leegraken), en een onverwoestbare mepper. Als ik in mijn bed lig en ze aan de rafelranden van mijn slaperige bewustzijn al in de verte hoor zoemen, knip ik terstond alle lichten aan, spring ik met mijn zintuigen op scherp het bed uit en ga met een monomaniakale concentratie op jacht.
-
PREMIUMCOLUMN JAN VANTOORTELBOOM
De eerste keer in Domburg
Ik woon al zestien jaar in Zeeuws-Vlaanderen, maar vorige week was ik voor de eerste keer in Domburg. Ik mijd al te toeristische plekken, maar de drukte viel gelukkig mee. Er was ruimte genoeg op het strand en in het bos en de Duitsers bleven op afstand. De zegeningen van corona. In de winkelstraat, die waarin Ristorante Verdi zich bevond (de pizzeria waar ik een pepperoni pizza bestelde waarop na grondige inspectie geen pepperoniworst te bespeuren viel en de blonde serveerster me stellig liet verstaan dat bij haar Ristorante Verdi pepperoni pizza met pepertjes was), de enige straat van Domburg die ik ben doorgelopen, stond een man die het fietsverkeer regelde, het is te zeggen, hij verplichtte de fietsers af te stappen en al wandelend verder te gaan. Op korte beentjes liep hij heen en weer en op zijn hesje stond: Coronacoach. Het deed me denken aan cockroach, Engels voor kakkerlak. En ik had nog niet eens een pint op. -
PREMIUMCOLUMN JAN VANTOORTELBOOM
Nachtjager
Lang geleden, toen ik nog in Gentbrugge woonde, ging ik op een lenteavond, zo rond middernacht, naar buiten. – Ik haal wel vaker een frisse neus voor het slapengaan. Ik kan intens genieten van de maan, haar schijnsel en schaduwvlekken die gelden als de vingerafdrukken van een subliem wezen dat haar ooit in oertijden had aangeraakt en dus als bewijs uit het ongerijmde dienden. – -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
De wereld als zandbak
Ruim voor het coronavirus de wereld gijzelde ben ik begonnen in Grote verwachtingen van Geert Mak. Het is het vervolg op het succesvolle In Europa dat vijftien jaar geleden verscheen. Omdat het boek over de eerste twee decennia van deze eeuw gaat, dus zeer recente geschiedenis, las ik het met een zekere urgentie. Maar sinds corona heb ik het gevoel dat ik lees over een stoffig verleden, over een wereld die niet meer bestaat en er niet meer toe doet. Vaak denk ik bij geschiedenis aan een slingerbeweging, aan uitersten, want per slot van rekening zijn het de heftigste gebeurtenissen, zoals revoluties, oorlogen, ziektes, de wrede daden van dictators et cetera die de geschiedenisboeken halen.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Op het moment dat in Eindhoven het station gesloopt wordt, steekt Forum een extra lont in het kruit
-
PREMIUM
Een blokje rond als je vrouw je 's avonds buiten zet: mag dat?
-
PREMIUM
Ik zie mannen met
kapsels die herinneringen
oproepen aan de jaren 60 -
PREMIUM
In een crisis is het belangrijk om de informatie die je hebt zo veel mogelijk te delen
-
PREMIUM
Stoppen? Of toch nog een jaartje voetballen?
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Op het moment dat in Eindhoven het station gesloopt wordt, steekt Forum een extra lont in het kruit
-
PREMIUM
Een blokje rond als je vrouw je 's avonds buiten zet: mag dat?
-
PREMIUM
In een crisis is het belangrijk om de informatie die je hebt zo veel mogelijk te delen
-
PREMIUM
Zullen we die gaatjes dan maar eens dichtpurren, meneer Vantoortelboom?
-
PREMIUM
Ik zie mannen met
kapsels die herinneringen
oproepen aan de jaren 60
