Jan Vantoortelboom.
Volledig scherm
PREMIUM
Jan Vantoortelboom. © Marja Jansen

Vlaamse koleire: mijn telefoon gaf de geest

COLUMN JAN VANTOORTELBOOMErgernis. Ongeloof. Diepe verontwaardiging. Nijdigheid. Duivelse gramschap. Pure onversneden Vlaamse koleire. Het gevoel de voorhamer door de broeikasramen te willen slingeren. En dat niet één keer. 

Jan Vantoortelboom

Lees Meer

  1. Twee kerstbomen om me aan te vergapen
    PREMIUM
    column jan vantoortelboom

    Twee kerstbomen om me aan te vergapen

    Op zondagochtend kocht ik twee kerstbomen, een grote en een kleine, van een gevaccineerde man die herstellende was van corona en er behoorlijk koortsig van was geweest. Hij trakteerde me, terwijl ik achter hem aan door het slijk baggerde, op het historische feit dat op de lap grond waarop de kerstbomen groeiden er ooit een burcht had gestaan. Tijdens het bewerken van het land had hij allerlei scherven van potten gevonden, en ook een tinnen medaillon dat pelgrims meenamen van bedevaartsoorden zoals Santiago de Compostela.
  2. Doodskist in een doos: voor een slordige 600 euro zitten ouders en al onder de grond
    PREMIUM
    column jan vantoortelboom

    Doodskist in een doos: voor een slordige 600 euro zitten ouders en al onder de grond

    Vorige week ging ik weer eens uit eten met twee vrienden. Dat was van voor het coronatijdperk geleden. Een van die vrienden, een gepensioneerde levensgenieter en tevens zondagskind, was tijdens de coronaperiode met slechts een aantal maanden verschil zijn beide ouders verloren. Maar hij had er vrede mee, ze hadden beiden de 90 aangetikt, ze hadden niet geleden en zijn moeder had niet eens doorgehad dat zijn vader als eerste was vertrokken. Beter kun je het niet wensen, vermoed ik.
  4. Een pikhouweel in mijn schedeldak?
    PREMIUM
    column jan vantoortelboom

    Een pikhouweel in mijn schedeldak?

    H4A is al maandenlang bezig met het aanleggen van nieuwe leidingen. Weken geleden passeerden ze mijn oprit, zaagden een lijn in het asfalt, sloopten de brokstukken eruit en legden die met een kraan op een hoop, maakten de leidingen in orde en vertrokken naar de buren. Gelukkig kan ik nog weg aan de andere kant van de oprit, maar dat is de minst gebruikte. Die leidt namelijk naar het dorp Ossenisse en aangezien daar geen supermarkt, school, apotheek, boekhandel, bloemistenzaak et cetera is, moet ik daar nagenoeg nooit naartoe.
  1. De mens is een pillenras geworden
    PREMIUM
    column jan vantoortelboom

    De mens is een pillenras geworden

    Afgelopen week liep ik weer eens langs bij de apotheek. Toen ik daar stond te wachten op een of ander pilletje voor een van mijn tweeling en er nogal wat afgetikt moest worden op het computerscherm om dat pilletje te verkrijgen, doodde ik de wachttijd door wat in de rondte te kijken. Aan mijn linkerkant een oudere, verzorgde dame met een kapsel dat me deed denken aan mijn tante die ik in geen jaren had gezien, en een Plustas al tot de helft gevuld, waarin de medicatie die ze kreeg aangereikt onverwijld werd gekieperd. Aan mijn rechterkant lagen er in twee manden drinkbekers die waren afgeprijsd en als zeer handig aangeprezen: ze voorzagen ruimte voor pillen.
  4. Hij was een held vandaag
    PREMIUM
    column jan vantoortelboom

    Hij was een held vandaag

    Hij staat op en gaat op de rand van het bed zitten. Vandaag is de dag. Hij kijkt door het raam van zijn kleine kamer, maar ziet niets. Vandaag is de dag dat hij gezien zal worden, dat niemand zijn naam ooit nog vergeet. Hij trekt zijn zwarte broek en T-shirt aan en gaat voor de spiegel staan. Hij draait de kraan open en slaat water in zijn gezicht. Daarna poetst hij zijn tanden en kijkt in de spiegel. Wat hij ziet is niet zijn spiegelbeeld, maar zijn zelfbeeld: hij denkt vandaag een held te worden.

Net binnen

Meest gelezen

Meest gedeeld