Routine in tijden van Corona
COLUMN JAN VANTOORTELBOOMTijdens de Coronacrisis is mijn leven niet zo erg veel veranderd. Ik werkte al veel van thuis uit, alleen was ik nu nog meer thuis. Behalve om af en toe eens wat boodschappen te doen in de lokale Plus ben ik eerlijk gezegd mijn erf niet af geweest.
Delen per e-mail
Dat was geen straf, want het is hier goed: veel dieren, veel bomen en bloemen, veel werk en vooral veel zon. Maar vorige vrijdag ging ik toch voor de eerste keer terug naar de hogeschool. De presentaties voor het tentamen Engels mochten namelijk live worden afgenomen. Ik genoot van de rit ernaartoe: de blatende lammeren langs de N62, de witte windturbines die door het gezapige draaien van de bladen zichzelf in slaap leken te sussen, het laatste stukje snelweg van de A58 naar Vlissingen waarbij ik mijn voet wat zwaarder liet worden. Alles rook naar routine en dat beviel me.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Au revoir, Arsehole!
Een poos geleden parkeerde ik mijn auto nabij brasserie Westbeer aan de Scheldeboulevard in Terneuzen en slenterde ik na drie maanden eenzame opsluiting weer eens naar boekhandel Van de Sande. Ik wandelde via de hoek van de Westkolkstraat, langs het theater. Een uit de kluiten gewassen jongeman met een kapsel dat ook populair was in Dublin in 1996 wandelde in mijn richting. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM In de tweede helft van mijn twintiger jaren bleek ik ook bezig met zingeving
Slechts een handvol weken voordat het coronavirus de media terroriseerde, las ik een artikel in een krant over de wanhopige zoektocht van mensen naar geluk en over psychiaters die heden ten dage supersterren zijn, maar ook overwerkt omdat de mensen er voor elke zucht naartoe sprinten. Woorden zoals piekbeleving en gelukseconomie kleefden aan mijn ogen. In datzelfde artikel hebben een aantal bekende psychiaters het over eenzaamheid bij jongeren door gebrek aan zingeving en dat die zingeving vooral te vinden is in De Ander en dat we dus wat ‘zitvlees’ in relaties moeten kweken en ‘niet bij het eerste zuchtje tegenwind moeten afhaken’. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM De eerste keer in Domburg
Ik woon al zestien jaar in Zeeuws-Vlaanderen, maar vorige week was ik voor de eerste keer in Domburg. Ik mijd al te toeristische plekken, maar de drukte viel gelukkig mee. Er was ruimte genoeg op het strand en in het bos en de Duitsers bleven op afstand. De zegeningen van corona. In de winkelstraat, die waarin Ristorante Verdi zich bevond (de pizzeria waar ik een pepperoni pizza bestelde waarop na grondige inspectie geen pepperoniworst te bespeuren viel en de blonde serveerster me stellig liet verstaan dat bij haar Ristorante Verdi pepperoni pizza met pepertjes was), de enige straat van Domburg die ik ben doorgelopen, stond een man die het fietsverkeer regelde, het is te zeggen, hij verplichtte de fietsers af te stappen en al wandelend verder te gaan. Op korte beentjes liep hij heen en weer en op zijn hesje stond: Coronacoach. Het deed me denken aan cockroach, Engels voor kakkerlak. En ik had nog niet eens een pint op. -
PREMIUM
column jan vantoortelboom Kunstminnend sterven?
Op vrijdag 19 januari 2018 reed ik mijn vader naar het Jan Yperman ziekenhuis te Ieper. Hetzelfde ziekenhuis waar mijn moeder 26 jaar eerder na een lijdensweg van vier maanden was gestorven. Ik had er sindsdien geen voet meer binnen gezet. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Kut Karonavirusdieet
Niet zelden loop ik bij brood- en banketbakkerij Goossen in Kloosterzande naar buiten met drie grote zakken oud brood. De bakker denkt dat ik een kaneelfabriek begonnen ben en er grof geld mee verdien. En sommige klanten zullen wel denken dat die slimme Belg oud brood koopt om aan zijn vier kinderen te voeren. In werkelijkheid is dat brood voor mijn varkens, geiten en kippen.
-
PREMIUM
column jan vantoortelboom De vossen krijsen weer
De vossen krijsen weer. Soms een korte krachtige krijs, soms een langere gil: een rivaal die wordt opgemerkt en verjaagd of een vrouwtje dat een mannetje lokt. Het geluid draagt ver door de koude lucht en over de kale akkers. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Het gevoel een weidepaal te roken in plaats van een joint
Als ik schrijf rook ik weleens. Ik moet dan uitkijken dat ik niet te veel opga in het verhaal, want anders valt de askegel van de sigaret of sigaar en brand ik daardoor mijn schrijfhok misschien nog eens af. Zo heb ik al schrijvende weleens een gat in mijn broek gebrand. Ik kreeg het in de gaten omdat het pijn begon te doen. -
PREMIUM
column Jan Vantoortelboom Oude boksgoden werden onttroond: de koning is dood, leve de koning!
Mijn zoon van zestien doet sinds een paar maanden aan kickboksen. Om die reden waren we onlangs te vinden in het Gelredome om de opgeklopte partij tussen Badr Hari en Rico Verhoeven te aanschouwen. Nooit eerder hadden we live een bokswedstrijd gezien en we keken ernaar uit.