PREMIUM
Online lesgeven maakt sommige leraren weer menselijk
column Jan VantoortelboomIk ken een jongen die dit schooljaar samen met een groep vrienden tegen het ontmoedigingsbeleid van de school in, is overgestapt van 4 vmboT naar 4 havo. Voor het eerst in de schoolcarrière van die jongen, die al vanaf groep 4 gekenmerkt werd door schoolmoeheid, vertelde hij mij over zijn wedervaren tijdens de wiskundeles en met name over de persoonlijke benadering van de wiskundeleraar. Het motto van de leraar was: ‘hoe minder zielen, hoe meer vreugd.’
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Eerst was er niets en dan was er iets
Vroeger stond hier een lage jaren zestig schuur met een ijzeren poort en een dak van asbestplaten. Een bouwsel van de vorige eigenaar. De betonnen vloer bestond uit verschillende niveaus omdat er varkens, kippen en een paar stieren in werden vetgemest en er geulen nodig waren om de urine en ontlasting op te vangen. Er hingen TL-lampen die na verloop van tijd flikkerden en er de brui aan gaven en niet zelden stapte ik in het halfduister in zo’n verdomde geul of stootte ik mijn hoofd tegen een dwarsbalk vol roestige nagels. -
PREMIUM
column jan vantoortelboom Genaaid door mijn vrouw
Ontelbare keren heb ik mijn vader zijn hoofd zien stoten, de ene keer erger dan de andere. En ik maar lachen telkens als dat gebeurde en hij ook toen hij merkte dat ik het gezien of gehoord had, want het werd een beetje een ‘running gag’ in het gezin. Met het ouder worden gebeurde het frequenter en niet zelden liep hij met een beschadigde hersenpan rond. Nu ben ik zelf aan de beurt. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Kut Karonavirusdieet
Niet zelden loop ik bij brood- en banketbakkerij Goossen in Kloosterzande naar buiten met drie grote zakken oud brood. De bakker denkt dat ik een kaneelfabriek begonnen ben en er grof geld mee verdien. En sommige klanten zullen wel denken dat die slimme Belg oud brood koopt om aan zijn vier kinderen te voeren. In werkelijkheid is dat brood voor mijn varkens, geiten en kippen. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM De dame was waardig oud geworden, ook al mankte ze lichtjes en liep ze krom
Niet zo ver van mijn huis - ik schat een kleine kilometer - woonde een Duitse dame aan de Zoutlandsedijk. Ze was hoogbejaard. Eén keer per maand parkeerde er een Renault met een Pools kenteken op de oprit voor de witmetalen poort en maaide een man het gras. Of hij harkte in de tuin. -
PREMIUM
column jan vantoortelboom De grote vakantie
De grote vakantie. Twee volle maanden niet naar school. Rolluiken die half gesloten waren om de koelte in huis te bewaren, buiten eten op de zelfgemaakte bank, bananenmilkshake, het gele opblaaszwembad en kleren en haren die roken naar hars door het spelen van verstoppertje achter de sparren totdat het donker was. Een zinderende tijd van zorgeloosheid.
-
PREMIUM
Nieuwe columnist Jan Vantoortelboom: ‘Ik wil stof tot nadenken geven’
OSSENISSE - De tweede pagina van het zaterdagkatern van deze krant krijgt een nieuw gezicht. Gelauwerd romanschrijver Jan Vantoortelboom zal voortaan elke week de column voor zijn rekening nemen: ,,Ik stap een nieuwe wereld binnen.” -
PREMIUM
Column Jan Vantoortelboom Met een XL spuitbus ga ik op jacht
Het beest dat mij het meest de keel uithangt is terug: de mug. Geen enkel ander dier kan me zo tot waanzin drijven (behalve misschien zo’n grote strontvlieg die me snorrend om de oren vliegt en die tegen de wetten van de zwaartekracht in mijn witgeverfde plafond onder de zwarte stippen schijt.) Maar wederom, zoals elke zomer, ben ik tot de tanden toe gewapend: een XL spuitbus, twee toestellen met een gifreservoir voor in het stopcontact (mocht er eentje leegraken), en een onverwoestbare mepper. Als ik in mijn bed lig en ze aan de rafelranden van mijn slaperige bewustzijn al in de verte hoor zoemen, knip ik terstond alle lichten aan, spring ik met mijn zintuigen op scherp het bed uit en ga met een monomaniakale concentratie op jacht. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Voor de zot (ge)houden
Magneetvissen. Dat is waar mijn jongste twee nu verzot op zijn. En ze zijn er zo verzot op omdat ik het spelletje buiten hun weten om manipuleer. We gaan magneetvissen bij het vissershuisje van een vriend, gelegen aan de grote plas de Vogel in Hengstdijk. Rondom dat vissershuisje blijkt een bodem aan onuitputtelijke schatten te liggen. Telkens als we ernaartoe gaan vindt mijn tweeling er bouten, moeren, schroeven, trampolineveren, ringen, zelfs een stuk ketting. Maar waar ze het meest op kicken, zijn oude munten uit vreemde landen.
