Schrijver Jan Vantoortelboom.
Volledig scherm
PREMIUM
Schrijver Jan Vantoortelboom. © Camile Schelstraete

In de tweede helft van mijn twintiger jaren bleek ik ook bezig met zingeving

COLUMN JAN VANTOORTELBOOMSlechts een handvol weken voordat het coronavirus de media terroriseerde, las ik een artikel in een krant over de wanhopige zoektocht van mensen naar geluk en over psychiaters die heden ten dage supersterren zijn, maar ook overwerkt omdat de mensen er voor elke zucht naartoe sprinten. Woorden zoals piekbeleving en gelukseconomie kleefden aan mijn ogen. In datzelfde artikel hebben een aantal bekende psychiaters het over eenzaamheid bij jongeren door gebrek aan zingeving en dat die zingeving vooral te vinden is in De Ander en dat we dus wat ‘zitvlees’ in relaties moeten kweken en ‘niet bij het eerste zuchtje tegenwind moeten afhaken’. 

Jan Vantoortelboom

Delen per e-mail

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google privacybeleid en de gebruiksvoorwaarden zijn van toepassing.

Lees Meer

  5. Eerst was er niets en dan was er iets
    PREMIUM
    COLUMN JAN VANTOORTELBOOM

    Eerst was er niets en dan was er iets

    Vroeger stond hier een lage jaren zestig schuur met een ijzeren poort en een dak van asbestplaten. Een bouwsel van de vorige eigenaar. De betonnen vloer bestond uit verschillende niveaus omdat er varkens, kippen en een paar stieren in werden vetgemest en er geulen nodig waren om de urine en ontlasting op te vangen. Er hingen TL-lampen die na verloop van tijd flikkerden en er de brui aan gaven en niet zelden stapte ik in het halfduister in zo’n verdomde geul of stootte ik mijn hoofd tegen een dwarsbalk vol roestige nagels.
  1. Wildbeestige jarenzestigseks met een wilgenteenzweepje als voorspel
    PREMIUM
    column jan vantoortelboom

    Wildbeesti­ge jarenzes­tig­seks met een wilgenteen­zweep­je als voorspel

    Vandaag stond ik in de Plus in Kloosterzande in de rij te wachten. Ik was er snel heen gegaan om een beloning voor mijn tweeling te halen. Ik had ze namelijk een chocoladeletter en een grote zak pepernoten beloofd als ze zich gedroegen bij de tandarts en de 9-jaarsprik. Die uitgestelde belofte haalde niet veel uit: bij de tandarts kregen ze ruzie over wie er eerst op de stoel ging liggen en na veel vijven en zessen en een waarschuwing van mijn kant dat ze die avond hun Ipad zouden moeten missen, heb ik er zelf maar een als eerste op gelegd.
  3. Online lesgeven maakt sommige leraren weer menselijk
    PREMIUM
    column Jan Vantoortelboom

    Online lesgeven maakt sommige leraren weer menselijk

    Ik ken een jongen die dit schooljaar samen met een groep vrienden tegen het ontmoedigingsbeleid van de school in, is overgestapt van 4 vmboT naar 4 havo. Voor het eerst in de schoolcarrière van die jongen, die al vanaf groep 4 gekenmerkt werd door schoolmoeheid, vertelde hij mij over zijn wedervaren tijdens de wiskundeles en met name over de persoonlijke benadering van de wiskundeleraar. Het motto van de leraar was: ‘hoe minder zielen, hoe meer vreugd.’
  1. Avondklok in Vlissingen: een laatste boodschap, en dan stilte...
    Play

    Avondklok in Vlissingen: een laatste boodschap, en dan stilte...
  2. Clinic in Oostburg: 'Jeugd mag gelukkig nog wel voetballen'
    Play

    Clinic in Oostburg: 'Jeugd mag gelukkig nog wel voetballen'
Alle video's

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld