PREMIUM
Ik hoor de botjes van Popeye kraken onder zijn schoen
column jan vantoortelboomJulien, een gerimpelde kale grijsaard met getatoeëerde armen, een kilo halskettingen, een gevlochten snor en slechts één voortand, zei dat hij graag weer eens iemand in elkaar wilde rammen, gewoon helemaal opfrommelen totdat ie in z’n broekzak zou passen, uit nostalgie naar zijn jonge jaren als buitenwipper in een obscure kroeg aan de haven van Antwerpen.
Delen per e-mail
‘Dat klinkt erg pijnlijk en ongezellig, Julien,’ zei ik. ‘Maar wat zou voor jou dan een goede reden zijn om zoiets nog eens te willen doen?’
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
column jan vantoortelboom Coronapark
Dezer dagen verricht ik maar al te graag handenarbeid. Het bedaart de gedachten over wat er zich op dit moment in de wereld afspeelt. In de tuin bouwen we een schilder- en schrijfatelier met slaapgelegenheid voor wel zes personen. Ik heb plannen om er workshops te organiseren voor aspirant-schrijvers, om er met gelijkgestemden te praten over boeken en literatuur. Maar dat is toekomstmuziek. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Het gevoel een weidepaal te roken in plaats van een joint
Als ik schrijf rook ik weleens. Ik moet dan uitkijken dat ik niet te veel opga in het verhaal, want anders valt de askegel van de sigaret of sigaar en brand ik daardoor mijn schrijfhok misschien nog eens af. Zo heb ik al schrijvende weleens een gat in mijn broek gebrand. Ik kreeg het in de gaten omdat het pijn begon te doen. -
PREMIUM
Zonder het ringetje in de uitlaat ging de Starflite 90 per uur
Mijn oudste zoon van 17 heeft een Aerox Yamaha scooter, een Derbi motor, een computer, een Xbox en een iPhone. Zelf had ik op die leeftijd alleen een Starflite GTS 50cc, nota bene gemaakt door Batavus en verkocht in Duitsland in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM De lepel
Ik weet dat hij er ligt, tussen al de andere dessertlepels, want ik heb hem er twee jaar geleden zelf neergelegd. Hij is de enige in zijn soort, met een kunstzinnig handvat en hij ligt daar verweesd. Hij is al oud en heeft meer dan veertig jaar de vier monden van het gezin van mijn kindertijd bediend. Het is er niet aan te zien. -
PREMIUM
column Jan Vantoortelboom In een vitrinekast liggen de herinneringen van de schrijver
Er wordt wel eens beweerd dat schrijvers visionaire kwaliteiten hebben en kunnen inschatten waar in de toekomst kansen of problemen opduiken. Ik denk onmiddellijk aan de Engelse schrijvers Aldous Huxley en George Orwell die in hun respectievelijk dystopische toekomstromans Brave New World (1932) en 1984 (1949) een angstaanjagende maatschappelijke realiteit beschrijven die veel lijkt op de hedendaagse werkelijkheid.
-
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Blaastraining voor Film by the Sea
Film by the Sea 2020 gaat van start. Dat is het Zeeuwse culturele evenement waar ik met het meeste plezier naartoe ga. Dat is begonnen in 2015, toen ik door oud-directeur en filmkenner Leo Hannewijk gevraagd werd om in de jury te zetelen. Een week lang elke dag verplicht drie films kijken op een prachtige locatie en elke avond, in het warme licht van de ondergaande septemberzon, dineren bij restaurant Solskin aan de boulevard in Vlissingen. Onlangs zag ik nog een foto van de restauranthouder met een gigantische peperbus, de grootte van een bazooka. De dag werd steevast afgesloten met meerdere drankjes en een diepe nachtrust in hotel Arion. -
PREMIUM
column Jan Vantoortelboom Mijn broer deelde de lakens uit, ik was het proefkonijn
Op een avond vorige week reed ik in het donker terug naar huis en zag ik een uiltje op de weg. Hij bewoog niet, ook niet toen ik nog wat dichterbij reed. Hij zat er rustig te koekeloeren. Maar toen ik uitstapte om te gaan kijken of hij iets mankeerde, vloog hij weg. Een steenuiltje, zei een kenner. Een juveniele kerkuil, zei een andere kenner. -
PREMIUM
column jan vantoortelboom Ook dat is Zeeuws-Vlaanderen
Mist, dikke grijze wolken, somberte, lege velden en slijk in de wind. Ook dat is Zeeuws-Vlaanderen. De ijskoude, immer deinende Westerschelde, de scholeksters, de zilverreigers verspreid over de akkers, de buizerds op de weidepalen en biddende torenvalken, het dorre gras op de dijken en de stuurse gezichten van de mensen. Ook dat is Zeeuws-Vlaanderen.
