PREMIUM
Als ik vroeg zou komen te sterven, wilde ik ze een stem vanuit het graf geven
Column Jan VantoortelboomVroeger had ik op mijn kamer een instabiel vurenhouten rekje vol boeken. Het stond tegen de wand en ik kende alle titels van buiten. Nu heb ik twee prachtige stalen boekenrekken voor honderden boeken, met zo weinig mogelijk verloren ruimte, want de stalen platen zijn gemaakt op de doorsnee romanafmetingen. Als de boeken echt groot zijn, kan ik ze nog horizontaal op elkaar leggen. De rekken zijn gemaakt door mijn schoonvader, een man met gouden handen. En het mooiste is de buiging erin, alsof de wand rond is.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
column Jan Vantoortelboom Online lesgeven maakt sommige leraren weer menselijk
Ik ken een jongen die dit schooljaar samen met een groep vrienden tegen het ontmoedigingsbeleid van de school in, is overgestapt van 4 vmboT naar 4 havo. Voor het eerst in de schoolcarrière van die jongen, die al vanaf groep 4 gekenmerkt werd door schoolmoeheid, vertelde hij mij over zijn wedervaren tijdens de wiskundeles en met name over de persoonlijke benadering van de wiskundeleraar. Het motto van de leraar was: ‘hoe minder zielen, hoe meer vreugd.’ -
PREMIUM
column jan vantoortelboom De grote vakantie
De grote vakantie. Twee volle maanden niet naar school. Rolluiken die half gesloten waren om de koelte in huis te bewaren, buiten eten op de zelfgemaakte bank, bananenmilkshake, het gele opblaaszwembad en kleren en haren die roken naar hars door het spelen van verstoppertje achter de sparren totdat het donker was. Een zinderende tijd van zorgeloosheid. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM De dame was waardig oud geworden, ook al mankte ze lichtjes en liep ze krom
Niet zo ver van mijn huis - ik schat een kleine kilometer - woonde een Duitse dame aan de Zoutlandsedijk. Ze was hoogbejaard. Eén keer per maand parkeerde er een Renault met een Pools kenteken op de oprit voor de witmetalen poort en maaide een man het gras. Of hij harkte in de tuin. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Genieten van een scharnierconversatie
Vrijdag loop ik een zaak in Terneuzen binnen, het soort winkel dat ik doorgaans niet bezoek voor mijn plezier: een detailhandelaar die gereedschappen, accessoires en bouwmaterialen levert. Ik kan er zelf niet door de gangen lopen om de spullen die ik nodig heb te zoeken, want die zijn afgesloten door een brede toonbank. Daarachter staan een paar mannetjes met baarden en tatoeages. -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Blaastraining voor Film by the Sea
Film by the Sea 2020 gaat van start. Dat is het Zeeuwse culturele evenement waar ik met het meeste plezier naartoe ga. Dat is begonnen in 2015, toen ik door oud-directeur en filmkenner Leo Hannewijk gevraagd werd om in de jury te zetelen. Een week lang elke dag verplicht drie films kijken op een prachtige locatie en elke avond, in het warme licht van de ondergaande septemberzon, dineren bij restaurant Solskin aan de boulevard in Vlissingen. Onlangs zag ik nog een foto van de restauranthouder met een gigantische peperbus, de grootte van een bazooka. De dag werd steevast afgesloten met meerdere drankjes en een diepe nachtrust in hotel Arion.
-
PREMIUM
column Jan Vantoortelboom Trots op de boer!
Mijn buren zijn boeren. Brabanders. Zeer betrouwbare, behulpzame, diervriendelijke en luidruchtige mensen. Ze lezen ook mijn boeken. We hebben dus een goede band. -
PREMIUM
Nieuwe columnist Jan Vantoortelboom: ‘Ik wil stof tot nadenken geven’
OSSENISSE - De tweede pagina van het zaterdagkatern van deze krant krijgt een nieuw gezicht. Gelauwerd romanschrijver Jan Vantoortelboom zal voortaan elke week de column voor zijn rekening nemen: ,,Ik stap een nieuwe wereld binnen.” -
PREMIUM
COLUMN JAN VANTOORTELBOOM Nachtjager
Lang geleden, toen ik nog in Gentbrugge woonde, ging ik op een lenteavond, zo rond middernacht, naar buiten. – Ik haal wel vaker een frisse neus voor het slapengaan. Ik kan intens genieten van de maan, haar schijnsel en schaduwvlekken die gelden als de vingerafdrukken van een subliem wezen dat haar ooit in oertijden had aangeraakt en dus als bewijs uit het ongerijmde dienden. –
Meest gelezen
-
PREMIUM
Een drie A4'tjes tellend kledingvoorschrift voor de schoolfotograaf
-
PREMIUM
Er zijn weer zwarte zwanen in aantocht
-
PREMIUM
Een deinende lusthof vol naakte, exotische vrouwenlichamen
-
PREMIUM
Roep maar veel en hard pang pang, zou ik zeggen -
Schoppen tegen coronamaatregelen is hip en dus applaudisseert Thomas Berge even niet voor de zorg
Webwinkel
Meest gedeeld
-
Schoppen tegen coronamaatregelen is hip en dus applaudisseert Thomas Berge even niet voor de zorg
-
PREMIUM
Roep maar veel en hard pang pang, zou ik zeggen -
PREMIUM
Een drie A4'tjes tellend kledingvoorschrift voor de schoolfotograaf
-
PREMIUM
Er zijn weer zwarte zwanen in aantocht
-
PREMIUM
Zaterdagavond (deel 2)
