-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
De allerlaatste vakantie
Op een ochtend deze week bracht ik mijn kinderen naar school en ik luister meestal naar Radio 538. Klaas met zijn hoge gekke stemmetje klinkt irritant, niet echt een boeiende radiostem; er waren tijden dat er een beter ochtendprogramma was, maar een mens went aan alles. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Mijn broer blijft de speelvogel die hij altijd was
Afgelopen woensdag werd mijn broer 51 jaar. Al negen jaar onze moeder overleefd en nog twintig jaar alvorens vader kan worden ingehaald. Dat zijn toch zo’n beetje mijn ijkpunten als ik over de verjaardagen van ons gezin wijlen nadenk. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ik had een grondige hekel aan de harmonie
Ik las een paar dagen geleden in deze krant dat de Sasse harmonie ‘De Vereenigde Vrienden’ na 125 jaar nog springlevend is. 125 jaar en springlevend, die twee woorden doen me denken aan mijn gebochelde meme die haar rokken boven haar steunkousen optilde om een potje te gaan touwspringen. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ik ga straks koerijden
Wat moet een mens met zo’n weer? Je zou er plannen van maken om te verhuizen naar het zuiden, daar waar de zon altijd en overal schijnt. Alleen zit je er dan zes maanden later misschien met overstromingen, toeristenhordes of bosbranden. Het is om die reden dan ook altijd beter om te vluchten in een boek. Momenteel zit ik nogal diep in de non-fictie. Ik heb Stephen Hawkings laatste boek De antwoorden op de grote vragen gelezen en eerlijk gezegd ben ik niet tot een antwoord gekomen. -
PREMIUM
Ik hoop dat u snel weer de oude mag worden
De laastste tijd kom ik vaak de volgende zin tegen: ‘ik geloof niet dat ik nog de oude word.’ Ik denk dat sommige mensen daar blij om moeten zijn. Is het niet veel hoopvoller en toekomstegerichter om te zeggen: ik wil de nieuwe worden! Geef mij als Nieuwjaarsgeschenk de nieuwste en beste versie van mezelf, Lieve Kerstman! Want wie wil weer de oude worden als die oude versie die was van een ongenietbaar, chagrijnig, onbescheiden, zelfzuchtig mens, bijvoorbeeld?
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Hoge hakken en goede cijfers
De nieuwe burgemeester van Hulst heeft vijftien paar schoenen van hetzelfde merk, met hoge hakken. En in haar auto liggen steeds zes paar schoenen, want overal waar ze komt, wil ze stevig in haar schoenen staan. Ik heb één paar hoge werkschoenen die ik aan heb tot er gaten in de stof of de zolen zitten. Verschil moet er zijn. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ben ik slachtoffer van duistere machten en krachten? Zeker!
Toen ik woensdagochtend mijn tweeling naar school reed, en mijn reet door de kou bijna aan de autozetel van mijn twintig jaar oude barrel zonder stoelverwarming vastvroor, hoorde ik op de radio een samenzweringstheorie over het WK voetbal, meer bepaald over Messi en zijn Argentinië. Die samenzweringstheorie is de volgende: het zou er de hoge piefen van Qatar heel veel aan gelegen zijn om voor eeuwig en altijd met Messi te zijn verbonden, vandaar dat ze er alles aan zullen doen om Argentinië wereldkampioen te maken. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Koudwaterzwemmen is een kleine dood
Ik ben nooit het verslavingsgevoelige type geweest, maar ik geloof dat ik er nu een te pakken heb. Voor het tweede jaar op rij loop ik in de wintermaanden, regen of hagel of sneeuw, in mijn zwembroek naar buiten om in water van zes graden te gaan zwemmen. Ik ga hier nu geen wetenschappelijk exposé geven over wat de voordelen of nadelen zijn van koudwaterzwemmen, maar het doet mij in elk geval goed. Het doet mij zo goed dat ik er, als ik er de mogelijkheid toe heb, zelfs drie keer per dag in ga.
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Met de boeren (niet) naar de hoeren
Vorige zaterdag was ik weer toerist in mijn geboortestreek. Met een groep bevriende Brabantse agrariërs en nog een aantal mensen werkzaam in de agrarische sector, gingen we een middagje naar Brugge. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Trek aan m’n vinger, dan krijg je m’n positieve energie!
Op dit moment lees ik een manuscript van een schrijver die ooit gedwongen werd opgenomen in een psychiatrische inrichting. De titel: Het licht van chaos. Ik geloof dat het indruk maakt, want vorige nacht droomde ik dat ik zelf werd opgesloten in een instelling en dat ik er niet meer uit kon. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Het zijn verwarrende tijden voor mens en dier
Het is werkelijk een rare tijd. Ik sta nog vijgen te plukken en straks is het sinterklaasfeest. Er zijn nog bloemen die bloeien en zelfs planten die uitbotten en binnen een grote maand staat de kerstman met zijn rendieren voor de deur. Best verwarrend voor een man zoals ik die wel gesteld is op een beetje routine, want zonder routine geen schrijf- of leeswerk. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
In het eerste kletskopcafé in Ossenisse smeren we kruidenmengsels en zalfjes op kale knikkers
De gemeente Hulst heeft een eerste oogcafé, namelijk in Graauw. Dat is een plek waar mensen die blind of slechtziend zijn terecht kunnen. Ik vind dit een modern en achtenswaardig initiatief. Alle grieven van de getroffenen kunnen met lotgenoten worden gedeeld en deze keer niet via het monsterlijke, onpersoonlijke en anonieme Facebook, maar gewoonweg live. -
PREMIUM
Misschien toch eerst maar een maagzuurremmertje
De stad Hulst organiseert een tweede editie van het whiskyfestival, want vorig jaar was een groot succes. Ik geloof niet dat ik ernaartoe ga, want whisky brandt een gat in mijn slokdarm en een nog groter gat in mijn maag. Ik weet dat er schrijvers zijn die prat gaan op het feit dat ze emmers whisky drinken na het schrijven van een steengoede lap tekst, maar daar eerst een maagzuurremmertje voor moeten slikken. Dat vind ik te zot voor woorden, al drink ik wel af en toe een Irish koffie, maar dat wordt dan weer door de whiskyliefhebbers met hoongelach begroet, want dat is zonde van de whiskey.
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Bouw verder en verdwaal levenslang in je passie, Mathijs uit Hoek
Mathijs uit Hoek deed mee aan Legomasters. Mathijs is 25. Daar heb ik oprecht respect voor. Er kunnen fantastisch mooie dingen worden gebouwd met lego en de passie van een persoon is zo veel meer waard dan wat passieloze mensen over hem denken. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Er gebeurde nogal wat op de bus
Ik woon al achttien jaar in Zeeuws-Vlaanderen en nooit had ik er last van dat de bussen niet reden. Tot nu. Want vanaf dit schooljaar zit ik met twee studenten in huis die beiden een opleiding zijn begonnen in Breda. Het is dus verdomd onhandig als de buschauffeurs staken. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Niets kon de pret drukken
Ik besloot weer eens de trein in Goes te pakken, vooral omdat de gps-software op mijn telefoon mij in Breda een paar keren in de steek had gelaten en ik aldaar mijn trein had gemist en daardoor bijzonder laat op mijn afspraak op de uitgeverij kwam. De reis via Goes duurde een stuk langer, maar ik had er goesting in weer eens op mijn gemak een boek te lezen in de trein. Om die reden koos ik altijd voor de reis zonder overstap, dan kon ik optimaal genieten van uren leesplezier. De avond voordien boekte ik een ticket. Niets kon de pret nog drukken. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
De Ardennen, Chouffe en een dwarsbalk
Het was van voor de komst van corona geleden dat ik nog eens met mijn twee reisvrienden op pad was geweest. We houden alle drie van wandelen in de natuur en een pint pakken. In de ellende op de luchthaven hadden we geen zin, dus besloten we naar de Ardennen te rijden en te overnachten in Nardin, een dorpje op een vijftal kilometer van de Chouffe-brouwerij.
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Het Hulsterse Vossenzoobattoir
Ik lees in de krant dat er in Hulst een groot en duur onderzoek komt naar de mogelijkheden voor uitbreiding van Reynaertland. Hulst moet een nieuwe ‘attractie’ krijgen. Er wordt gedacht aan een vernieuwing van het zwembad en aan een klimpark met klimhal. Ik vraag me af uit wiens koker bij de gemeente deze originele ideeën komen? -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
De kerstboomtovenaar uit Kuitaart
Ik ben een man, dus ik maak veel fouten. Voor de allereerste keer voel ik me genoodzaakt een rectificatie te plaatsen. Sommige lezers zullen denken: eindelijk, dat had-ie al vaker moeten doen. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Het enige wat ik kan, is de ballen erin hangen
Zeeuwse kerstbomen halen de kerst niet, las ik vandaag in deze krant. Ze zijn verpieterd en bruin door de de droogte en dan waren er opeens de hoosbuien die volgden. Als een kerstboom iets niet moet hebben, dan is dat te veel water.
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ze trapte vol goesting het gaspedaal in
Ik las dat een vrouw in Sluis tot twee dagen cel was veroordeeld wegens tanken zonder te betalen. Naast haar zat een man. Hij was dus niet het type gentleman dat even dacht: ik betaal de rekening wel, want een echte man laat een vrouw nooit betalen. Neen, daar dacht hij niet aan, want hij bleek dronken en mannen die dronken zijn, zijn te lomp om te helpen donderen. Toen de politie het koppel aanhield, schold de pummel hen uit en werd hij ook aangehouden. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ik hoop dat het hiernamaals een sauswalhalla is
Ik ga graag eten bij het restaurant ’t Oud Clooster in Gent. Het is er klein en donker en gezellig, de sfeer van een bruine kroeg in de wintermaanden. Daar neem ik zonder uitzondering steeds hetzelfde gerecht. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ik drink nooit energiedrankjes...
Ik drink nooit energiedrankjes, maar omdat het op een avond vorige week laat zou worden en ik wat moest doen om toch wakker te blijven, dronk ik twee Bullits en ik dronk ze in één teug na elkaar leeg omdat het die dag ook nog eens erg warm was geweest en ik dorst had. Nu ben ik wel wat koffie gewoon, maar ik geloof dat er toch een verschil bestaat tussen een paar koffietjes en twee Bullits. Het goedje was verrassend verfrissend en de smaak vond ik erg lekker. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Hij goot zijn cassettetoilet pal achter mijn ligzeteltje leeg
Reizen met een camper stond al lang op mijn verlanglijstje. Het is er deze zomer uiteindelijk van gekomen. Ik huurde er eentje van een bedrijf nabij Temse, en ging begin juni naar de infoavond. Mijn vrouw en tweeling gingen mee, want de jongens waren razend nieuwsgierig hoe zo’n ding er vanbinnen uitzag en waar ze twee weken in zouden slapen.
-
PREMIUM
Er was eens een man...
Er was eens een man in mijn schrijfhuis (of was het een vrouw? Moeilijk te zeggen). Laat ik maar voor het gemak ‘hij’ gebruiken. Hij had een pens en iets wat op borsten geleek. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Een pikhouweel in mijn schedeldak?
H4A is al maandenlang bezig met het aanleggen van nieuwe leidingen. Weken geleden passeerden ze mijn oprit, zaagden een lijn in het asfalt, sloopten de brokstukken eruit en legden die met een kraan op een hoop, maakten de leidingen in orde en vertrokken naar de buren. Gelukkig kan ik nog weg aan de andere kant van de oprit, maar dat is de minst gebruikte. Die leidt namelijk naar het dorp Ossenisse en aangezien daar geen supermarkt, school, apotheek, boekhandel, bloemistenzaak et cetera is, moet ik daar nagenoeg nooit naartoe. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ik heb geen zin weer in mijn kont te worden gestoken
Ik heb een daas die mij en mijn gezin met rust laat. Ik herinner me dazen en hun beten vooral van de kayaktochtjes die we weleens deden in de Ardennen. Het zijn rotbeesten, ze konden je erg lang achtervolgen om je te pakken te krijgen en je was nooit op tijd om ze dood te meppen, want dan hadden ze al gebeten. Ze bijten zelfs door T-shirts heen. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Als straf moest ik verkleed in een dik leeuwenpak met een kop van twaalf kilo door het park lopen
Het was een decennium geleden dat ik nog eens in Bellewaerde was. Er is van die laatste keer een foto bewaard gebleven: op de parking, in de avond, zitten mijn vader en ik onder de open kofferklep van de Renault Espace en we geven elk een flesje melk aan mijn tweeling. Ze waren toen een jaar oud. Mijn vader is er ondertussen niet meer. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Zijn de beesten gek geworden?
De grote sternen vallen bij bosjes uit de lucht, maar de mieren lijken zich alleen maar exponentieel te vermenigvuldigen. Op zich heb ik niets tegen een mier, integendeel, ik heb bewondering voor dat sterke en taaie diertje. Echter, als ze op mijn peer, laptop en benen kruipen, dan beginnen ze me te irriteren.
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Ik begrijp niet dat iemand blij wordt van die skippyballen. Sterker: het is misschien traumatiserend
Er drijven vijftig gekleurde skippyballen rond in de Oostkolk in Terneuzen. Ze moeten de kolk wat meer kleur geven, want er is iemand die op een goede morgen opstond, door het raam naar de horizon keek, en dacht dat er niet genoeg kleur in de omgeving te vinden was. Het zijn rode, groene, roze, blauwe, oranje ballen en ze zijn vastgemaakt aan een vat met zand. Zelfs de wijkraad en de stadsmanager van Terneuzen zijn erdoor gecharmeerd. De kleurenblinde die passeert heeft er geen fluit aan. -
PREMIUMCOLUMN JAN VANTOORTELBOOM
Een urn voor de kale fantaserende clown
Er is een koppel in Hulst dat urnen voor huisdieren afdrukt met een 3D-printer. Ze plaatsen er zelfs een beeldje op met naam, datum van overlijden en een persoonlijke boodschap. Er is blijkbaar vraag naar urnen voor huisdieren die er niet uitzien als een urn. Ik ben te laat. Een van mijn varkens is dood en ik had haar wel in een urn gewild. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Boterhamworst en katten met drie poten halen mensen uit mijn herinnering naar boven
Er is een duikboot in de Hulster Bierkaai gesignaleerd en een auto rolt zomaar de Scheldeboulevard in Terneuzen af, het zeewater in. En dan is er nog de bultrug die bij Cadzand-Bad gespot is en waarschijnlijk stijf staat van de PFAS. Zouden deze drie waterige nieuwtjes verband houden met elkaar?
