Welkom in de wereld van amai en camions
Column Jan van DammeDe oversteek maken. Ik heb het gedaan, tweede helft vorige week. Van Beveland naar Zeeuws-Vlaanderen. Een duik door de veel besproken toltunnel. Een oversteek, ook al is het niet meer met de boot, welkom in de wereld van amai en camions.
Delen per e-mail
Het idee was de Zeeuws-Vlaamse ziel te peilen. Onmogelijk, natuurlijk. Zo veel zielen, zo veel vreugd, zeker ten zuiden van de Westerschelde. Ik ben er geboren, ik groeide er op. De Groe. Inmiddels ben ik er langer weg dan ik er heb gewoond. Maar ja, eens een Zeeuws-Vlaming... Ik koester in elk geval de illusie dat ik de rimpelingen in het land van Cadzand nog altijd aanvoel.
Voor mijn vertrek kreeg ik van oplettende lezers al aanwijzingen en uitnodigingen. Waarvoor dank! Kom eens buurten, schreven naamgenoten die geen familie zijn in Terneuzen en Heinkenszand. De huidige bewoners van de huizen van mijn ouders en mijn broer hadden de koffie klaar staan, lieten ze weten. Het voelde als een warm bad. Echter, ik had me heilig voorgenomen alle plaatsen uit het Zeeuws-Vlaamse volkslied aan te doen. Van d'Ee tot Hontenisse en dan nog een keer terug voor die andere twee, dat is een hele toer op één dag. De koffie houd ik te goed voor een andere keer.
Ik had me heilig voorgenomen alle plaatsen uit het Zeeuws-Vlaamse volkslied aan te doen
Het was een mooie winterdag. Cadzand-dorp buiten het toeristenseizoen, ze hadden er een straat opgebroken zodat je het rondje rond de kerk niet af kon maken. In Eede werd ik voor de bakker eerst naar een tankstation verwezen, vervolgens naar de drogisterij. Belgisch brood te koop, minder zompig dan het Hollandse werd me verzekerd. In Hulst streek ik neer in restaurant Het Bonte Hert. Voor een niet opgetuigde donderdag waren er toch veel Vlamingen op de markt. Kloosterzande vierde de stilte. Daar voelde ik weer een beetje het einde van de wereld.
In het benzinestation bij IJzendijke hadden ze al gezegd: Nederlandse koerierdiensten vragen extra geld om hier te leveren. Of dat klopt? Een landje apart, dat in elk geval. Ik voel het, maar ben er niet meer. Terug op Beveland moet ik denken aan Giel de Pooter in Axel. Het is Zeeuwsch-Vlaanderen, mailde hij. Met ch.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Slow start
Op tijd opstaan, dat wil begin februari zeggen: als het nog donker is. Mijn vaste kopje thee, mijn vaste boterhammetje met hagelslag. Even voelen hoe fris het is, om te weten of ik mijn handschoenen aan moet. Dan twintig minuten naar buiten met onze zwart-witte en altijd goedgemutste Dibbe. -
PREMIUM
column jan van damme Stavanger
Ooit gehoord van de Stavanger-verklaring? Ik ook niet. Maar ik heb het opgezocht. De verklaring gaat over digitaal lezen. Op onze telefoon, onze iPad. Afgelopen weekend las ik dat een internationale club wetenschappers zich vier jaar lang heeft verdiept in het beeldschermlezen. In het Noorse Stavanger presenteerden ze hun bevindingen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Scherpbier
Oostburgers waren luxe paarden. Die konden naar school lopen. En tussen de middag, als de buitengebieders in een overvolle aula mochten aanschuiven, gingen zij doodleuk naar huis. Net als de meeste leraren die vaak op een paar minuten wandelen woonden. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Vergeetachtig
Het moest er een keer van komen. Als het hier gaat over herinneringen die vaak een halve eeuw of verder teruggaan, doe ik meestal een beroep op familie of oud-dorpsgenoten. Weten jullie nog of Adrie daar in het Slijkstraatje woont. Of het kleuterschooltje de Wantenwevers heette en drie houten Annie M.G. Schmidtfiguurtjes op het toegangshek had. Of de fontein van de parochieput echt huizenhoog spoot. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Oorlogskind
Ach Irene, je bent een oorlogskind.
-
PREMIUM
column jan van damme Voor Irene
Ik merk het nu pas. Bij het rammelen op het toetsenbord kijkt mijn zus Irene altijd over mijn schouder mee. Telkens als ik een laatste punt heb gezet, duikt meteen de vraag op: wat denkt zij als ze dit leest - herkent ze die schaatsscène op de parochieput in de Groe, was ze erbij toen oma Tol haar ‘oane’ schoeperde, zat ze achter het stuur toen er zakken naar Poperinge moesten worden gebracht? -
PREMIUM
column jan van damme 'Hé boekenwurm, je patat wordt koud’
Zeeuwen zijn boekenwurmen. Mijn oog haakte er gistermorgen meteen aan, onderaan pagina Zeeland 3. Dat ik die boodschap in diepzwarte blokletters nog eens in mijn eigen krant mag zien staan, dat is, ja, dat is toch wel bijzonder. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Buiskachel
De deurklink zat los. Je moest eraan rammelen. ‘Beetje duwen, kom ’t er maar in’. Binnen was het nog donkerder. Alleen de buiskachel verspreidde een rossige kring van licht op de vloer en het plafond.