PREMIUM
Reek voor reek
Column Jan van DammeRegendruppels tegen het raam. Het is al even geleden dat ik dat geluid heb gehoord. Vanaf de wit uitgeslagen landerijen, vanuit de sloten, van tussen de grassprieten van ons gazon, overal hoor ik zuchten van verlichting. Voorzichtig, er is nog wel wat meer hemelwater nodig voor we hosanna kunnen roepen. Een emmer vol, zei m’n opa als het stof onder zijn klompen opwolkte.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
column jan van damme Kleur op de klei
De wuivende graanvelden, het krakende heerlijk stoffige stro, de prikkende stoppels, de geur van motor- en dieselolie. Ik heb er in dit hoekje al vaker over geschreven. Als er een volgend leven is, dan kom ik graag terug als landbouwer, zo eentje met veel land die dagen dromend op zijn van vele pk’s voorziene tractor kaarsrechte voren naar de einder trekt. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Wie hip was, liep rond met een pukkel vol ban-de-bomtekens
Een handvat, geen schouderband. In degelijk donkerbruin leer. Met goudkleurige sluitingen voorop. Twee grote vakken waarin je een massa schoolboeken kon stouwen. Zelfs de buitenformaat Bosatlas kon erin. En de geschiedenisatlas met prachtige overzichten van het Wener Congres en de bouw van Hitlers Atlantikwall. In het voorvak kon ik mijn passerdoos kwijt. Kortom, een fantastische schooltas. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Laptop dicht, strandtentje uit. Zen, ook als je geen vakantie hebt
Eb, tegen de avond is het eb vandaag. Mijn voeten zakken bij elke stap weg in het mulle zand. Niet klagen, zeg ik tegen mezelf. Dit wordt genieten. Twee klapstoeltjes hangen over mijn schouder. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Alleen al het idee dat je de Zeeuwse ziel vrij kunt snijden
Een mes op zak. Met een lemmet van bijna twintig centimeter. Het heft versierd met Zeeuwse paarden die uit een voermand eten. Als u jong en druistig bent, ik zou er niet mee gaan lopen pronken. Stadsjongens die denken dat je pas een man bent met een steekwapen paraat, daarover hebben we al genoeg alarmerende berichten gehoord. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Het Ledel is het mooiste theater van Zeeland
Het is donker als we aankomen. Vrijdagavond in Oostburg. Achter de toegangsdeuren van het Ledeltheater brandt licht. ‘Open’, een lamp schrijft het woord in rode letters naast de ingang. Op het Ledelplein is het verder stil. Kwart voor acht. Langs het oude belastingkantoor aan de andere kant van het plein schuifelt een hondenuitlater voorbij. We zijn aan de vroege kant voor de film.
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Rustig
We zitten net achter Enschede. In onze hoek is het rustig. Nee, ik zeg het verkeerd. De hele camping is een oase van rust. Alleen aan de randen en op de middellijn van het veld wordt gekampeerd. Vooral campers en caravans. Het publiek oogt op leeftijd. Er worden vooral stappen gezet om de watertank bij te vullen of de wc te legen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Ik zou graag nog eens een ouderwetse bak vertellen
De lach is weg. Ja, ik voel mee met René Diekstra, de man met de expressieve bretellen. Gisteren constateerde hij in de krant dat het lachen ons vergaan is sinds het uitbreken van de coronapandemie bijna een jaar geleden. De hele godganse dag sijpelt het virus in ons dagelijkse leven door. De angst voor het ontstaan van nog veel besmettelijkere varianten, de onrust creërende dagcijfers, het geneuzel over een avondklok. Als we al naar een winkel gaan, zien we alleen elkaars ogen, een minzame of een uitnodigende glimlach blijft verborgen achter onze mondkapjes. -
PREMIUM
column jan van damme Het is windstil, we zien de sterren, horen in de verte de laatste trein naar Goes vertrekken
Het was bij slaaptip nummer negen op de PZC-site dat ik wakker werd. ‘Vrijen, ja voor mannen, nee voor vrouwen’. Dat leek me wat al te voortvarend. Temperaturen waarbij je te loom bent om een vlieg van je lip te blazen, nodigen niet uit tot strapatsen. Een koude douche wordt ook al afgeraden. Niet bewegen en wel goed ademhalen, zei mijn vader altijd. Daar houd ik me in de huidige tropennachten aan.