Joost Hoving — © Joost Hoving

Reek voor reek

Column Jan van DammeRegendruppels tegen het raam. Het is al even geleden dat ik dat geluid heb gehoord. Vanaf de wit uitgeslagen landerijen, vanuit de sloten, van tussen de grassprieten van ons gazon, overal hoor ik zuchten van verlichting. Voorzichtig, er is nog wel wat meer hemelwater nodig voor we hosanna kunnen roepen. Een emmer vol, zei m’n opa als het stof onder zijn klompen opwolkte.

Jan van Damme 29-04-20, 07:00

Zoveel kost het onderhoud van een Bugatti in vier jaar

5:00 Bugatti is altijd berucht geweest om de hoge service- en onderhoudskosten. Niet zo gek, als je bedenkt dat hun goedkoopste model al zo'n 2 miljoen euro kost. De fabrikant biedt een speciaal wereldwijd serviceprogramma aan voor de Chiron en Veyron, maar wat kost dat nou ongeveer?
PREMIUM

Zo bestrijd je online pestkoppen

26 september Veel ouders denken te weten wat hun kind online beleeft. Niet dus, merkt Sharien van Arendonk. Ze geeft workshops over online pesten, ook tijdens de Week tegen Pesten die maandag begint.
PREMIUM

Column Jan van Damme

Veel vogelverschrikkers hadden ze daar in het land staan

15 september Lage zonnen. Lange schaduwen. De zomer aarzelt. Afscheid nemen moet je niet overhaasten. Het land langs mijn pad is gestoppeld. Ontwortelde restjes tarwehalmen met daartussen de Zeeuwse klei die een heel seizoen aan het zicht onttrokken was. Alleen in de sporen van de sproeimachine zag je de bodem doorschemeren. Verderop in de polders ruik ik uien. De aardappelloodsen beginnen gevuld te raken.
PREMIUM

COLUMN JAN VAN DAMME

Kermis in de hel

30 september De herfst heeft deze ochtend vakantie genomen. Ze vallen lager in dan eind juni, maar de stralen die tussen de wolken door piepen, verwarmen. Op de Markt van Middelburg staan de terrassen nog weids. En er zitten koffiedrinkers, ook op een erg doordeweekse dinsdag. Gek, zet een tafel en een paar stoelen op het plein en er strijken mensen neer.
PREMIUM

Column Jan van Damme

Ik zou graag nog eens een ouderwetse bak vertellen

20 januari De lach is weg. Ja, ik voel mee met René Diekstra, de man met de expressieve bretellen. Gisteren constateerde hij in de krant dat het lachen ons vergaan is sinds het uitbreken van de coronapandemie bijna een jaar geleden. De hele godganse dag sijpelt het virus in ons dagelijkse leven door. De angst voor het ontstaan van nog veel besmettelijkere varianten, de onrust creërende dagcijfers, het geneuzel over een avondklok. Als we al naar een winkel gaan, zien we alleen elkaars ogen, een minzame of een uitnodigende glimlach blijft verborgen achter onze mondkapjes.

Noodopvang in Goes klaar om asielzoekers te ontvangen