Reddende engelen
Column Jan van DammeHet is een echte zondagmiddag. Ik hang ergens op een tuinbank in de schaduw van onze rode esdoorn. Lui, in hoofdletters. 'De heuvel braakt stoom en rook uit in alle tinten rood en oranje, vonkenregens, brandende takken en flarden boomschors wervelen hoog in de lucht'. Inmiddels ben ik een heel eind op weg in 'Harde grond', de spannende debuutroman van Middelburger Hubert Leeman. Een bosbrand, in het diepe zuiden van Frankrijk, niet ver van Montpellier.
Delen per e-mail
De bel van de voordeur. Huh, op dit tijdstip?
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Buiskachel
De deurklink zat los. Je moest eraan rammelen. ‘Beetje duwen, kom ’t er maar in’. Binnen was het nog donkerder. Alleen de buiskachel verspreidde een rossige kring van licht op de vloer en het plafond. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Uit de droom
Op zijn knie zitten. Een liedje voor hem zingen. Ik heb het gedaan. Kapoentje, stoomboot, geraas. Op de één of andere manier waren we in IJzendijke verzeild geraakt. Daar hadden ze een dorpshuis of iets wat op een feestzaal leek. Daar werd de bijna-jarige met mijter en staf ontvangen. -
PREMIUM
column jan van damme Jarig
We denken aan een schommel. Sssst, je mag het nog niet weten, het moet een voorjaarsverrassing worden. Nadat we je lach zagen in het filmpje waarin je voor het eerst zelfstandig door het luchtruim zwierde, weten we het zeker. We gaan een stellage in de tuin zetten. Welke schommel daaraan gaat hangen, daarvan hebben we ook al een idee. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Chinooks wentelwiekten op het veld van Oemoemenoe
Gezwijnd. Dat woord gebruik ik niet snel. Maar als het over militaire dienst gaat, dan is het wel toepasselijk. Ooit, ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw, ben ik met meer geluk dan wijsheid onder mijn dienstplicht uitgekomen. Het was al een beetje in de overgangstijd, de noodzaak om natiewijd bleke rekruten op te roepen was al niet meer zo hoog. -
PREMIUM
column jan van damme De bruine suikerkorrels kleefden aan zijn witte snor
Papkoek! Ai, dat doet zeer. Er zijn er vast, die dat zeggen: ‘Ik ga even om papkoeken’. Wat klinkt dat slapgebakken. Nooit, ik zeg noooooooit papkoek. Het zijn en het blijven paptaarten.
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Uw stem telt
Nog twee dagen. Vooruit, twee en een beetje. Dan weten we welke schrijver dit jaar het populairste Zeeuwse boek van het seizoen 2017-2018 in de lucht mag houden. De verkiezing voor de PZC-Publieksprijs is deze keer ongemeen spannend. Wordt het Neeltje 'De meid’ Lokerse, of bouwen we een nieuw Versailles aan de Schelde in Ellewoutsdijk? Gisteren was het verschil tussen die twee titels te verwaarlozen. Of - dat is eerder gebeurd - komt een tot nu toe in de coulissen geparkeerde auteur op het laatste moment met duizend stembiljetten aanzetten? -
PREMIUM
Column Jan van Damme Wat onze zuiderburen betreft, daar zit bij mij misschien een vlekje
Of ik een hekel heb aan Vlamingen? Lezers mailden me, ze belden ook. Beetje boos waren ze. Vorige week schreef ik over zuidelijke maffiosi, over strapatsen op het duin van Cadzand-Bad. Wat een vooroordelen meneer, hoe durft u, moet de krant niet eens op zoek naar een nieuwe columnist? -
PREMIUM
Column Jan van Damme Dorpsomroeper
Wonderen zijn de wereld nog niet uit. Zeg het me als ik het mis heb. Voor mij heeft het er alle schijn van dat de Vlaamse wereld van patsen en strapatsen op het duin van Cadzand-Bad is nedergedaald. Een penthouse voor een bedrag dat ik hier maar niet in cijfers tik, omdat de kans te groot is dat ik me in het aantal nullen vergis.
