Koningin Beatrix wees: 'Wat heb ik daar een dikke kop'
column jan van dammeZe blijft een beetje ons vlaggenschip. En ze wordt tachtig, vandaag. Bea, onze Bea. Prinses, het is nog altijd wennen. Ook al rimpelt ze, ze is koninklijk.
Delen per e-mail
Ik heb geen vlag. Dat zou kunnen zijn omdat ik uit een tijd en generatie stam dat een driekleur aan je gevel verdacht werd gevonden. Ban de bom en sloop het koningshuis - dat was het gedachtegoed.
De barricaden waren echter niet mijn habitat. Wel had ook ik een grondige hekel aan Koninginnedag ontwikkeld. De basis voor die afkeer lag in mijn lang vervlogen jeugd. Zandzakwerpen was altijd een debacle. Een stalen hoepel zo snel mogelijk met een stokje over een parkoers leiden - ik kwam de eerste bocht nog niet door.
Terug thuis wist ik zeker dat ik nooit meer aan spijkerpoepen en zakloopwedstrijden mee zou doen. Nooit.
Eén van die bijna uit mijn herinnering verdrongen jaren brengt me naar het schoolplein van de openbaren in Groede - de Jacob Catsschool, want die was het ruimst van opzet. Daar werd met alle Groese scholen - ook de katholieke - Koninginnedag uitbundig gevierd. Mijn vader was als lid van de gemeenteraad één van de toeschouwers. Ik moest meedoen aan de kruiwagen-ballon-race: zo snel mogelijk een ballon op een platte kruiwagen ergens heen duwen. De mijne waaide er al meteen na de start af en klapte toen ik hem er terug op wilde leggen. Onder de ogen van mijn vader.
Terug thuis wist ik zeker dat ik nooit meer aan spijkerpoepen en zakloopwedstrijden mee zou doen. Nooit. Aan die belofte heb ik me gehouden. De koningin deelde in mijn malaise. Dat wil zeggen: ze mocht wel jarig zijn, als ze er mij maar niet mee lastig viel. Zeker niet met koekhappen en andere ongein.
poll
Beatrix was een fantastische koningin
-
Eens (85%)
-
Oneens (15%)
Inmiddels een halve eeuw later denk ik een stuk milder over de Oranjes. We hebben allemaal onze plusjes en minnetjes. Bijna tien jaar geleden kwam toenmalig koningin Beatrix het PZC-jubileumboek in Middelburg ophalen. Ik liet haar de foto zien uit het jaar 1938, waarop ze een half jaar oud is. Ze wees: 'Wat heb ik daar een dikke kop'.
Sindsdien vlag ik. In gedachten dan toch.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
column jan van damme Arduin, alsjeblieft. Wees er voor Anton. Voor alle Antons
Ik moet het over Anton hebben. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Campagne
Bietenboer, een vak apart. Bij ons thuis ging het over aardappelen en stro. Voor suikerbieten hadden we geen gevoel en geen apparatuur. Ik keek wel eens met ontzag en jaloezie naar de bietenrooiers, die als buitenmaatse ruimtevaartuigen over de groene velden trokken. Soms waren ze bezig terwijl wij de doodgespoten aardappels van het veld aan het halen waren. Klei, knollen en herfstige luchten, zo klonk het en zo was het. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Belgen
Vier jaar lang woonden we op de grens bij Heille. Een oud tramstationnetje, aan het eind van de Krakeelweg. Het staat nu op instorten, jammer genoeg. Misschien is het te mooi om te behouden. Kan dat? Vanuit onze keuken hadden we zicht op het Vlaamse Middelburg. Ik heb het over het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Zo lang is het geleden. We betaalden nog met guldens en franken. En we waren jong, zonder dat we dat in de gaten hadden. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Oogstmaand
De groente is duur. U zag vast ook de komkommer in de krant. De droogte, logisch. Hoe vergaat het uw aardappels dit jaar? En uw boontjes, uw witte kool? Ik zie de kommervolle blikken in mijn omgeving. Schriel, ondermaats, als er al iets is opgekomen. Gisteren reed ik in de buurt van Axel langs een veld ondergeploegde uien. Tot grondverbeteraar omgetoverd, omdat ze te klein waren voor de markt. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Heldin
We mogen weer naar de vrouwen. Vooruit, we móeten. De Zeeuwse Vrouwen, wel te verstaan. Kees Slager schreef hun levens een kwart eeuw geleden prachtig op. Het Zeeland Nazomerfestival heeft van die in letters gevangen eeuwverhalen aansprekend theater gemaakt. Vanavond voor het eerst, daarna nog ruim twee weken te zien in de oude sporthal aan de Nassaulaan in Middelburg.
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Overlijdens
Tot zo'n jaar of tien geleden keek ik zelden naar de overlijdenspagina's in de krant. 'Heb je het gelezen, d'n dieën van d'n dieën, zo jong nog, drie kinders?' Vrijwel altijd moest ik nee zeggen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Natte droom
Nee hoor, het is niet heet. Welnee, mijn vingers plakken helemaal niet aan de letters van het toetsenbord. De zon aan de wolkeloze hemel, de wind met een hoog-tropisch accentje, het adembenemende luchtruim in het Vlissingse kantoor dat nog wel ruim is maar geen lucht meer bevat. Ik vind het allemaal prima. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Knekelhuis
Fjorden met zwemwater voor de doorzetters, meren die een kijkje in de hemel geven en sneeuwhellingen waarvan de eeuwdatum nu toch echt verloopt. Noorwegen was mooi en warm. Niet barbecueën, geen kampvuurtje, kregen we te horen als we onze camper parkeerden. Alle bossen kraakten droog.
