Kok-ok-ok: zomaar een vreemdeling in de tuin
Column Jan van DammeOpeens trok mijn hoofd naar rechts. Kijk, daar had je het. Ik tufte op het gemakje van Middelburg naar Goes. Net voorbij waar Walcheren Beveland werd, rechts van de snelweg. Een heel veld gerst dat diep geel kleurde. Stijn Streuvels en Vincent van Gogh zouden er slapeloze nachten van gehad hebben. Zacht wuivend in de zucht van de passerende auto's. De baarden van de aren lichtjes naar de grond gebogen. Zomer, man, zomer.
Delen per e-mail
Op de terugweg heb ik vanuit de eindemiddagstroom richting Middelburg en Vlissingen weer even goed gekeken. De kleur was er nog. Mijn boerenhart - voor zover ik dat heb - ging er sneller van kloppen. Start de combine, zorg dat de grote pakkenpers klaar staat. Het is voortijdig, de korrel moet nog rijpen en afharden. Maar ik ruik het stof.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Column Jan van Damme Ik pakte hem bij kop en kont en daar ging ‘ie
Bwah, ijskoud. Mijn grote teen protesteert. Kippenvel op mijn armen. Er drijven ijsschotsen, ik zie ze echt in mijn verbeelding. In elk geval geen weer om te water te gaan. Veilig op de rand van het bassin probeer ik nog eens een voetje. Brrr, nee, mij niet gezien vandaag. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Alsof je de Nijl langs ziet glijden. Of de Westerschelde
Het komt door Kader Abdolah. U weet wel, één van onze graagst gelezen schrijvers die op de o zo knappe Omar Sharif lijkt, met die benijdenswaardige snor die het volledige veld tussen neus en bovenlip bedekt, en het stemgeluid dat makkelijk een complete bibliotheekzaal bestrijkt. Zonder microfoon. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Moeder Myriam zuchtte al weken achter haar buik
Elias, goedemorgen. Voor jou is het de derde morgen dat je het licht ziet worden. Ik heb het net uitgerekend. Achtenvijftig uur en 44 minuten, zo lang vang je nu de eerste indrukken op van die grote, enorme, eindeloze wereld. Wat een lawaai aan je hoofd, maar goed dat je ouders een muts over je oren hebben getrokken. En een licht. Ik zou mijn ogen ook nog even dichtknijpen. -
PREMIUM
Hé Danny, goed gedaan, pik
Wat een gast. Dat dacht ik vaak als ik hem ergens op televisie voorbij zag schieten. Omdat ik niet gecharmeerd ben van slap voetbalouwehoeren was het vaak zappenderwijs. Maar dat bleek voldoende. Die heerlijke doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg-uitstraling. En als hij zong die stem, gevoelig diep uit een man van wie je dat qua omvang niet zou verwachten. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Koeman naar Barcelona, Grapperhaus in het nauw, heel belangrijk allemaal, maar Wyb loopt.
Houd u maar vast. Dit hoekje is deze keer helemaal voor Wybren. Want: Wybje loopt!
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Ik zou graag nog eens een ouderwetse bak vertellen
De lach is weg. Ja, ik voel mee met René Diekstra, de man met de expressieve bretellen. Gisteren constateerde hij in de krant dat het lachen ons vergaan is sinds het uitbreken van de coronapandemie bijna een jaar geleden. De hele godganse dag sijpelt het virus in ons dagelijkse leven door. De angst voor het ontstaan van nog veel besmettelijkere varianten, de onrust creërende dagcijfers, het geneuzel over een avondklok. Als we al naar een winkel gaan, zien we alleen elkaars ogen, een minzame of een uitnodigende glimlach blijft verborgen achter onze mondkapjes. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Twee weken in quarantaine? Misschien zo gek nog niet
Eerst begrepen ze me verkeerd. Ik vertelde dat ik in mijn omgeving best veel mensen tegenkom die twee weken quarantaine geen enkel probleem zouden vinden. Duidelijk, leek me. Maar iedereen dacht dat ik zelf een hele lijst met mensen had die ik wel eens een tijdje in quarantaine wilde wegstoppen. Ha ha. Maar nee dus, zo’n lijst heb ik niet. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Onze op onderduik ingerichte achterkamer oogt volstrekt overbodig
We hadden onze achterkamer al ingericht. Of tuinkamer, of studeerkamer, in elk geval, de ruimte in ons huis die het verst van de straatkant af ligt. De eindejaarsopstelling, zo was de gangbare benaming geworden. Dat wil zeggen: een gerieflijke mand, een berg gezonde kauwkluifjes, een waterbak en een voorraad brokken voor minstens twee dagen. En, misschien nog wel het belangrijkst van al, de geluidsinstallatie met een stapel kerst- en wintercd’s.