PREMIUM
Ik zou graag nog eens een ouderwetse bak vertellen
Column Jan van DammeDe lach is weg. Ja, ik voel mee met René Diekstra, de man met de expressieve bretellen. Gisteren constateerde hij in de krant dat het lachen ons vergaan is sinds het uitbreken van de coronapandemie bijna een jaar geleden. De hele godganse dag sijpelt het virus in ons dagelijkse leven door. De angst voor het ontstaan van nog veel besmettelijkere varianten, de onrust creërende dagcijfers, het geneuzel over een avondklok. Als we al naar een winkel gaan, zien we alleen elkaars ogen, een minzame of een uitnodigende glimlach blijft verborgen achter onze mondkapjes.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Hé Danny, goed gedaan, pik
Wat een gast. Dat dacht ik vaak als ik hem ergens op televisie voorbij zag schieten. Omdat ik niet gecharmeerd ben van slap voetbalouwehoeren was het vaak zappenderwijs. Maar dat bleek voldoende. Die heerlijke doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg-uitstraling. En als hij zong die stem, gevoelig diep uit een man van wie je dat qua omvang niet zou verwachten. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Het Ledel is het mooiste theater van Zeeland
Het is donker als we aankomen. Vrijdagavond in Oostburg. Achter de toegangsdeuren van het Ledeltheater brandt licht. ‘Open’, een lamp schrijft het woord in rode letters naast de ingang. Op het Ledelplein is het verder stil. Kwart voor acht. Langs het oude belastingkantoor aan de andere kant van het plein schuifelt een hondenuitlater voorbij. We zijn aan de vroege kant voor de film. -
PREMIUM
Verroest, die nieuwe vaccinatieregels slaan echt op mij
Een telefoontje in de auto. Ik rijd op een net ontdooide dijk ten zuiden van Dreischor. Mooie akkers, zo met die plukjes sneeuw. Geen zorgen, bellen gaat handsfree, al jaren. -
Column Jan van Damme
Ik pakte hem bij kop en kont en daar ging ‘ie
Bwah, ijskoud. Mijn grote teen protesteert. Kippenvel op mijn armen. Er drijven ijsschotsen, ik zie ze echt in mijn verbeelding. In elk geval geen weer om te water te gaan. Veilig op de rand van het bassin probeer ik nog eens een voetje. Brrr, nee, mij niet gezien vandaag. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
En zo kwam de waterput terug in beeld
Het sluimerde al jaren. Sinds de berichten kwamen over watertekort, wateroverlast, wateropvang borrelde het in mijn achterhoofd.
-
PREMIUMcolumn jan van damme
Zandkasteel
Ik had over Zeeuws zomeren willen schrijven. Onderaan het duin van Biggekerke, langs het uitwateringskanaal bij Cadzand, op het terras van 't Oliegeultje bij Burghsluis. Zon, zand en door een frisse bries gerimpeld Oosterscheldewater. Ontspannen, luieren, het hoofd leeg maken, de accu opladen, een zandkasteel bouwen. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Reek voor reek
Regendruppels tegen het raam. Het is al even geleden dat ik dat geluid heb gehoord. Vanaf de wit uitgeslagen landerijen, vanuit de sloten, van tussen de grassprieten van ons gazon, overal hoor ik zuchten van verlichting. Voorzichtig, er is nog wel wat meer hemelwater nodig voor we hosanna kunnen roepen. Een emmer vol, zei m’n opa als het stof onder zijn klompen opwolkte. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Misschien moet ik me toch maar aan een bitterbal wagen
We toosten een eind weg zo aan het begin van het jaar. Receptie hier, opening daar, afscheid ginder. Elke samenkomst is voorzien van een lading gemeen hete bitterballen met mosterd. Voor het betere bluswerk wordt er champagne geserveerd. Met veel bubbels.