PREMIUM
Het is alsof corona de stekker uit onze verbeelding, onze fantasie trekt
Column Jan van DammeDe foto voorop de krant benam me gisteren even de adem. Daar, in dat rijtje toeschouwers op de Oesterdam, daar zat ik drie jaar geleden ook. Koptelefoon met onheilszwangere teksten en klanken op mijn hoofd. Op de drooggevallen slikken figuurtjes die er een nietige dans uitvoerden. ‘Hiroshima mon amour’, een nucleaire ontploffing was me nog nooit zo helder voor ogen gekomen.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Granaten ketsten op de klinkers waar mijn vader liep
De oorlog weet van geen wijken. Ook de mijne niet. Elke dag zie ik in de krant bommen en granaten over de Schelde vliegen. -
PREMIUM
column jan van damme Ik was vergeten hoe bevrijdend en lekker het kan zijn
Het voelde lang geleden. Weken, maanden zelfs. Klappen, applaudisseren. Ik moest mijn draai weer even vinden met mijn handen. Lekker vol op elkaar, zodat je een beetje een basklap krijgt. Daar houd ik van. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Kijk, dat is nou onze Wybren
Tijd voor een update. Vooral ook omdat ik u nu eindelijk beeld en geluid kan bieden. Onze kleinzoon Wybren wordt een beetje een filmster. Bij wijze van spreken dan. Ik krijg elke keer kippenvel als ik zijn mama hoor zingen en hem door het beeld zie hopsen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Geduld, als je dat nou eens kon bestellen
Dat was nog eens een opbeurend begin van de dag. Ze kwam even aan mijn bureau staan. De laatste dikke pil van Oek de Jong in de hand. Ze had 'm uit. Er klonk enige teleurstelling door in haar stem. Maar dat moest ik niet verkeerd opvatten. Ze had de zwaar in Zeeland gewortelde 'Zwarte schuur’ zo mooi gevonden dat ze het uitlezen steeds had uitgesteld. De laatste week had ze zichzelf op een rantsoen gezet van maximaal tien pagina's per dag. Om het maar te rekken. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Alsof de gijzeling voorbij is
De één pakt zijn bakfiets, laadt er zijn met dialectliedjes volgeperste nieuwe cd's en lp's op en trekt als een marskramer de stad in. Troubadour met ventvergunning. Prachtige liedjes, overigens. De ander zet een persoonlijke bezorgdienst op. Koop mijn boek en ik breng het bij u aan huis, waar ook in Zeeland. Dat was de boodschap van de fotograaf die meisjes in Zeeuwse dracht had vereeuwigd. Prachtige foto's, overigens.
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Toespraak
Het is al even geleden dat ik zo lang en zo strak door iemand ben aangekeken. Hoeveel tijd nam zijn verhaal in beslag? Tien, vijftien minuten, schat ik. En al die tijd was er die blik. Geen pretoogjes deze keer, geen lachrimpeltjes. Denkrimpels, het was ernst. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Wij kunnen onze dijken nog wel een beetje ophogen
Buiten is het grijs. Het is de tijd van het jaar om te herinneren, terug te blikken, nog eens stil te staan. De decembermaand is in mijn familie nogal beladen. Mijn grote broer Jacques, net voor Sinterklaas in 1994. Mijn jongste zus Marlies, meteen na Sinterklaas in 2011. En recent Irene, ze overleed begin januari van dit jaar, maar de oorzaak openbaarde zich met kerst, precies een jaar geleden. -
PREMIUM
We zeumeren
Je hoort de zomer. De smalle bandjes van in nauwsluitend tricot gestoken wielrenners zingen op het asfalt. Uit voorbijrijdende auto's klinkt Zoutelande of de niet meer klein te krijgen Duncan Laurence. De zee op het bijna verlaten strand van Vlissingen kabbelt en babbelt alsof we ergens laat in augustus zitten. En ha, de gierzwaluwen zijn gearriveerd, tegen de avond scheren ze over onze tuin in de hoop op een door de zon loom geworden wesp.
