PREMIUM
En zo kwam de waterput terug in beeld
Column Jan van DammeHet sluimerde al jaren. Sinds de berichten kwamen over watertekort, wateroverlast, wateropvang borrelde het in mijn achterhoofd.
Delen per e-mail
Een eeuwigheid van ruim dertig jaar geleden settelden we ons aan de Middelburgse Noordweg. Op het tuinterras stond in de hoek een opgemetselde regenbak. Na een voorzichtige inspectie - geen water te zien - constateerden we dat dat niets was voor ons. Met de kinderen op komst dachten we voor veiligheid te kiezen en lieten een bijna bejaarde metselaar het hele spulletje afbreken en afdekken. Jan Aake, zo, die hadden we mooi in het pak genaaid.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Jan van Damme
Onze op onderduik ingerichte achterkamer oogt volstrekt overbodig
We hadden onze achterkamer al ingericht. Of tuinkamer, of studeerkamer, in elk geval, de ruimte in ons huis die het verst van de straatkant af ligt. De eindejaarsopstelling, zo was de gangbare benaming geworden. Dat wil zeggen: een gerieflijke mand, een berg gezonde kauwkluifjes, een waterbak en een voorraad brokken voor minstens twee dagen. En, misschien nog wel het belangrijkst van al, de geluidsinstallatie met een stapel kerst- en wintercd’s. -
PREMIUM
Verroest, die nieuwe vaccinatieregels slaan echt op mij
Een telefoontje in de auto. Ik rijd op een net ontdooide dijk ten zuiden van Dreischor. Mooie akkers, zo met die plukjes sneeuw. Geen zorgen, bellen gaat handsfree, al jaren. -
PREMIUMcolumn jan van damme
We gaan vanaf nu voor biologisch; de knop moet om
Aan elk grassprietje een druppel dauw. Daarover heen een strijklicht van de net ontwaakte voorjaarszon. Zo krijg je een lichtgrijze, bijna wit oplichtende deken over het weiland. Dat ik hier langs mag wandelen, denk ik dan. Tot niet zo lang geleden zwaaide ik een bedankje richting boer die die groene weide toch maar mooi in stand hield. Voor zichzelf, voor zijn dieren, indirect dus ook voor mij. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Met een vulpen kun je fantastische punten zetten
Weken ben ik er al mee bezig. In mijn hoofd dan toch. Mijn laatste column. Die moet knallen, schitteren, spetteren, enthousiasmeren, lang herinnerd worden. De overstap naar het pensionadoschap vraagt immers iets heel bijzonders. Maar nu ik een beetje koortsig en wiebelig achter mijn toetsenbord zit, moet ik vooral aan een plumpudding denken. Past wel bij kerst overigens, maar het gaat me om het in elkaar zakken. Al die vooraf verzonnen maar niet opgeschreven afscheidscolumns, ze bleken geen goed fundament te hebben. Helaas. -
Werknemers met verslaving worden vaak te laat geholpen: ‘Zijn bang om hun baan te verliezen’
Ongeveer twee miljoen mensen in Nederland zijn verslaafd. Grote kans dus dat er bij bedrijven ook werknemers rondlopen met verslavingsproblemen. Alleen wordt er slechts in een aantal gevallen hulp gezocht. Dat levert een hoop persoonlijk leed op én hoge kosten voor werkgevers. Een platform waar verslaving anoniem gemeld kan worden, moet uitkomst bieden.
-
Waarom elektrische auto het langer volhoudt als je strandt in een file
Toen honderden automobilisten strandden in een ijzige file in de Verenigde Staten, kregen bestuurders van elektrische auto's al snel de zwarte piet toegespeeld. Door de lege accu's zou het veel langer geduurd hebben voor de file oploste. Toch zit je in een elektrische auto onder deze omstandigheden het beste. -
PREMIUMCOLUMN JAN VAN DAMME
Eet Zeeuws, eet een paptaart
Nee, de bolus gaat het niet maken. Dat las ik gisteren in deze krant. In het Zeeuwse kun je met het niet bijzonder smakelijk ogende baksel nog wel goede sier maken. Maar daarbuiten... Een exportproduct is het niet. En zal het nooit worden als ik de hedendaagse bakkers goed beluister. Zo’n gedraaide en besuikerde deegrol moet je vers eten. Dagvers. In plastic verpakt met een houdbaarheidsdatum wordt de smaakbeleving geweld aangedaan en ga je er in Amsterdam, of welke wereldstad ook, geen potten mee breken. Zelfs niet als je er een flinke laag roomboter op smeert. -
PREMIUMGeld & Geluk
Gwens borsten zijn haar beste aankoop: ‘Kostten 4500 euro’
In deze rubriek vragen we lezers naar hun relatie tussen Geld en Geluk. De operaties die van Gwen een vrouw maakten, zijn grotendeels vergoed. ‘Ik hoefde maar 2000 euro zelf te betalen.’
Meest gelezen
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Mijn vrouw heeft nog geen benul van de uitdaging die haar te wachten staat
-
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Hoopvol plannen tegen beter weten in
-
PREMIUMcolumn Oscar Garschagen
Tieners die een tiener met een mes afmaken: gruwelijk
-
PREMIUMcolumn maikel harte
Zat ik ineens oog in oog met een militair
-
PREMIUMcolumn elodie kint
Hoe je ‘een krauw’ dan noemt? ‘Een kras’
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Mijn vrouw heeft nog geen benul van de uitdaging die haar te wachten staat
-
PREMIUMcolumn Oscar Garschagen
Tieners die een tiener met een mes afmaken: gruwelijk
-
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Hoopvol plannen tegen beter weten in
-
PREMIUMcolumn elodie kint
Hoe je ‘een krauw’ dan noemt? ‘Een kras’
-
PREMIUMColumn Willem van Dam
Waarom ik niet met een dekentje op de Grote Markt zit
