PREMIUM
Eerlijk gezegd ben ik blij dat het hele verkiezingscircus voorbij is
Column Jan van DammeNatuurlijk weet ik welk bolletje ik vandaag rood ga kleuren. Geen twijfel, nee, maanden geleden al heb ik mijn keuze gemaakt. Het wordt een voorkeursstem, dat wil ik er wel over kwijt. Ik weet het, het klinkt al gauw ouderwets. Ik woon in Zeeland. Mijn kandidate ook. Het is meegenomen dat zij weet waar Scherpbier ligt en al eens bijna van het duin bij Biggekerke is gewaaid.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Jan van Damme
Alleen al het idee dat je de Zeeuwse ziel vrij kunt snijden
Een mes op zak. Met een lemmet van bijna twintig centimeter. Het heft versierd met Zeeuwse paarden die uit een voermand eten. Als u jong en druistig bent, ik zou er niet mee gaan lopen pronken. Stadsjongens die denken dat je pas een man bent met een steekwapen paraat, daarover hebben we al genoeg alarmerende berichten gehoord. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Het is windstil, we zien de sterren, horen in de verte de laatste trein naar Goes vertrekken
Het was bij slaaptip nummer negen op de PZC-site dat ik wakker werd. ‘Vrijen, ja voor mannen, nee voor vrouwen’. Dat leek me wat al te voortvarend. Temperaturen waarbij je te loom bent om een vlieg van je lip te blazen, nodigen niet uit tot strapatsen. Een koude douche wordt ook al afgeraden. Niet bewegen en wel goed ademhalen, zei mijn vader altijd. Daar houd ik me in de huidige tropennachten aan. -
PREMIUMColumn
Ik proef het zout op mijn lippen
De wind trekt aan. We zeilen ter hoogte van wat de Stormkaap wordt genoemd. Ik twijfel, net als Edward Faneuil. Het zal daar best toch ook eens uit de goede hoek kunnen waaien? Ik zet me schrap in mijn stoel. De zee oogt grauw, de lucht dreigt zwart. We varen op gegist bestek. Onder ons kraakt het dek van de Merrimac. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Opeens voelde ik me de zeer gemiddelde Zeeuw
Ik had wel nummer 4662 willen zijn. Maar ja, als het op enquêtes aankomt, hoor ik er pas van als de uitslag in de krant staat. Ik word nooit eens gebeld met de vraag wat ik vind van premier Rutte, het mondkapje, ecologisch tuinieren of de rattenplaag. -
PREMIUMcolumn jan van damme
De vooruitzichten zien er tot aan de zomer ijzig uit
We klappen hard in onze handen. Voor de werkers in ziekenhuizen en ouderencentra, voor de juffen en meesters die via het beeldscherm ons kroost bij de les houden, voor de krantenbezorgers die het keurig in kolommen getikte nieuws over de pandemie elke ochtend voor zeven uur door onze bus duwen, voor de vakkenvullers in de supermarkten die de ergste hamsterwoede proberen te dempen. En voor alle onbaatzuchtigen die ik hier vergeet. Applaus, applaus.
-
PREMIUMColumn Jan van Damme
Laptop dicht, strandtentje uit. Zen, ook als je geen vakantie hebt
Eb, tegen de avond is het eb vandaag. Mijn voeten zakken bij elke stap weg in het mulle zand. Niet klagen, zeg ik tegen mezelf. Dit wordt genieten. Twee klapstoeltjes hangen over mijn schouder. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Kok-ok-ok: zomaar een vreemdeling in de tuin
Opeens trok mijn hoofd naar rechts. Kijk, daar had je het. Ik tufte op het gemakje van Middelburg naar Goes. Net voorbij waar Walcheren Beveland werd, rechts van de snelweg. Een heel veld gerst dat diep geel kleurde. Stijn Streuvels en Vincent van Gogh zouden er slapeloze nachten van gehad hebben. Zacht wuivend in de zucht van de passerende auto's. De baarden van de aren lichtjes naar de grond gebogen. Zomer, man, zomer. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Naast mijn boterham met hagelslag: 'Plunderingen, zwaar vuurwerk en branden’
Een zuurdesemboterham deze ochtend. Speciaal opgelet bij aankoop in de super. Zuurdesem levert een lekker verende structuur op. Heel geschikt om mijn margarine - piep, ik mag geen merk noemen maar ik let op mijn cholestrol - op uit te smeren zodat de hagelslag in een zacht bedje valt. Het restje margarine aan mijn mes gebruik ik om het chocoladebed af te toppen. Een taartje, zeiden we vroeger thuis.
