PREMIUM
Dit was mijn wereld zonder dat ik er erg in had
Column Jan van DammeHet is anders deze dagen. Drastisch anders. Blij zijn met de lente lijkt taboe. Wandelend loeren we achterdochtig naar elkaar, je moet op anderhalve meter afstand blijven hoor. De voordeurbel. Als ik opendoe staat de postbode al tien meter verder op straat te zwaaien dat hij een pakketje heeft neergelegd. De boekwinkel is open, nog wel. Ook daar waan ik me een melaatse. Geen kip, bijna geen kip te zien. Het lijkt of er iemand met een gifspuit door de wereld is getrokken om elk spoortje levendigheid de kop in te drukken.
Delen per e-mail
Coronamoe. Als dat woord niet bestond, doet het dat nu.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
column jan van damme Een klap op de schouder, een seksistische grap en hij kon weer in zijn Volvo klimmen
Het was in de tijd dat ik wel eens meereed in een van onze vrachtwagens. Hoog in de Volvo F89, met een grommende dieselmotor onder mijn voeten, ik droom er nog wel eens van. Na een klein half uurtje stonden we bij de grensovergang van Sluis. Geüniformeerde douaniers wilden formulieren zien, veel papier waarop ze stempels konden knallen. Transito, hoefijzerverkeer, ik leerde er allerlei nieuwe termen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Ik zag de grote mogelijkheden van het carbid in de verfbus
Of ik wel eens aan carbidschieten had gedaan? De vragensteller keek alsof hij het antwoord al wist. Ik als verklaard tegenstander van vuurwerk en alles wat knalde, gilde of flitste, zou me vast nooit met carbid hebben ingelaten. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Nee geen stikstof, maar winterstof
Houd de deur goed vast. Als de wind er vat op krijgt, slaat ‘ie kapot. Ik zette me schrap. Met het lichten van de klink gooide ik er mijn volle gewicht tegenaan. De wind stond uit het zuidwesten, drukte de schuurdeur dicht. Ik moest uiteindelijk trekken om een opening te krijgen. Tot er een spleet kierde. Opeens leek er een stormbries vanuit de schuur op te steken, de deur wilde open zwiepen. Het ging net goed. -
PREMIUM
column jan van damme Dwarsdenker Eus gooit een flinke scheut spiritus op het literaire vuurtje
Een tweedehandsafdeling op de zolder van een Gentse boekhandel. Jaren geleden. Het rook er stoffig. Nou ja, muf, naar op elkaar gepakte natte jassen. In een hoekje kwam ik ze tegen, de roemloos vergeten romans. Johan Daisne met zijn ‘Trap van steen en wolken’ en ‘De man die zijn haar kort liet knippen’. Van Ward Ruyslinck stonden er ‘De ontaarde slapers’en ‘Het dal van Hinnom’. Hoe ik ook zocht, het ooit door mij stukgelezen ‘Reservaat’ kon ik er niet vinden. Al die vergane Vlaamse grootheden. Voor één of max twee euro kon je ze meenemen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme De spookstranden, de spookcampings, de spookterrassen, het doet wel zeer
Een vlucht boven Zeeland. Geheid dat je overal stofwolken ziet verwaaien. Boeren op hun landerijen, ze eggen, zaaien, planten. Wit uitgeslagen klei krijgt even een iets gezondere, grijsbruine kleur. Op akkers netjes aangeharkt in rijen en ruggen lijkt er niets aan de hand. Maar het is droog, in elk geval de bovengrond is gortdroog. Een 'buujtje’ zou geen kwaad kunnen, zegt mijn boer die zich afvraagt hoe zijn bietenzaad in deze woestijn moet ontkiemen.
-
PREMIUM
column jan van damme Ik was vergeten hoe bevrijdend en lekker het kan zijn
Het voelde lang geleden. Weken, maanden zelfs. Klappen, applaudisseren. Ik moest mijn draai weer even vinden met mijn handen. Lekker vol op elkaar, zodat je een beetje een basklap krijgt. Daar houd ik van. -
PREMIUM
Column Jan van Damme We zijn weer even terug in de tijd van de Zeven Provinciën
Het heeft zo hard en zo veel gewaaid, nu zijn de kruitdampen wel een beetje opgetrokken. Zou je denken. Maar niets is minder waar. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Rustig
We zitten net achter Enschede. In onze hoek is het rustig. Nee, ik zeg het verkeerd. De hele camping is een oase van rust. Alleen aan de randen en op de middellijn van het veld wordt gekampeerd. Vooral campers en caravans. Het publiek oogt op leeftijd. Er worden vooral stappen gezet om de watertank bij te vullen of de wc te legen.