De bruine suikerkorrels kleefden aan zijn witte snor
column jan van dammePapkoek! Ai, dat doet zeer. Er zijn er vast, die dat zeggen: ‘Ik ga even om papkoeken’. Wat klinkt dat slapgebakken. Nooit, ik zeg noooooooit papkoek. Het zijn en het blijven paptaarten.
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Slow start
Op tijd opstaan, dat wil begin februari zeggen: als het nog donker is. Mijn vaste kopje thee, mijn vaste boterhammetje met hagelslag. Even voelen hoe fris het is, om te weten of ik mijn handschoenen aan moet. Dan twintig minuten naar buiten met onze zwart-witte en altijd goedgemutste Dibbe. -
PREMIUM
column jan van damme Stavanger
Ooit gehoord van de Stavanger-verklaring? Ik ook niet. Maar ik heb het opgezocht. De verklaring gaat over digitaal lezen. Op onze telefoon, onze iPad. Afgelopen weekend las ik dat een internationale club wetenschappers zich vier jaar lang heeft verdiept in het beeldschermlezen. In het Noorse Stavanger presenteerden ze hun bevindingen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Scherpbier
Oostburgers waren luxe paarden. Die konden naar school lopen. En tussen de middag, als de buitengebieders in een overvolle aula mochten aanschuiven, gingen zij doodleuk naar huis. Net als de meeste leraren die vaak op een paar minuten wandelen woonden. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Vergeetachtig
Het moest er een keer van komen. Als het hier gaat over herinneringen die vaak een halve eeuw of verder teruggaan, doe ik meestal een beroep op familie of oud-dorpsgenoten. Weten jullie nog of Adrie daar in het Slijkstraatje woont. Of het kleuterschooltje de Wantenwevers heette en drie houten Annie M.G. Schmidtfiguurtjes op het toegangshek had. Of de fontein van de parochieput echt huizenhoog spoot. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Oorlogskind
Ach Irene, je bent een oorlogskind.
-
PREMIUM
column jan van damme Voor Irene
Ik merk het nu pas. Bij het rammelen op het toetsenbord kijkt mijn zus Irene altijd over mijn schouder mee. Telkens als ik een laatste punt heb gezet, duikt meteen de vraag op: wat denkt zij als ze dit leest - herkent ze die schaatsscène op de parochieput in de Groe, was ze erbij toen oma Tol haar ‘oane’ schoeperde, zat ze achter het stuur toen er zakken naar Poperinge moesten worden gebracht? -
PREMIUM
column jan van damme 'Hé boekenwurm, je patat wordt koud’
Zeeuwen zijn boekenwurmen. Mijn oog haakte er gistermorgen meteen aan, onderaan pagina Zeeland 3. Dat ik die boodschap in diepzwarte blokletters nog eens in mijn eigen krant mag zien staan, dat is, ja, dat is toch wel bijzonder. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Buiskachel
De deurklink zat los. Je moest eraan rammelen. ‘Beetje duwen, kom ’t er maar in’. Binnen was het nog donkerder. Alleen de buiskachel verspreidde een rossige kring van licht op de vloer en het plafond.
