De bruine suikerkorrels kleefden aan zijn witte snor
column jan van dammePapkoek! Ai, dat doet zeer. Er zijn er vast, die dat zeggen: ‘Ik ga even om papkoeken’. Wat klinkt dat slapgebakken. Nooit, ik zeg noooooooit papkoek. Het zijn en het blijven paptaarten.
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Roep eens ‘huj’ naar elkaar
De kerkdeur staat open. Een man knielt ervoor, heel toepasselijk. Verfkwast in de aanslag. Hij heeft een mooi blauw gekozen. Het is Terhole, gisterochtend, in het voorbijgaan. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Aardappeloogst betekende veel volk over de vloer
Het was een heel circus in het Slijkstraatje. Onze loods midden in het dorp deed jarenlang dienst als aardappelopslag. De schuur was voorzien van een aparte beluchting: over de volle lengte werd er een houten goot gebouwd met een loeiende ventilator die de lucht naar binnen blies. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Nu nog een zwiepende regenbui
Schilders aller landen, rukt uit. Het is ochtend, een uur of negen. In het westen stapelen donkergrijzen zich op. Nog meer water, maar pas morgen, zegt de weervrouw. Ik heb net de rotonde bij Biervliet gerond. Zon in de rug, IJzendijke licht op. De katholieke kerk fier in het midden, het oude hervormde kerkje rechts, de molen links. Zo was het, zo is het, Izendike op z’n voordeligst. Voor het kleurcontrast raast er op de voorgrond een rode rooier over het bietenland. -
PREMIUM
Column Jan van Damme 130 procent
Zelden was ik het zo met iemand eens. Hup Henk. Schreeuw het nog maar eens van de daken: de invoering van die 130 kilometer op snelwegen en speciaal op onze A58 was en is volksverlakkerij. Puur populisme van Rutte en de zijnen. Soms is onze premier reëel, weet hij soepel met groot en klein onheil om te gaan. Maar het verhogen van de maximumsnelheid, dat was stroopsmeerderij om de op onderbuikgevoelens navigerende achterban tevreden te stellen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Na de eerste golf hing het kruis op mijn knieën
Eerst even dit. De zee. Dan moet je deze week toch een avond op het festival Film by the Sea in Vlissingen hebben meegemaakt. De boulevard met nazomerse zonsondergangen onder handbereik, natuurlijk.
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Binnendoor naar Schoondijke staat het najaar voor de deur
Ik kom net terug uit Groede, bij Piet vandaan. Piet woont op de Markt met zicht op de Parochieput. Die staat droog. Afgelopen weekeinde heeft er tijdens het Groede Festival een muziekband in de ronde put gestaan, als in een soort arena. Piet zag het aan vanaf het bankje voor zijn huis. Het was de moeite waard, het was druk in het dorp, het was een succes. Zegt Piet. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Daar staat ‘play’, oma, in grote letters
Ze loopt naar de regenbak. Een emmer putten. Opa heeft water nodig voor zijn pas geplante aardbeien. Fraisen noemt hij ze. Oma sloft een beetje. Het zware werk, zie je haar denken, is voor mij. Opa zit op zijn gammele tuinbank onder het keukenraam. Een ‘pupje stoppen’. Ik hoor het hengsel van de emmer rammelen. De jonge plantjes komen niets tekort. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Alsof mijn jongste zus zich hier heeft teruggetrokken
Dibbe heeft een pruimbaar takje gevonden. Van de notenboom. Of de olijf. Ze heeft het houtje tussen haar voorpoten geklemd en scherpt er haar tanden op. Het heeft even geduurd, maar ze begint zich thuis te voelen.
