PREMIUM
Dankzij de avondklok loop ik met mijn hoofd tussen de sterren
COLUMN JAN VAN DAMMEHet was en is mijn vaste loopje. ’s Avonds om een uur of 10, 11 even snel naar buiten omdat huisgenoot Dibbe zo nodig nog eens moet. Zonder er erg in te hebben stapte ik elke keer in een kooi van omgevingsgeluiden. Vliegtuigen hoog boven mijn hoofd brommend op weg naar zonniger oorden, in de verte op de rondweg opschakelende vrachtwagens met containers uit de haven van Rotterdam, op mijn Noordweg late feestgangers en familiebezoekers.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Jan van Damme
En zo kwam de waterput terug in beeld
Het sluimerde al jaren. Sinds de berichten kwamen over watertekort, wateroverlast, wateropvang borrelde het in mijn achterhoofd. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Dwarsdenker Eus gooit een flinke scheut spiritus op het literaire vuurtje
Een tweedehandsafdeling op de zolder van een Gentse boekhandel. Jaren geleden. Het rook er stoffig. Nou ja, muf, naar op elkaar gepakte natte jassen. In een hoekje kwam ik ze tegen, de roemloos vergeten romans. Johan Daisne met zijn ‘Trap van steen en wolken’ en ‘De man die zijn haar kort liet knippen’. Van Ward Ruyslinck stonden er ‘De ontaarde slapers’en ‘Het dal van Hinnom’. Hoe ik ook zocht, het ooit door mij stukgelezen ‘Reservaat’ kon ik er niet vinden. Al die vergane Vlaamse grootheden. Voor één of max twee euro kon je ze meenemen. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
De spookstranden, de spookcampings, de spookterrassen, het doet wel zeer
Een vlucht boven Zeeland. Geheid dat je overal stofwolken ziet verwaaien. Boeren op hun landerijen, ze eggen, zaaien, planten. Wit uitgeslagen klei krijgt even een iets gezondere, grijsbruine kleur. Op akkers netjes aangeharkt in rijen en ruggen lijkt er niets aan de hand. Maar het is droog, in elk geval de bovengrond is gortdroog. Een 'buujtje’ zou geen kwaad kunnen, zegt mijn boer die zich afvraagt hoe zijn bietenzaad in deze woestijn moet ontkiemen. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Verhitte hoofden uit de ramen, zwaaiende vuisten
Eindelijk, verzuchtten we twee maanden geleden. Na bijna een jaar dat we onze paraplu niet hadden hoeven uitklappen, zag het hobbelige weiland achter onze Noordweg er weer sappig uit. De poelen zijn daarin de graadmeter. Ze waren tot de rand gevuld. Hè hè. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Kleur op de klei
De wuivende graanvelden, het krakende heerlijk stoffige stro, de prikkende stoppels, de geur van motor- en dieselolie. Ik heb er in dit hoekje al vaker over geschreven. Als er een volgend leven is, dan kom ik graag terug als landbouwer, zo eentje met veel land die dagen dromend op zijn van vele pk’s voorziene tractor kaarsrechte voren naar de einder trekt.
-
PREMIUMColumn Jan van Damme
Geen kermis en toch is het lente
Dezer dagen reden de eerste woonwagens de Markt op. Meestal twee grote, met een voorbalkon. En dan nog een stuk of vier caravans. Dat waren de onderkomens van het kermisvolk in Groede. De wagens werden gestald op de strook grind tussen de kerk en de muziektent. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Onze op onderduik ingerichte achterkamer oogt volstrekt overbodig
We hadden onze achterkamer al ingericht. Of tuinkamer, of studeerkamer, in elk geval, de ruimte in ons huis die het verst van de straatkant af ligt. De eindejaarsopstelling, zo was de gangbare benaming geworden. Dat wil zeggen: een gerieflijke mand, een berg gezonde kauwkluifjes, een waterbak en een voorraad brokken voor minstens twee dagen. En, misschien nog wel het belangrijkst van al, de geluidsinstallatie met een stapel kerst- en wintercd’s. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
We zijn weer even terug in de tijd van de Zeven Provinciën
Het heeft zo hard en zo veel gewaaid, nu zijn de kruitdampen wel een beetje opgetrokken. Zou je denken. Maar niets is minder waar.
