PREMIUM
Dankjewel, Johan
Paasmaandag. De frisse neus begon met een zonnetje. Een schrale, vlagerige wind, dat wel. Gewaarschuwd voor een graad of vijf hadden we onze winterjassen weer uit de kast gehaald. Maar, zoals gezegd, een zonnetje. Hoe bedrieglijk. Nog voor we halverwege waren gewandeld, trok er een grijze winterlucht boven onze hoofden samen en liepen we voor we er erg in hadden in een sneeuwjacht. Als halve sneeuwpoppen kwamen we thuis.
Delen per e-mail
Zo’n voorjaar dus.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn jan van damme
Ze rijden zo de vouwen uit je broek
Ja, driewerf ja knikte ik gisteren bij het lezen van de ingezonden brief. Er wordt inderdaad veel te hard gereden op de doorgaande weg in Sint Laurens. Verkeersborden, matrixborden, afwisseling van asfalt en klinkers, het is allemaal verspilde moeite. Ook de sinds de herinrichting veranderde voorrangsregel wil niet landen. Binnen de bebouwde kom gaat rechts voor. Maar pas op als je vanaf rechts de weg opdraait, je loopt het gevaar midscheeps te worden geramd. -
PREMIUMCOLUMN JAN VAN DAMME
Dankzij de avondklok loop ik met mijn hoofd tussen de sterren
Het was en is mijn vaste loopje. ’s Avonds om een uur of 10, 11 even snel naar buiten omdat huisgenoot Dibbe zo nodig nog eens moet. Zonder er erg in te hebben stapte ik elke keer in een kooi van omgevingsgeluiden. Vliegtuigen hoog boven mijn hoofd brommend op weg naar zonniger oorden, in de verte op de rondweg opschakelende vrachtwagens met containers uit de haven van Rotterdam, op mijn Noordweg late feestgangers en familiebezoekers. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Ik was vergeten hoe bevrijdend en lekker het kan zijn
Het voelde lang geleden. Weken, maanden zelfs. Klappen, applaudisseren. Ik moest mijn draai weer even vinden met mijn handen. Lekker vol op elkaar, zodat je een beetje een basklap krijgt. Daar houd ik van. -
PREMIUMcolumn jan van damme
Iets verder op de Oosterscheldekering was het weer raak
Afgelopen zondagochtend, een uur of elf. We reden vanuit Middelburg richting Schiedam. Over de Dammenroute. Op de Veerse Gatdam dacht ik nog: een getemd water, dat Veerse Meer, dus niet zo gek dat er richting Veere geen golfje te bekennen is. Het silhouet van het stadje met de ranke stadhuistoren en de plompe Grote Kerk kwam er des te beter door uit. Benader Veere vanaf het water - de vergeten burgemeester Den Beer Poortugael wist waarover hij het had. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Laptop dicht, strandtentje uit. Zen, ook als je geen vakantie hebt
Eb, tegen de avond is het eb vandaag. Mijn voeten zakken bij elke stap weg in het mulle zand. Niet klagen, zeg ik tegen mezelf. Dit wordt genieten. Twee klapstoeltjes hangen over mijn schouder.
-
PREMIUMCOLUMN JAN VAN DAMME
De rammen staan hier gereed voor het slagersmes
Dat moet lukken, een stukje zonder dat je daarin de derde letter van het alfabet gebruikt. Je kunt geen krant opslaan, geen radio of tv aanzetten, overal gaat het over het virus dat met die derde letter begint. Dus moet het gebruik van die letter het afgelopen jaar enorm zijn toegenomen. Alle reden om hem in dit hoekje een keer over te slaan. -
PREMIUMColumn Jan van Damme
Hooguit complotdenkers worden vrolijk van een verdwijngat
Zaterdag eind van de middag, vanuit Middelburg op weg naar Oostburg. Een noodzakelijk maar daarom niet minder vrolijk familiebezoekje, dat is het. We zitten nog ruim voor de avondklok. In de buurt van Biervliet staat er een eerste melding langs de weg: N61 richting Schoondijke afgesloten in verband met asfaltschade. We kijken elkaar aan. Asfaltschade? Heeft het zo hard gevroren dat je nu een complete autoweg moet afsluiten? -
Column Jan van Damme
Ik pakte hem bij kop en kont en daar ging ‘ie
Bwah, ijskoud. Mijn grote teen protesteert. Kippenvel op mijn armen. Er drijven ijsschotsen, ik zie ze echt in mijn verbeelding. In elk geval geen weer om te water te gaan. Veilig op de rand van het bassin probeer ik nog eens een voetje. Brrr, nee, mij niet gezien vandaag.
