PREMIUM
Alsof je de Nijl langs ziet glijden. Of de Westerschelde
Column Jan van DammeHet komt door Kader Abdolah. U weet wel, één van onze graagst gelezen schrijvers die op de o zo knappe Omar Sharif lijkt, met die benijdenswaardige snor die het volledige veld tussen neus en bovenlip bedekt, en het stemgeluid dat makkelijk een complete bibliotheekzaal bestrijkt. Zonder microfoon.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Het is alsof corona de stekker uit onze verbeelding, onze fantasie trekt
De foto voorop de krant benam me gisteren even de adem. Daar, in dat rijtje toeschouwers op de Oesterdam, daar zat ik drie jaar geleden ook. Koptelefoon met onheilszwangere teksten en klanken op mijn hoofd. Op de drooggevallen slikken figuurtjes die er een nietige dans uitvoerden. ‘Hiroshima mon amour’, een nucleaire ontploffing was me nog nooit zo helder voor ogen gekomen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme We zijn weer even terug in de tijd van de Zeven Provinciën
Het heeft zo hard en zo veel gewaaid, nu zijn de kruitdampen wel een beetje opgetrokken. Zou je denken. Maar niets is minder waar. -
PREMIUM
column jan van damme De vooruitzichten zien er tot aan de zomer ijzig uit
We klappen hard in onze handen. Voor de werkers in ziekenhuizen en ouderencentra, voor de juffen en meesters die via het beeldscherm ons kroost bij de les houden, voor de krantenbezorgers die het keurig in kolommen getikte nieuws over de pandemie elke ochtend voor zeven uur door onze bus duwen, voor de vakkenvullers in de supermarkten die de ergste hamsterwoede proberen te dempen. En voor alle onbaatzuchtigen die ik hier vergeet. Applaus, applaus. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Als je eigen naam zwart omrand in de krant staat
Hé, je staat in de krant. Meestal wordt er een knipoog meegestuurd. Tegenwoordig is me duidelijk dat ik dan meteen de pagina’s met overlijdens moet opslaan. Gisteren was het weer zo ver. Vele schouderklopjes van goed bedoelende collega’s. Gelukkig, je bent er. We dachten al, het zal toch niet dat je zonder dat wij het wisten. We hadden je al een paar dagen niet gezien. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Reek voor reek
Regendruppels tegen het raam. Het is al even geleden dat ik dat geluid heb gehoord. Vanaf de wit uitgeslagen landerijen, vanuit de sloten, van tussen de grassprieten van ons gazon, overal hoor ik zuchten van verlichting. Voorzichtig, er is nog wel wat meer hemelwater nodig voor we hosanna kunnen roepen. Een emmer vol, zei m’n opa als het stof onder zijn klompen opwolkte.
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Er zit weer een meeuw op mijn kop
Er zit wéér een meeuw op mijn kop. Weg, scheer je weg jij! Je bezoedelt me met je witte drab. Kijk, daar dobbert de HMM Algeciras voorbij. Wat een drijvende blokkendoos. We lopen er massaal voor uit, onze mobieltjes hoog geheven. Het grootste containerschip ter wereld, wordt er gezegd. Handel, winsten, gewin, daar draait het om. Nog een wonder dat zo’n ding blijft drijven. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Daar waar de hemel de aarde raakt is, goed beschouwd, niet eens zo ver weg
Vandaag staat de tweede aflevering in de krant. Het is een traditie. Eens in de zoveel jaar gaan we buurten, maken we een rondrit langs gehuchten in de Zeeuwse polders. Deze keer mag ik erop uit. En dat is, kan ik u zeggen, een genoegen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Je snakt naar avontuur - andere werelden, andere continenten
Lieve Matthijs, vandaag is de dag waarvan we wisten dat die zou komen. Je slaat je vleugels uit, je hebt het aangekondigd. Zuid-Amerika moet het worden, Zuid-Amerika zal het zijn. We zwaaien je uit in Brussel. Voor hoe lang? Wij weten het niet, jij houdt alle mogelijkheden open. Een maand, een paar maanden, een half jaar. Mijn kalender reikt niet verder. Jij doet er het zwijgen toe. Met een glimlach.
