Als je eigen naam zwart omrand in de krant staat
Column Jan van DammeHé, je staat in de krant. Meestal wordt er een knipoog meegestuurd. Tegenwoordig is me duidelijk dat ik dan meteen de pagina’s met overlijdens moet opslaan. Gisteren was het weer zo ver. Vele schouderklopjes van goed bedoelende collega’s. Gelukkig, je bent er. We dachten al, het zal toch niet dat je zonder dat wij het wisten. We hadden je al een paar dagen niet gezien.
Delen per e-mail
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Geduld, als je dat nou eens kon bestellen
Dat was nog eens een opbeurend begin van de dag. Ze kwam even aan mijn bureau staan. De laatste dikke pil van Oek de Jong in de hand. Ze had 'm uit. Er klonk enige teleurstelling door in haar stem. Maar dat moest ik niet verkeerd opvatten. Ze had de zwaar in Zeeland gewortelde 'Zwarte schuur’ zo mooi gevonden dat ze het uitlezen steeds had uitgesteld. De laatste week had ze zichzelf op een rantsoen gezet van maximaal tien pagina's per dag. Om het maar te rekken. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Alsof je de Nijl langs ziet glijden. Of de Westerschelde
Het komt door Kader Abdolah. U weet wel, één van onze graagst gelezen schrijvers die op de o zo knappe Omar Sharif lijkt, met die benijdenswaardige snor die het volledige veld tussen neus en bovenlip bedekt, en het stemgeluid dat makkelijk een complete bibliotheekzaal bestrijkt. Zonder microfoon. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Aai eens over de warme neus van dikbil Muffin
Nu het Haagse Malieveld door zwaar uitgeruste onrust aan modder is verreden, vond ik dat wel een mooie bijkomstigheid. Zo dichtbij het stadscentrum, nog dichter bij het Torentje van onze op gezette tijden vergeetachtige eerste minister, daar zag het er plotseling hartstikke landelijk uit. Al die stedelingen moeten zich een aardverschuiving geschrokken zijn. Slik! Slik op hun stoepen, slik op hun met blik volgestouwde doorgangsroutes. Dat waren ze niet gewend. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Je snakt naar avontuur - andere werelden, andere continenten
Lieve Matthijs, vandaag is de dag waarvan we wisten dat die zou komen. Je slaat je vleugels uit, je hebt het aangekondigd. Zuid-Amerika moet het worden, Zuid-Amerika zal het zijn. We zwaaien je uit in Brussel. Voor hoe lang? Wij weten het niet, jij houdt alle mogelijkheden open. Een maand, een paar maanden, een half jaar. Mijn kalender reikt niet verder. Jij doet er het zwijgen toe. Met een glimlach. -
PREMIUM
Column Jan van Damme We spraken er schande van, een vlag hoort hoog op de toren
Niet zo lang geleden zat ik bij Piet op de koffie. Hij woont aan de Markt van Groede. We keken naar boven. Daar kun je de vlaggenstandaard nog zien, wees hij. Al jaren niet meer in gebruik, voegde hij eraan toe. Als er iets koninklijks te vieren valt, wordt er nu een vlag geplant in het gemeenteplantsoen aan de Traverse. Op de begane grond. Het beklimmen van de toren zou te lastig of te gevaarlijk zijn.
-
PREMIUM
column jan van damme We zitten in een wak van de weergoden
Dinsdagochtend, even over half 9. Ik rond de rotonde bij het Walcherse Serooskerke richting oost, naar de A58. Voor me, achter me, links en rechts rijzen muren van wolken op. Richting Rotterdam hebben ze witte krullen op de koppen. Naar Bergen op Zoom is het donkerblauw, bijna zwart. Boven Vlaanderen en de Noordzee ziet het er minder dreigend uit, licht- en donkergrijs zorgen daar voor gevarieerde wolkenstapelingen. -
PREMIUM
Roep eens ‘huj’ naar elkaar
De kerkdeur staat open. Een man knielt ervoor, heel toepasselijk. Verfkwast in de aanslag. Hij heeft een mooi blauw gekozen. Het is Terhole, gisterochtend, in het voorbijgaan. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Aardappeloogst betekende veel volk over de vloer
Het was een heel circus in het Slijkstraatje. Onze loods midden in het dorp deed jarenlang dienst als aardappelopslag. De schuur was voorzien van een aparte beluchting: over de volle lengte werd er een houten goot gebouwd met een loeiende ventilator die de lucht naar binnen blies.
