PREMIUM
Ach Dicky, wat hebben we lekker bij je gegeten
Nog drie weken. Nog eens drie lange, grijze weken. Arme ondernemers, arme cultuurmakers, arme ouders en onderwijzenden en kinderen. Ik heb zitten studeren op de foto van de Dorpsstraat in Heinkenszand, gisteren op de voorpagina van de krant. Geen levende ziel op te bekennen. Zelfs geen overstekende kat, geen opvliegende mus.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME De rammen staan hier gereed voor het slagersmes
Dat moet lukken, een stukje zonder dat je daarin de derde letter van het alfabet gebruikt. Je kunt geen krant opslaan, geen radio of tv aanzetten, overal gaat het over het virus dat met die derde letter begint. Dus moet het gebruik van die letter het afgelopen jaar enorm zijn toegenomen. Alle reden om hem in dit hoekje een keer over te slaan. -
PREMIUM
Column Jan van Damme De spookstranden, de spookcampings, de spookterrassen, het doet wel zeer
Een vlucht boven Zeeland. Geheid dat je overal stofwolken ziet verwaaien. Boeren op hun landerijen, ze eggen, zaaien, planten. Wit uitgeslagen klei krijgt even een iets gezondere, grijsbruine kleur. Op akkers netjes aangeharkt in rijen en ruggen lijkt er niets aan de hand. Maar het is droog, in elk geval de bovengrond is gortdroog. Een 'buujtje’ zou geen kwaad kunnen, zegt mijn boer die zich afvraagt hoe zijn bietenzaad in deze woestijn moet ontkiemen. -
PREMIUM
column jan van damme Het is windstil, we zien de sterren, horen in de verte de laatste trein naar Goes vertrekken
Het was bij slaaptip nummer negen op de PZC-site dat ik wakker werd. ‘Vrijen, ja voor mannen, nee voor vrouwen’. Dat leek me wat al te voortvarend. Temperaturen waarbij je te loom bent om een vlieg van je lip te blazen, nodigen niet uit tot strapatsen. Een koude douche wordt ook al afgeraden. Niet bewegen en wel goed ademhalen, zei mijn vader altijd. Daar houd ik me in de huidige tropennachten aan. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Opeens voelde ik me de zeer gemiddelde Zeeuw
Ik had wel nummer 4662 willen zijn. Maar ja, als het op enquêtes aankomt, hoor ik er pas van als de uitslag in de krant staat. Ik word nooit eens gebeld met de vraag wat ik vind van premier Rutte, het mondkapje, ecologisch tuinieren of de rattenplaag. -
PREMIUM
column jan van damme Ik was vergeten hoe bevrijdend en lekker het kan zijn
Het voelde lang geleden. Weken, maanden zelfs. Klappen, applaudisseren. Ik moest mijn draai weer even vinden met mijn handen. Lekker vol op elkaar, zodat je een beetje een basklap krijgt. Daar houd ik van.
-
PREMIUM
column jan van damme Zandkasteel
Ik had over Zeeuws zomeren willen schrijven. Onderaan het duin van Biggekerke, langs het uitwateringskanaal bij Cadzand, op het terras van 't Oliegeultje bij Burghsluis. Zon, zand en door een frisse bries gerimpeld Oosterscheldewater. Ontspannen, luieren, het hoofd leeg maken, de accu opladen, een zandkasteel bouwen. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Laptop dicht, strandtentje uit. Zen, ook als je geen vakantie hebt
Eb, tegen de avond is het eb vandaag. Mijn voeten zakken bij elke stap weg in het mulle zand. Niet klagen, zeg ik tegen mezelf. Dit wordt genieten. Twee klapstoeltjes hangen over mijn schouder. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Twee weken in quarantaine? Misschien zo gek nog niet
Eerst begrepen ze me verkeerd. Ik vertelde dat ik in mijn omgeving best veel mensen tegenkom die twee weken quarantaine geen enkel probleem zouden vinden. Duidelijk, leek me. Maar iedereen dacht dat ik zelf een hele lijst met mensen had die ik wel eens een tijdje in quarantaine wilde wegstoppen. Ha ha. Maar nee dus, zo’n lijst heb ik niet.
