PREMIUM
Aai eens over de warme neus van dikbil Muffin
Column Jan van DammeNu het Haagse Malieveld door zwaar uitgeruste onrust aan modder is verreden, vond ik dat wel een mooie bijkomstigheid. Zo dichtbij het stadscentrum, nog dichter bij het Torentje van onze op gezette tijden vergeetachtige eerste minister, daar zag het er plotseling hartstikke landelijk uit. Al die stedelingen moeten zich een aardverschuiving geschrokken zijn. Slik! Slik op hun stoepen, slik op hun met blik volgestouwde doorgangsroutes. Dat waren ze niet gewend.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Roep maar veel en hard pang pang, zou ik zeggen
Ik zie ze nog door de Noordstraat rollebollen. Op weg naar café De Drie Koningen van Piet Beun. In bemodderde overalls met legergroene laarzen. Een man of tien. Grappend en grollend, want zo'n boerendorpje als de Groe, dat was me wat. Ik kwam net uit school en zag het schouwspel aan. Ze hadden de biertap nog niet eens bereikt en leken de weg al kwijt. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Twee weken in quarantaine? Misschien zo gek nog niet
Eerst begrepen ze me verkeerd. Ik vertelde dat ik in mijn omgeving best veel mensen tegenkom die twee weken quarantaine geen enkel probleem zouden vinden. Duidelijk, leek me. Maar iedereen dacht dat ik zelf een hele lijst met mensen had die ik wel eens een tijdje in quarantaine wilde wegstoppen. Ha ha. Maar nee dus, zo’n lijst heb ik niet. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Opeens voelde ik me de zeer gemiddelde Zeeuw
Ik had wel nummer 4662 willen zijn. Maar ja, als het op enquêtes aankomt, hoor ik er pas van als de uitslag in de krant staat. Ik word nooit eens gebeld met de vraag wat ik vind van premier Rutte, het mondkapje, ecologisch tuinieren of de rattenplaag. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Verhitte hoofden uit de ramen, zwaaiende vuisten
Eindelijk, verzuchtten we twee maanden geleden. Na bijna een jaar dat we onze paraplu niet hadden hoeven uitklappen, zag het hobbelige weiland achter onze Noordweg er weer sappig uit. De poelen zijn daarin de graadmeter. Ze waren tot de rand gevuld. Hè hè. -
PREMIUM
column jan van damme Dwarsdenker Eus gooit een flinke scheut spiritus op het literaire vuurtje
Een tweedehandsafdeling op de zolder van een Gentse boekhandel. Jaren geleden. Het rook er stoffig. Nou ja, muf, naar op elkaar gepakte natte jassen. In een hoekje kwam ik ze tegen, de roemloos vergeten romans. Johan Daisne met zijn ‘Trap van steen en wolken’ en ‘De man die zijn haar kort liet knippen’. Van Ward Ruyslinck stonden er ‘De ontaarde slapers’en ‘Het dal van Hinnom’. Hoe ik ook zocht, het ooit door mij stukgelezen ‘Reservaat’ kon ik er niet vinden. Al die vergane Vlaamse grootheden. Voor één of max twee euro kon je ze meenemen.
-
PREMIUM
column jan van damme Misschien moet ik me toch maar aan een bitterbal wagen
We toosten een eind weg zo aan het begin van het jaar. Receptie hier, opening daar, afscheid ginder. Elke samenkomst is voorzien van een lading gemeen hete bitterballen met mosterd. Voor het betere bluswerk wordt er champagne geserveerd. Met veel bubbels. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Toespraak
Het is al even geleden dat ik zo lang en zo strak door iemand ben aangekeken. Hoeveel tijd nam zijn verhaal in beslag? Tien, vijftien minuten, schat ik. En al die tijd was er die blik. Geen pretoogjes deze keer, geen lachrimpeltjes. Denkrimpels, het was ernst. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Nu jagen we elkaar met onze sociale media meteen in de gordijnen
Je moet dat natuurlijk niet elke dag doen. Maar zo af en toe. Vandaag is het zo ver: beste Jan, hoe staat het leven er mee? Dat is zo’n vraag, die ik mezelf nu en dan stel. Meestal antwoord ik nogal obligaat, u kent dat wel: ach, het piept en het kraakt en het snottert hier en daar, maar we zijn er nog. Zoiets.