Aai eens over de warme neus van dikbil Muffin
Column Jan van DammeNu het Haagse Malieveld door zwaar uitgeruste onrust aan modder is verreden, vond ik dat wel een mooie bijkomstigheid. Zo dichtbij het stadscentrum, nog dichter bij het Torentje van onze op gezette tijden vergeetachtige eerste minister, daar zag het er plotseling hartstikke landelijk uit. Al die stedelingen moeten zich een aardverschuiving geschrokken zijn. Slik! Slik op hun stoepen, slik op hun met blik volgestouwde doorgangsroutes. Dat waren ze niet gewend.
Delen per e-mail
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Het Ledel is het mooiste theater van Zeeland
Het is donker als we aankomen. Vrijdagavond in Oostburg. Achter de toegangsdeuren van het Ledeltheater brandt licht. ‘Open’, een lamp schrijft het woord in rode letters naast de ingang. Op het Ledelplein is het verder stil. Kwart voor acht. Langs het oude belastingkantoor aan de andere kant van het plein schuifelt een hondenuitlater voorbij. We zijn aan de vroege kant voor de film. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Wie hip was, liep rond met een pukkel vol ban-de-bomtekens
Een handvat, geen schouderband. In degelijk donkerbruin leer. Met goudkleurige sluitingen voorop. Twee grote vakken waarin je een massa schoolboeken kon stouwen. Zelfs de buitenformaat Bosatlas kon erin. En de geschiedenisatlas met prachtige overzichten van het Wener Congres en de bouw van Hitlers Atlantikwall. In het voorvak kon ik mijn passerdoos kwijt. Kortom, een fantastische schooltas. -
PREMIUM
column jan van damme Misschien moet ik me toch maar aan een bitterbal wagen
We toosten een eind weg zo aan het begin van het jaar. Receptie hier, opening daar, afscheid ginder. Elke samenkomst is voorzien van een lading gemeen hete bitterballen met mosterd. Voor het betere bluswerk wordt er champagne geserveerd. Met veel bubbels. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Wij kunnen onze dijken nog wel een beetje ophogen
Buiten is het grijs. Het is de tijd van het jaar om te herinneren, terug te blikken, nog eens stil te staan. De decembermaand is in mijn familie nogal beladen. Mijn grote broer Jacques, net voor Sinterklaas in 1994. Mijn jongste zus Marlies, meteen na Sinterklaas in 2011. En recent Irene, ze overleed begin januari van dit jaar, maar de oorzaak openbaarde zich met kerst, precies een jaar geleden. -
PREMIUM
COLUMN JAN VAN DAMME Nee geen stikstof, maar winterstof
Houd de deur goed vast. Als de wind er vat op krijgt, slaat ‘ie kapot. Ik zette me schrap. Met het lichten van de klink gooide ik er mijn volle gewicht tegenaan. De wind stond uit het zuidwesten, drukte de schuurdeur dicht. Ik moest uiteindelijk trekken om een opening te krijgen. Tot er een spleet kierde. Opeens leek er een stormbries vanuit de schuur op te steken, de deur wilde open zwiepen. Het ging net goed.
-
PREMIUM
Column Jan van Damme Als je eigen naam zwart omrand in de krant staat
Hé, je staat in de krant. Meestal wordt er een knipoog meegestuurd. Tegenwoordig is me duidelijk dat ik dan meteen de pagina’s met overlijdens moet opslaan. Gisteren was het weer zo ver. Vele schouderklopjes van goed bedoelende collega’s. Gelukkig, je bent er. We dachten al, het zal toch niet dat je zonder dat wij het wisten. We hadden je al een paar dagen niet gezien. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Geduld, als je dat nou eens kon bestellen
Dat was nog eens een opbeurend begin van de dag. Ze kwam even aan mijn bureau staan. De laatste dikke pil van Oek de Jong in de hand. Ze had 'm uit. Er klonk enige teleurstelling door in haar stem. Maar dat moest ik niet verkeerd opvatten. Ze had de zwaar in Zeeland gewortelde 'Zwarte schuur’ zo mooi gevonden dat ze het uitlezen steeds had uitgesteld. De laatste week had ze zichzelf op een rantsoen gezet van maximaal tien pagina's per dag. Om het maar te rekken. -
PREMIUM
Column Jan van Damme Alsof je de Nijl langs ziet glijden. Of de Westerschelde
Het komt door Kader Abdolah. U weet wel, één van onze graagst gelezen schrijvers die op de o zo knappe Omar Sharif lijkt, met die benijdenswaardige snor die het volledige veld tussen neus en bovenlip bedekt, en het stemgeluid dat makkelijk een complete bibliotheekzaal bestrijkt. Zonder microfoon.
