Ontvoerder van Dean (4) mishandelde in 2008 al peuter tot de dood erop volgde

De kleine Miguel Van Kriekinge werd onder meer hardhandig tegen de spijlen van zijn bedje gegooid en van de trap geduwd. Hij kreeg ook een klap met een stofzuigerstang.

Op 25 juni 2008 werd de peuter met stuipen naar het ziekenhuis gebracht. Naast blauwe plekken in het gezicht, op de romp en op de armen, bleek hij ook een hersenvliesbloeding opgelopen te hebben. De K. kreeg tien jaar cel voor onmenselijke handelingen, met de dood tot gevolg. De rechter noemde Miguel ‘de boksbal van De K’.

Miguel was het zoontje van Sandra Verbeek, een jongedame die hij via chatsessies op het internet leren kennen had. Zij kreeg twee jaar voorwaardelijk omdat ze haar toenmalige vriend liet begaan. Mike, de vader van het slachtoffer, overwoog zelfs ‘om het recht in eigen handen te nemen’.

Nu is De K. gevlucht met Dean Verberckmoes, een vierjarig kind waar hij elke woensdag op paste. Waarom zo vaak? Omdat zijn moeder  vijf dagen per week wordt behandeld voor een depressie in een psychiatrisch ziekenhuis in Sint-Niklaas. Vorige dinsdag vormde echter een uitzondering: Elke was toch thuis omdat Dean een kleine operatie moest ondergaan.

De dag erna bracht De K. haar terug naar het ziekenhuis in de Dalstraat. ,,Dave zou zich om mijn zoontje bekommeren”, vertelt de moeder. ,,Ze kunnen het goed met elkaar vinden en Dean beschouwt hem als een soort ‘knuffeloom’. Niks wees erop dat hij dit keer andere plannen had.”

Dave zou de jongen de volgende dag bij de grootouders afzetten, maar kwam niet opdagen. ,,Ik heb hem donderdagavond nog aan de lijn gehad en toen was hij thuis in Sint-Gillis-Waas”, vervolgt Elke. ,,Hij woont er samen met zijn vriendin. Dave zei dat ze met mijn moeder hadden afgesproken om Dean nog een dagje langer bij te houden. Ik vond dat op zich geen probleem, maar nadien bleek dat die afspraak nooit was gemaakt.”

Achteraf vernam Elke dat Dave ruzie had gemaakt met zijn vriendin en vrijdagavond boos vertrokken was. Dean had hij meegenomen. ,,Ze zouden blijkbaar in de auto geslapen hebben. Tegen zijn vriendin heeft Dave gezegd dat hij Dean wou meenemen naar zijn grootouders in Antwerpen, maar daar is hij uiteindelijk nooit geweest. Wij waren zelf natuurlijk intussen erg ongerust geworden. Het laatste contact was zaterdagmiddag via sms-berichten. Hij zei dat hij in panne stond ergens in Hasselt, maar ook dat verhaal bleek niet te kloppen. Nadien kwam er geen enkele reactie meer op onze telefoontjes en berichten.”

Zondag besloot Elke de politie in te schakelen. Ze begrijpt niet waarom Dave er met haar zoontje vandoor is gegaan. ,,Hij is het voorbije jaar een steunpilaar geweest voor mij. Ik ben een bewust ongehuwde moeder van twee kinderen, maar sukkel sinds een tijdje met een depressie. Tijdens mijn behandeling leerde ik de vriendin van Dave kennen, en nadien ook Dave zelf. We konden het goed met elkaar vinden en spraken bijna dagelijks. Elke woensdag ontfermden ze zich over mijn twee kinderen, zodat mijn eigen moeder wat ontlast kon worden. Met Dean had Dave de beste band.”

Ook de moeder van Elke zag geen problemen met de vriendschap. ,,Dave was altijd beleefd en erg goed voor de kinderen. We begrijpen dan ook niet waarom hij nu plots met de noorderzon is verdwenen.”

Moeder Elke was op de hoogte dat Dave in de gevangenis had gezeten, maar wist naar eigen zeggen niet precies voor welke feiten. ,,Dat heb ik pas nadien vernomen. Na de verspreiding van het opsporingsbericht kreeg ik plots verschillende nieuwsartikels doorgestuurd over zijn verleden. Ik was geschokt toen ik dit allemaal las. Ik zou hem nooit mijn kinderen hebben toevertrouwd als ik dit had geweten. Er waren ook nooit signalen dat ik aan zijn oprechtheid moest twijfelen. Pas nu ben ik geconfronteerd met al die verhalen.”

Volgens Elke verhuisde Dave twee jaar geleden naar het Waasland. ,,Veel liet hij niet los over vroeger. Hij vertelde enkel dat hij tien jaar lang onschuldig in de gevangenis had gezeten. Hij worstelde ook met heel wat trauma’s als gevolg hiervan en was van plan om in therapie te gaan. Nooit kreeg ik het gevoel dat hij zaken verzweeg.”

In VTM Nieuws volgde er een emotionele getuigenis voor de camera. ,,Ik vertrouwde hem volledig, hij kon heel goed overweg met onze kinderen. Van woensdag tot donderdagochtend bleven ze bij hem. De kinderen waren altijd heel blij om hem terug te zien en keken zelfs naar hem op. Hij was super met hen”, klinkt het.

“Ik weet dat Dean in goede handen is. Zet hem eventueel aan de deur en rij dan weg, dat maakt me niet uit. Maar breng alstublieft mijn zoontje terug naar huis.”

Wie meer informatie heeft over de zaak kan contact opnemen met de speurders via het gratis nummer 0800/30.300 of via opsporingen@police.belgium.eu.