-
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Saluut, en een dikke knuffel van de kusnon
In werkelijkheid ben ik een aimabel mens, een liefhebbende pappa en als ik ons moeder mag geloven - en dat doe ik, altijd - een goei jong. Er was een tijd dat iedereen me wilde kussen. Nonnen zelfs. -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Ook ik was crimineel, ooit
Ik was een jaar of zeventien en, zoals het hoort bij jongens van zeventien, te dom om te poepen. Mijn vrienden waren al niet veel beter. We zaten na school te roken. Patrick wist wat leuks. Een mooi oud hotel, zou toch gesloopt worden, moesten we echt eens gaan kijken. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN De hand van mijn vader in een Hofnar Sigaren-blik
Samen zaten we in de zon. Hij op de workmate assisterend als een soort presse papier bij het zagen van planken. Zijn lange benen schommelend. We timmerden een ladder. ,,Heb je dat allemaal van opa geleerd?” -
PREMIUM
column guido van der heijden De nieuwe vlam
Om onder zijn eigen naam in de krant te zeggen wat hij vond van het onkruid in Terneuzen, ‘neuh, helemaal geen zin in.’ Maar toch, hoewel hij wist dat ik mijn tijd met hem verspilde, hij moest het kwijt. ‘Ga maar eens bij de Scheldekade kijken. Daar staat geen sprietje onkruid meer. Klets van de gemeente Terneuzen. Als ‘hij’ (een minachtende blik naar boven) komt, dan kan het ineens wel.’ -
PREMIUM
Een ouwe Fries wil LinkedIn-verkering met me
Bijna dertig gemeenschappelijke kennissen kennen hem kennelijk wel. Ik niet. Ik scroll verder naar beneden, dieper in het verleden van de man, adviseur, coach, bestuurder, sparringpartner, spin in het web bij de oranjevereniging, de kerk en directeur van een trits bedrijven. Waar ik de onbekende Fries van moet kennen? Geen idee. Ik weifel of ik wel verkering met hem wil.
-
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Het arme hart van mijn lieve zoon
‘Ik heb iets in mijn hoofd... en het is... mauve’, was al vrij snel niet leuk meer tijdens de lange rit door het wonderschone Frankrijk. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Sorry, alweer...
Ik geloof dat ik u weer mijn excuses moet aanbieden. Het was de schuld van de media. Alweer. De fake news media hebben voor een groot deel bijgedragen aan de sfeer van woede en haat die de laatste jaren is opgebouwd. -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden ...met die lillike, stomme Tesla
Ik ging op mijn bankje in de voortuin zitten en keek verliefd naar de gele trossen in de bomen die ik al twintig jaar koester. Over mijn lijk, besloot ik. En het is hun eigen schuld. Met hun eeuwige gezanik over hun nieuwe (uitgesproken met een dreinstem:) Tèèsláá.
-
PREMIUM
Je inleven in een rol met honderd XTC-pillen
Na de derde keer hetzelfde verhaal gehoord te hebben was van mijn aanvankelijke bewondering voor de advocatuur niks meer over. -
PREMIUM
column Guido van der Heijden Nie lulle! Speule! LO-LA!
Parels voor de zwijnen, dat waren we. In het café op de hoek speelden we covers voor roerloos gapende boeren. Hoezeer we ook ons best deden, we kregen er geen beweging in. Jurgen, de leadgitarist deed nog een poging het publiek wat aan te vuren. Het haalde niks uit. Ze riepen wel iets terug maar dansen deden ze niet. Toen brak er ook nog een snaar van mijn basgitaar. -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Geachte Minister van Onderwijs, een gekke vraag
Excellentie, ik schrijf u met een ongebruikelijk verzoek. Hoewel ik me er terdege bewust van ben dat het onderwijs al tientallen jaren gek gereorganiseerd wordt, wil ik u toch een om een kleine aanpassing vragen. -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Ik vloeken? Bende gij ████ gek?
Ik vloek veel, zegt men. Valt wel mee zeg ik. Vruuger! Ja vroeger, toen vloekte ik veel. Veel en vooral lang. Daar kan ik maar zeer ten dele wat aan doen. Waar mijn wiegje stond, had vloeken niet de impact die het hier in Zeeland heeft. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Welkom in een okselfrisse wereld
Ze moesten een beetje om me lachen. De fotograaf en de politievrouw hadden beiden een doorrookt verleden ver achter zich gelaten. ,,Kom over een jaar of vier maar eens terug en zeg dan maar hoe het is gegaan.”
-
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Trots jong van een Helmonds kleermakertje
,,Volgens mij besef je niet hoezeer je boft met mij.” Ze had weer gelijk. Ze heeft altijd gelijk. Het is haar vervelendste eigenschap. ,,Je hebt nou eenmaal vrouwen die boos worden als een man over dat onderwerp schrijft. Het maakt niks uit wat ie zegt, ze worden boos.” -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Ik slaap dus vanavond op het logeerbed
Ze gooide het geleende verlengsnoer voor mijn voeten. Als een kluwen kerstlampjes. ,,Hier, je mag hem zelf weer oprollen. Ik ben daar echt niet goed in." En ik dacht aan rector Baaijens die vindt dat er nog niet genoeg vrouwen bij de Technische Universiteit Eindhoven werken. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Snaakse zaterdagbesteller in Freddy Krugertrui
Ik weet niet meer wat de man me vroeg, wel dat ik niet geheel au serieux was in mijn antwoord. Zijn gezicht staat me nog helder voor de geest. Grote verwarring. -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Wat als ik in Middelburg zou wonen
,,Nooit heeft het in zijn duizendjarig bestaan een man of een vrouw voortgebracht van zo grote betekenis dat een beeld de herinnering aan zijn daden levend moest houden.” Een rake typering en iedere Zeeuw weet ook zonder verdere duiding dat P.J. Meertens hier op zijn eigen Middelburg doelde.
-
PREMIUM
column guido van der heijden De krottenkoning
Door hakende bramen en zwiepende takken baande ik me een weg naar het mooiste spookhuis met de gekste naam. Het Hoompje tussen Sluis en Anna ter Muiden. Tot 1986 een klooster annex internaat, sindsdien niks meer. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Mijn excuses meneer Merel
Meneer Merel. Ik weet uw naam niet. Neem me niet kwalijk dat ik u daarom meneer Merel noem. Gisteren hadden we een vervelend treffen en het gevoel bekruipt me dat ik mijn gedrag moet uitleggen. Het was een opwelling mijnerzijds. Het was niet mijn bedoeling dat de postelastiek u raakte. Het was niet mooi van me. Excuses. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Alleen in hoogste nood
Ik tuur in de wc-pot. Twee spoelblokken? Welja, doe maar duur. Jo & Conny op de verjaardagskalender. Een tweeling? De trouwdatum van een bevriend stel? Zo ja, wie van de twee is de man, wie de vrouw? Een lesbisch stel, een homostel? Ik zie een scheef torentje van Pisa. Een souvenir. Ik vouw een stukje wc-papier op en stabiliseer het scheve torentje. Dat soort stomme dingen doe ik nou eenmaal. Hoewel ik uit een gezin van vijf kinderen kom, wist mijn vader altijd direct wie er verantwoordelijk was voor de knikkers onder de poten van het bed.
-
PREMIUM
Column Guido van der Heijden De zilte waarheid
Alle dik twintig jaren dat ik nu in Zeeland woon, probeer ik mijn vinger te leggen op de reden dat mensen van buiten, Zeeland niet zien als paradijs op aarde. ‘Een dagje uitwaaien, lekker eten, prima. Maar wonen? Nooit van mijn leven’. -
PREMIUM
Column De Orde der Redelozen
Het duurt even om serieus te luisteren naar het gesprek op de radio. Aan het woord een ‘hoog-in-de-boomfiguur’ van Berend Botje. Met vijftig vestigingen in Noord-Holland een grote jongen in de kinderopvang. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Nederland op z’n boreaalst
Wat de rechter betreft mag een columnist zeggen dat Urk door de golven verzwolgen mag worden. Op het eerste gezicht goed nieuws natuurlijk. Nu kan ik tenminste zonder vrees voor celstraf of boete zeggen wat ik vind van Opel Agila-rijders en popkoren. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Tweesterrenkattenkots
Ik geef grif toe dat ik smakelijk gelachen heb om de met kattenkots gevulde prop papier die restaurantrecensent Hiske Versprille gepresenteerd kreeg in Hard & Ziel.
-
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Klassiek opvoeden
Hij staat boven aan de trap, in zijn onderbroek. Net uit de douche. Complimenteus slaglicht valt op zijn jonge lijf. ,,█████! je bent net een jonge Johnny Weismuller”, roep ik naar boven. -
PREMIUM
column guido van der heijden Wegzweven
‘Guido is soms met zijn gedachten heel ver weg’, schreef de meester van de vijfde klas ooit in mijn rapport. Het klopt nog steeds. Guido is soms met zijn gedachten héél ver weg. -
PREMIUM
column guido van der heijden Linkse praatjes
Het is dat ik zijn naam niet meer weet, anders zou ik hem direct bij het wetenschappelijk bureau van Forum voor Democratie aangeven. -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Belse trut
Stomme Belse trut! Op de pot, de broek op de enkels, zit ik mijn mobieltje uit te kafferen. Al lang neem ik me voor Siri - de handige spraakgestuurde digitale assistent van mijn telefoon - te gebruiken, want in theorie lijkt het me handig. Vanachter het stuur simpelweg ‘hee Siri!’ zeggen en Siri vraagt me wat ik wil. Een nummer bellen, een parkeerplaats zoeken zonder mijn ogen van het verkeer te hoeven halen. -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden De nieuwe boom
,,De boom staat er! Kom je kijken?” Heel lang moest ze er op wachten. Het enige wat nog ontbrak in de nieuwe Vlissingse straat waren de bomen die op de artist's impression waren getekend. De leegte waar de boom voor haar huis moest komen, vulde ze op met plantjes. Was het al een beetje groen.
-
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Stel je eens voor...
De chef belt: ,,En Guido, waar ben je eigenlijk mee bezig?” -
PREMIUM
COLUMN GUIDO VAN DER HEIJDEN Escape from Terneuzen
,,Rob, wat denk je, zou dit iets zijn? De zeilen van dit schip hebben nummers.” -
PREMIUM
Column Guido van der Heijden Als praten niet meer helpt
Op de middelbare school had je nog de keuze: je kon praten, je kon meppen. Na het zevende uur buiten de hekken afspreken haalde toen de krant nog niet. Ik mis die optie wel eens wanneer ik in een masochistische bui op Facebook de argumenten van anti-vaxxers lees.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Nooit meer zou hij voor de klas gaan staan, nooit nooit nooit
-
PREMIUM
Zeeuwse ziekte
-
PREMIUM
Hij brak de tent af, de jeugd ging compleet uit z’n dak
-
PREMIUM
Aardappeloogst betekende veel volk over de vloer
-
PREMIUM
Ik wist mij altijd aan het strijdgewoel te onttrekken door lafhartig de zee in te rennen
