Pijnlijk

De beelden van een meute halvezolen die het Capitool in Washington bestormde, bereikten ons de afgelopen week via extra nieuwsuitzendingen en bezorgden ons een collectieve verontwaardiging. Wat zullen onze eigen overheden daar blij mee geweest zijn. Hallucinante taferelen van opgehitste rednecks en sjamanen met koehoorns namen onze focus immers weg van het falende Belgische coronabeleid. Landen waarover onze eigen politici zich graag met een moreel superieure air uitlaten - wegens het pesten van Palestijnen en/of het herbergen van Trump-aanhangers en Brexit-stemmers - vaccineerden al miljoenen mensen. In ons land kregen tegen het eind van vorige week welgeteld 700 mensen een spuitje. Wanneer de actieve bevolking aan de beurt komt, is voor iedereen een raadsel. Hier mag je ’s nachts niet meer buiten voor een wandelingetje maar je mag wel op reis in een volgepropt vliegtuig. Er wordt gecontroleerd op thuiswerk maar scholen blijven open. De Gentse universiteit organiseert haar examens in Flanders Expo, maar de studenten moeten er in overvolle bussen en trams naartoe pendelen. Mijn jongste dochter stuurt me elke dag foto’s van opeengepakte leerlingen op weg naar school. Dat wij in ons gezin nog geen virus hebben opgelopen, mag een wonder heten. Het Gentse stadsbestuur kondigde fier aan dat er heel binnenkort wordt beslist waar de Gentenaars die niet in een WZC wonen, zullen ingeënt worden. Driewerf hoera! Aan dit tempo kan je evengoed wachten tot we allemaal in een home zitten. Aan dit tempo zullen we deze zomer op tv zien hoe buitenlandse festivals doorgaan en het leven overal stilaan weer op gang komt terwijl hier nog niets zal kunnen plaatsvinden. Ik moet, net zoals u, binnenkort mijn belastingen betalen. De hoogste van de wereld. Dat zal dit keer, bovenstaande indachtig, extra pijn doen.