Galyna vluchtte uit Oekraïne, start volgende maand in het UZ Gent: “Wij willen zo snel mogelijk op eigen benen staan, en dan is een job belangrijk”

“Nee, die oorlog hadden wij niet zien komen”, zegt Galyna. “Eigenlijk zouden we op 5 maart op reis vertrekken, naar Marsa Alam in Egypte. Alles was geboekt en betaald. Maar in de plaats zijn we onmiddellijk gevlucht, nog geen half uur nadat de oorlog was uitgebroken, zaten mijn mama Natalia (63), mijn dochter Svitlana (13) en ik in een taxi. Wij wonen in Zaporizja, in het oosten van het land, dicht bij Rusland dus. Mijn moedertaal is zelfs Russisch. We zijn met de trein naar Lviv vertrokken. Meer dan wat jeansbroeken en onze papieren hadden we niet mee. In Lviv zijn we met een bus richting Polen gegaan, waar we 28 uur moesten wachten aan de grens. We waren moe, en het was ijskoud. Van Polen ging het richting Amsterdam, en dan naar Brussel.”