De Kijk van Kurt: “De Feesten doen rare dingen met een mens”

Met meer dan anderhalf miljoen bezoekers waren de recentste Gentse Feesten de drukste van de afgelopen vijftien jaar. Het warme weer was een troef en de pleinorganisatoren brachten een gezonde mix van traditie en voorzichtige vernieuwing. De vele bezoekers genoten en hielden het — enkele spijtige incidenten uitgezonderd — veilig en beleefd. Mijn persoonlijke Feesten bestonden enkel uit optreden. Tien dagen na elkaar soms meerdere keren per dag op het podium staan noopt een mens in zijn gevorderde jeugd tot rust tussen de shows. Eén keer ben ik blijven hangen in de vip-tent op het Sint-Baafsplein. En die ene keer mocht ik ondervinden wat de Feesten met een mens doen. Ik ontmoette er met de burgemeester en zowat het halve schepencollege de onderwerpen van mijn meeste columns. Burgemeester Mathias, wiens beleid ik al wel eens op de korrel neem, begon meteen over de schandalige penaltyfases tijdens de openingsmatch van onze Gantoise. We waren het roerend met elkaar eens. Met de eerste schepen, die wel vaker de pineut is in dit wekelijkse stukje, had ik het zowaar over Bob Dylan en over de vraag of een punk-liefhebber wel van Prince mocht houden in de jaren tachtig. Stijn De Roo van CD&V begroette me hartelijk en herinnerde me aan één van mijn eerste columns waarin ik schreef dat hij leek op Marcske van de Kampioenen. Hij vertelde me dat dat vier jaar oude schrijfsel hem nog steeds leuke conversaties oplevert. De Feestenburgemeester ten slotte, smeerde ik een T-shirt van mijn band aan. Hij trok het kleinood per direct aan en poseerde er gewillig mee voor de camera’s. Het feit dat ik eerder zijn beleid over het veggie-aanbod op de Feesten aan de kaak stelde, speelde niet mee. Vrees niet, trouwe lezer, ik blijf voor u mijn Gentsche staate muile roeren. Maar de Gentse Feesten doen rare, mooie dingen met een mens.

HERBELEEF. Dit waren de Gentse Feesten: ruim 1,5 miljoen bezoekers in totaal en Raymond van het Groenewoud die 7 (!) uur lang op de planken stond