Afscheid van het klooster na 600 jaar “biddende aanwezigheid”: Arme Claren gevierd in overvolle kapel

Zowat 150 gelovigen drukten zich in de kapel van het klooster Clarissen Coletienen van het Monasterium Bethlehem, kortweg de Arme Claren. De laatste kans om met zo veel samen te bidden met de zusters, die onzichtbaar aan de rechterzijde zaten. Onzichtbaar is niet ongeliefd: de emotie was sterk voelbaar in de kleine kapel. Veel Gentenaars die als kind in het klooster kwamen tekenden present. De zusters hebben zij daarom niet vaak gezien: de Arme Claren zijn zusters die gebonden zijn aan hun slot en wiens dagtaak bestaat uit bidden en handenarbeid. Dat doen ze wel, nu ja, religieus: zelfs ‘s nachts moeten ze uit de veren voor het gebed. 

Toch was er vandaag ruimte voor een streepje plezier, het blijft een viering. Onder een stralende hemel mochten de zes overgebleven zusters deelnemen aan een receptie en de kloostertuin openstellen voor het publiek. Daar hoorde ook een hapje en een drankje bij. Meteen ook een rustiger moment om toch wat afscheid te nemen voor de zusters naar Lokeren verkassen. Daar vervoegen ze een andere orde. 

Voor Gent is het verlies van de Arme Claren meer dan de sluiting van een religieus gebouw. Uit de traditie van de Arme Claren komen verschillende andere fransiscaanse tradities in heel België. De grote hervormster van de Clarissenorde, Colette Boylet (de latere heilige Coleta) zou er overleden zijn in 1474. Nu de zusters verhuizen is er geen andere vrouwelijke contemplatieve religieuze gemeenschap meer in Gent. 

Op de viering waren ook heel wat vertegenwoordigers van andere ordes aanwezig, zij gebruikten de kloostergebouwen of kwamen er samen met de zusters de eucharistie bijwonen. Bisschop Lode, die zelf als abt jarenlang de cisterciënzerabdij van Orval leidde, begrijpt als geen ander het besloten leven. “Het is een enorm verlies voor Gent, en voor de geloofsgemeenschap hier”. 

Bisschop Lode Van Hecke had voor de zusters graag een mis opgedragen in de kathedraal. “Maar dat hebben ze in lijn met hun orde geweigerd. De Clarissen staan op bescheidenheid, boete en gebed. Ze zouden niet op hun gemak geweest zijn en dat is niet de bedoeling. Volledig in lijn met hun eigen wensen vieren we dit dus in de kleine kapel van het klooster”. 

Dat ook de jongeren geïnspireerd zijn door de zusters, bleek ook bij de leden van de Sint-Michielsbeweging. Zij verzorgden de muziek tijdens de eucharistie en waren duidelijk onder de indruk van een leven vol gebed. Gelukkig voor hen én voor de zusters was er een hemels glaasje wijn om de verhuizing ietwat te verzachten. 

Lees ook: 

- Na 600 jaar verlaten de laatste ‘Arme Claren’ Gent: “Bewaarden met de grootste zorg de relikwieën en herinneringen aan de heilige Coleta”