1. Een zure kotskrans, daar kan ik wat mee!
    PREMIUM
    Column Annemarie van de Vreugde

    Een zure kotskrans, daar kan ik wat mee!

    Vanaf het moment dat die twee streepjes op de ondergepieste test zichtbaar zijn begint het eigenlijk al. Het idee tekort te schieten, het niet goed doen, falen. Niet meteen overlopen van warme gevoelens terwijl alle andere leuke vrouwen om je heen dat wél lijken te doen. Die oprecht lijken te genieten van het feit dat er een baby aan hun tepel hangt, ze een geplunderde vagina en een niet af te schudden verantwoordelijkheid hebben gekregen.

Net binnen

  2. Bin jie noe bedonderd
    PREMIUM
    Column Oscar Garschagen

    Bin jie noe bedonderd

    ,,Bin jie noe bedonderd? De nog jonge veeboer op Walcheren tikt op zijn voorhoofd als ik hem vraag of hij stopt met de koeien als hij zijn bedrijf kan verkopen voor 120 procent van de marktwaarde. Alsof emoties, gevoelens van gehechtheid aan land en beesten, zich laten afkopen met die stopbonus waarover het kabinet vandaag beslist. Toch wordt in Den Haag de zogeheten superplusregeling an offer they can’t refuse genoemd. Leuk gevonden, maar het is de vraag of ze op de ministeriële burelen hun filmklassiekers werkelijk kennen.

Weekend

Alle artikelen
  1. Liefdewerk oud papier op de boekenmarkt in de Middelburgse Koorkerk
    PREMIUM
    monnikenwerk

    Liefdewerk oud papier op de boeken­markt in de Middelburg­se Koorkerk

    ,,Als je hier bent, vliegt de tijd.” Vrijwilliger Cor Crans vertelt: ,,Een bezoeker die de Koorkerk in Middelburg binnenkomt ziet vrijwel gelijk een oud orgel, wie de kerk verlaat, doet dat meer dan eens met boeken en een brede glimlach.” In de Koorkerk worden jaarlijks zo’n 7000 boeken verkocht. Het boekenjaar is gisteren met de 37 vrijwilligers afgesloten in het Etty Hillesum Huis in Middelburg.
  1. Een schot in de roos
    PREMIUM
    column marco kamphuis

    Een schot in de roos

    Twee maanden cel, waarvan één voorwaardelijk, was de straf die de rechter oplegde aan een activist die in het Mauritshuis zijn hoofd aan een Vermeer had vastgelijmd. Dat de verdachte tegen dit vonnis in hoger beroep ging, was te verwachten. Een nieuw vonnis betekent een extra nieuwsbericht, en daar is het allemaal om te doen. Als ik hem was geweest, had ik echter niet minder, maar méér straf bepleit, dat was een stuk origineler en dus in publicitair opzicht waardevoller geweest. Misschien iets voor een volgende keer.
  1. ‘Bezint eer ge begint’
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    ‘Bezint eer ge begint’

    Welke idioten hebben dit ooit bedacht? Zo bot formuleerde Pieter Omtzigt, politicus en tóch beleefd, deze vraag in het marathondebat over de Wet Toekomst Pensioenen natuurlijk niet, maar het was wel de ondertoon van zijn fascinerende masterclass ‘Hoe maak je wél een goede wet’. Artikel voor artikel fileerde het slimste Kamerlid, een econometrist, het wetsplan voor de grootste pensioenhervorming ooit in Nederland. Hij sloot na anderhalf uur af met een plechtige smeekbede aan zijn collega’s: ,,Bezint eer ge begint.”
  2. Een beter milieu begint niet bij jezelf, maar bij Shell
    PREMIUM
    column wendy wagenmakers

    Een beter milieu begint niet bij jezelf, maar bij Shell

    Een tikje nerveus ging de een na de ander op zijn tenen staan, om over alle hoofden te kijken wat er aan hand was. Hoe lang stonden we hier nou niet onderhand? We hadden toch zeker een paar tientjes extra betaald om the line te skippen? Een baby begon te blèren, een Duitser beende boos naar voren. ,,Und?”, vroeg zijn vrouw toen hij zich weer bij haar aansloot. Hij zuchtte hoorbaar en haalde zijn schouders op. ,,Taschenkontrolle.”

Open podium

Alle artikelen
  1. Woesj!
    PREMIUM
    column Marco Kamphuis

    Woesj!

    Yassir wijst op het kanon op het Keizersbolwerk, waarmee je, onder het toeziend oog van Michiel de Ruyter, de Westerschelde onder vuur kunt nemen. Het kanon doet hem denken aan het vaderland dat hij ontvlucht is, het Arabische land waar zich een humanitaire ramp afspeelt en waar we toch bijna niets over horen, omdat het er te gevaarlijk voor journalisten is. Yassir doet alsof hij het kanon afvuurt, daarna veegt hij met een armbeweging de horizon schoon. ‘Woesj!’ Zo gaat dat bij hem thuis. Voor de zekerheid, opdat ik het goed begrijp, vuurt hij er – ‘Trrr’ – een mitrailleursalvo achteraan. Ik knik.
  3. Een verbouwereerd strandhuisje
    PREMIUM
    column marco kamphuis

    Een verbouwe­reerd strandhuis­je

    Een lezer vroeg hoe mijn eerste zomer in Zeeland me is bevallen. Ik ben van nature geneigd tot relativeren, maar in dit geval moest ik toch antwoorden dat het een onafgebroken feest was. Ik heb in mijn leven wel vaker mooie zomerdagen in Zeeland meegemaakt, maar dan was het altijd in het weemoedige besef dat ik morgen of overmorgen mijn koffer weer moest pakken. Deze zomer hoefde ik niet aan de thuisreis te denken – ik wás thuis. In plaats van een spijtig ‘dag zee’ was het nu ‘tot morgen, zee!’ In Zeeland had ik, terwijl ik gewoon doorwerkte, sterker het gevoel op vakantie te zijn dan in Frankrijk, toen ik daar feitelijk op vakantie was.

Meest gelezen

Meest gedeeld