Iedere Van den Driest is familie
serie 100 % zeeuwVan den Driest is de naam. Aangenaam. Van den Driest, met een t. En geen 'der' maar 'den'. Een typisch Zeeuwse - of beter gezegd: Walcherse - naam. In totaal 182 mensen dragen deze met trots. En één ding weten ze zeker: ze zijn allemaal familie van elkaar, van nabij of wat verder af.
Delen per e-mail
Ze hebben zich intensief in de historie van hun naam verdiept. In 1999 is er zelfs een stichting opgericht: Die 'drieste' van den Drieschen. ,,Het doel is onderzoek te doen naar het geslacht Van den Driest, maar ook het versterken van de familieband door middel van jaarberichten, een website en familiebijeenkomsten", zegt Maarten van den Driest uit Middelburg. Hij is voorzitter van het bestuur, dat verder bestaat uit Anthon (Oost-Souburg), Frans (Serooskerke), Marcel (Vlissingen) en Bep (Middelburg). Allemaal Van den Driest, vanzelfsprekend.
,,In 1940 ben ik op 6-jarige leeftijd door pleegouders opgevangen", zegt Anthon. ,,Er was voor mij één probleem: mijn naam was anders dan die van mijn pleegvader en -moeder. Toen ik op mijn dertiende of veertiende op mijn fietsje over Walcheren croste, zag ik op een vrachtwagen ineens met grote letters 'Van den Driest' staan. Daar was ik zó van onder de indruk. Dat is de aanzet geweest. Op rode kaartjes ben ik toen informatie over familieleden gaan verzamelen. Ik wilde ze allemaal leren kennen."
Pas veel later, na zijn arbeidzame leven, maakte hij er samen met zoon Marcel echt werk van. Anthon spoorde alle Van den Driesten op en hoorde hen uit over hun familieverleden. ,,En dat allemaal in de Zeeuwse taele, anders komt er vaak geen woord uit." Marcel dook in de archieven en ordende alle informatie. Dat leidde in 1994 tot de publicatie van de complete stamboom. Onafhankelijk van hen bleek Frans, die zij nog niet kenden, ook al genealogisch onderzoek te hebben gedaan. ,,We hebben de resultaten naast elkaar gelegd. Het klopte exact", zegt Frans.
Bij de volkstelling van 1947 werden in Nederland 76 Van den Driesten genoteerd, van wie 66 in Zeeland. Daarmee kan het met recht een Zeeuwse naam worden genoemd. Zoals er vele waren en zijn. Ook bijvoorbeeld Maljaars, Cijsouw, De Feijter, Potappel, Dingemanse, Dieleman, Francke, Gabriëlse, Provoost, De Nooijer, Minderhoud, Hamelink, Traas, Roelse, Riemens, Weststrate, Jobse, Lievense, Sinke, Wisse en Joosse waren destijds vrijwel exclusief voor Zeeland.
Maar hoe Zeeuws is Zeeuws? Veel familienamen die nu kenmerkend voor de provincie zijn, hebben hun oorsprong elders. De grootschalige emigratie eind 16e eeuw van Zuid-Nederlanders naar het Noorden, wijkend voor de Spaanse tirannie, speelde daarbij een belangrijke rol. Evenals later de komst van Waalse en Franse protestanten.
Onder de vele nieuwe Zeeuwen was Aernout Mattheeusen van den Driessche uit Snaaskerke, een dorp bij Oostende. Hij vestigde zich rond 1590 in Grijpskerke en is nu de oudst bekende voorvader van de Van den Driesten ('Driessche' werd in de loop der tijd vervormd tot 'Driest'). ,,We hadden verwacht, ergens hoog in de stamboom, met de Bevelandse familie Van den Dries aansluiting te vinden", zegt Marcel. ,,Maar die lijnen kwamen niet bij elkaar."
Alle huidige naamdragers - in diverse takken van de stamboom - zijn nakomelingen van Willem van den Driest en Magrieta Jongepier, die in 1792 trouwden. Iedere Van den Driest is dus aantoonbaar familie. De stichting brengt hen bij elkaar, deelt de kennis over hun historie, maar ook nieuwtjes over de huidige generaties. ,,Daardoor gaat de familie steeds meer leven", zegt Bep.
Een deel van de familie is uitgewaaierd over de wereld. ,,Ome Jo, de broer van mijn vader, is bijvoorbeeld na de oorlog naar Australië geëmigreerd. Hij was 18 en vertrok gewoon", zegt Maarten. ,,Hij is inmiddels 85. Hij heeft vijf zonen, van wie de meeste hier zijn geweest, omdat ze nieuwsgierig zijn naar hun wortels. Dat ervaren we vaak: hoe verder weg ze wonen, hoe sterker de binding is."
Zeeland blijft de bakermat, het hart van de familie, zeker voor het bestuur van de stichting. ,,Ook al zijn onze voorouders hier in feite komen aanwaaien, ik voel me wel Zeeuw", zegt Frans. ,,Ik zat ooit op een terras in Valkenburg en toen hoorde ik ineens achter me plat Zeeuws. Dat dóet wat met je", vult Anthon aan. ,,En als we vroeger terugkwamen van vakantie en ik zag de torens van de PZEM weer, dan dacht ik: mooi waar we zijn geweest, maar hier ben ik thuis. Hier hóór ik."
Hoe streekeigen de naam Van den Driest ook geworden is, het DNA van de familie is niet vanzelfsprekend 100 procent Zeeuws. ,,Bij genealogie ga je als eerste op zoek naar de oorsprong van je achternaam", zegt Marcel. ,,De laatste jaren ben ik me meer gaan verdiepen in mijn moeders kant. Dat relativeert het Zeeuwse gehalte weer, want er zijn zelfs lijnen naar Letland."
Aan aanwas geen gebrek. Vorig jaar werd Sem geboren, de eerste van de 15e generatie Van den Driest sinds eind 16e eeuw. Een heuse stamhouder zelfs. De toekomst van de naam Van den Driest is voorlopig verzekerd. ,,We zijn de uitsterving nog niet nabij."
182
Wereldwijd leven nu 182 mensen die Van den Driest heten, of met die naam geboren zijn. 27 Van den Driesten zijn van de 11e generatie (gerekend vanaf stamvader Aernout), 65 van de 12e generatie, 74 van de 13e generatie en 15 van de 14e generatie. De vorig jaar geboren Sem in Domburg is de eerste representant van de 15e generatie.
De Zeeuwse taele verwatert, jongeren trekken weg en butendiekers strijken hier neer. De provincie verandert, maar tegelijkertijd lijkt het Zeeuwse sentiment sterker dan ooit. Vandaag deel zeven van de serie '100% Zeeuw': de achternaam als bondigste samenvatting van eeuwen Zeeuwse familiegeschiedenis.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Verbijstering: eindelijk verscherpte grenscontroles
M’n mond viel open van verbazing. Klompen braken. Nederland gaat dinsdag dicht voor iedere vlieg- of bootreiziger uit risicolanden die geen negatieve coronatest kan tonen. Eindelijk wat geleerd van de aanpak in Oost-Azië, waar het virus dankzij onmiddellijke grenscontroles is ingeperkt en economieën op dit moment net zo energiek opveren als Mark Rutte en Theo Hiddema na politieke debacles. -
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Een klein landje biedt moedig weerstand...
Ik moet mijn best doen om overeind te blijven. Storm Bella trekt vlagerig aan mijn evenwicht. De honden hebben ook de storm in hun hoofd. Ze voelen er weinig voor om in de kapotgereden, glibberige slikranden van de weg te lopen. Ze kiezen begrijpelijkerwijs voor het midden van de weg. Maar deze storm overstemt ieder geluid. In elk geval iedere onoplettende automobilist en waarschijnlijk ook mijn stem. -
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Het oogt knus op Facebook, maar in werkelijkheid is het natuurlijk doffe ellende
Ik kijk naar buiten en warm mijn handen aan een hete kop thee. Ik zie hoe twee duiven zich nestelen bij de schoorsteen van de buren en volg de regendruppels die langzaam naar beneden glijden op mijn zolderraam. Zwierende boomtoppen, grijze wolken die in elkaar overgaan. Vrediger kan een maandagochtend niet zijn. -
PREMIUM
Zou die nieuwe burgemeester van Urk nou spijt hebben?
Vraagje. Zou die Cees van den Bos er erg veel spijt van hebben dat hij het destijds in zijn hoofd haalde om te solliciteren naar de functie van burgemeester van Urk? Zou hij het betreuren dat hij er nog benoemd werd ook? Laten we wel wezen, Van den Bos, tot voor kort namens de SGP wethouder van de gemeente Schouwen-Duiveland, moet wel het een en ander gewend zijn. Hij komt tenslotte van Bruinisse, een dorp vol vissers en eigenheimers; Bruinisse wordt niet voor niets de republiek Bru genoemd. Wat dat betreft heeft Urk veel weg van Bruinisse. Ook daar veel vissersvolk en eigenzinnige types, van wie er velen net als in Bru des zondags braaf ter kerke gaan. -
PREMIUM
Ineens wordt er vooral gelachen om KAA Gent
Deze zomer, toen voetbalwedstrijden nog gewoon met ouders langs de lijn gespeeld mochten worden, reden we na een oefenpotje van mijn zoon terug over de ring rond Gent. Aan onze rechterhand lag de in blauw licht badende Ghelamco Arena.
-
PREMIUMcolumn wendy wagenmakers
Of ik niet wist dat mijn opa mijn opa niet was
Een beetje traag reed ik door het dorp. Te vroeg voor een afspraak, het overkomt me zelden. Ik stopte bij een oprit waar iemand zijn overtollige huisraad had uitgestald. ‘Koopjes!’ stond erbij, en of we het geld in de koektrommel wilden stoppen. Ik stapte uit. Flessen, vazen, bierglazen, een oude parasol. En een schilderij van een zigeunermeisje. Hét schilderij van een zigeunermeisje. -
PREMIUMcolumn jan vantoortelboom
Kunstminnend sterven?
Op vrijdag 19 januari 2018 reed ik mijn vader naar het Jan Yperman ziekenhuis te Ieper. Hetzelfde ziekenhuis waar mijn moeder 26 jaar eerder na een lijdensweg van vier maanden was gestorven. Ik had er sindsdien geen voet meer binnen gezet. -
PREMIUM
Ik pak mijn kijker pas als er een écht vreemde snoeshaan opduikt
Rare lui, die vogelspotters. Zodra zich ergens een vreemde vogel vertoont, rukken ze massaal uit. De foto in de krant gezien? Die toonde een rijtje kleumende lieden (dikke jassen, capuchons over het hoofd getrokken) die op de Veerse Gatdam door een verrekijker staan te turen naar een kortbekzeekoet. Dat is een soort meerkoet maar dan met een iets dikkere snavel. Niet iets om opgewonden van te worden, zou ik denken.
0 reacties