Door Edwin Winkels

In de een onwaarachtige voorjaarsbui, veel wind en nog meer regen boven een onbeschut voetbalveld aan de buitenrand van Madrid, verzopen FC Barcelona en zijn illusie om de aartsrivaal nu al vrijwel uit te schakelen in de strijd om het Spaanse kampioenschap. Maar meer dan de striemen water uit de hemel waren het de counters van Real Madrid die de ploeg van Koeman na 45 minuten voetbal voor een bijna onmogelijke taak stelden en tot de uiteindelijke nederlaag leidden.

De bedoelingen waren vanaf het begin duidelijk. Barça zocht en kreeg de bal, stond na anderhalf uur voetbal op liefst 70 procent balbezit, zette Real onder druk, en de thuisploeg zocht vooral de razendsnelle counter waarop de Koninklijke al jaren patent heeft, met of zonder Cristiano Ronaldo. 

Zoals al binnen het kwartier, toen Real de 1-0 maakte. Federico Valverde was de keus van Zidane boven Marco Asensio om de voortdurende opkomst van Jordi Alba langs de lijn te stuiten, en die Valverde betaalde de Catalaan met eigen munt terug met een enorme rush die tot het perfecte doelpunt van Karim Benzema leidde.

Nog enkele malen ontsnapte Barça miraculeus aan het einde van zo’n counter, totdat een ervan slechts met een overtreding kon worden gestuit. Uit de vrije trap schoot Toni Kroos via de rug van Sergiño Dest én het hoofd van Alba, op de doellijn, de 2-0 binnen. De opgave van Barcelona, zo optimistisch en vol vertrouwen, na al ruim drie maanden zonder nederlaag in de Liga, leek onmogelijk.

In de uiterst boeiende wedstrijd, zonder ook maar één minuut van verveling of ontspanning, waarin juist het goede middenveld van beide ploegen met de nodige haast werd overgeslagen, schakelde Koeman in rust over naar een ander idee: een 4-3-3, waarin de onfortuinlijke Dest moest plaatsmaken voor Antoine Griezmann, die moest proberen te helpen meer gaten te zoeken in het enorme spinnenweb dat Real Madrid rond zijn strafschopgebied had gespannen.

Dat lukte een kwartier na rust. Voorzet vanaf de achterlijn van Alba, wie anders, Griezmann springt over de bal heen en Óscar Mingueza, een van de drie verdedigers, is ter plekke om de hoopgevende 2-1 te scoren. Maar daar bleef het bij, met een Real dat de betere kansen bleef houden, op de paal schoot, altijd dreigend was, terwijl Barça vooral moest puzzelen om de weg naar het doel van Thibaut Courtois te vinden. Frenkie de Jong, terug op het middenveld na enkele duels in de defensie, kreeg ook nauwelijks ruimte om de aanvallen van zijn ploeg op te zetten.

En terwijl Zidane zich aan de zijlijn droog probeerde te vegen met een handdoek en prima wisselde, ook om Benzema en Kroos nog enige rust te geven voor de Europese return tegen Liverpool, stond Messi, volledig doorweekt, te trillen van de kou. Maar het wisselen van zijn ondershirt verloste de Argentijn niet van de strenge dekking van de geïmproviseerde Real-defensie, zonder Sergio Ramos en Raphaël Varane, en leverde nauwelijks extra kansen op. 

Zelfs de favoriete vrije trap van Messi, rechts op de rand van het strafschopgbied, leidde in de 90ste minuut niet tot het gewenste gelijkspel. De Argentijn kreeg die kans, omdat Casemiro vlak daarvoor een overtreding had gemaakt die hem zijn tweede gele kaart opleverde. Na 94 minuten was er nog een schot van Ilaix Moriba op de lat, waardoor Barça zijn twee punten voorsprong op de rivaal zag veranderen in achterstand van één, misschien heel belangrijk puntje.

Real Madrid gaat na de vierde achtereenvolgende overwinning aan kop van La Liga met 66 punten. FC Barcelona heeft 65 punten. Atlético Madrid, dat een enorme voorsprong op Real en Barcelona de laatste weken zag slinken, heeft 66 punten en kan zondag bij een gelijkspel of overwinning weer alleen aan de leiding gaan.