Dat de man zijn salaris (50.000 euro per jaar) gewoon doorgestort kreeg, komt doordat hij ‘op het oog’ gewoon elke dag op zijn werk verscheen. Iedere werkdag klokte hij namelijk gewoon om zeven uur ’s morgens zelf in, door zijn vingerafdruk door een apparaatje te laten scannen. Vervolgens liep hij weer terug naar huis, om dan om vier uur ‘s middags zichzelf weer te melden voor het uitklokken.

De man hield die gewoonte maar liefst tien jaar lang vol, tot zijn collega’s onraad roken. Achttien maanden nadat de eerste verhalen over zijn gedrag in de Spaanse pers opdoken, is Carles Recio eindelijk ontslagen. Onterecht, vindt hij zelf. ,,Ik heb als een paard gewerkt'', fulmineert hij in de Spaanse kranten. ,,Ik doe mijn werk van thuis uit, buiten het kantoor om'', houdt hij vol.

De man mag de komende negen jaar geen overheidsfunctie meer uitoefenen wegens zijn 'flagrante verwaarlozing van de essentiële taken die inherent zijn aan het werk'. Dat oordeelde een administratieve rechtbank in Valencia deze week. Het gerecht vond geen bewijs voor de beweringen van Recio dat hij ondanks zijn afwezigheid op kantoor vanaf een andere locatie had doorgewerkt. Wel vonden ze bewijs dat de man in 2012 voor het laatst had ingelogd op het interne netwerk van het archief, hoewel hij zijn eigen computer had.

De rechtbank bekritiseert ook de gemeente Valencia: door de lakse ‘controle’ van haar werknemers heeft ze de situatie laten ontstaan waarin 'de heer Recio zich erg op zijn gemak voelde in een situatie die hem ten goede kwam. Zijn acties zouden niet mogelijk geweest zijn zonder de berusting of desinteresse van de dienst waar hij voor werkte', klinkt het streng.

Blijft de vraag natuurlijk wat Recio al die jaren in zijn ‘werktijd’ heeft uitgevoerd. Sinds 2005 runt de man een mannenbordeel vanuit zijn eigen huis. Daarnaast maakte hij naam voor zichzelf als de (erotische) striptekenaar achter de verhalen van de rondborstige Fallarela, die met vlammende Valenciaanse sinaasappelen haar vijanden afweert.

Toen de grond Recio te heet onder de voeten werd, dreigde hij om 'namen en beelden' van bekende klanten, die regelmatig zijn bordeel bezochten, vrij te geven. Ook probeerde hij zijn naam te zuiveren door onder een schuilnaam een expositieruimte die eigendom is van de gemeente Valencia te huren, om daar zijn eigen werk (schilderijen, sculpturen en een bronzen buste van zichzelf) tentoon te stellen onder de noemer 'Liefde voor Valencia: de werken van een man die nooit werkte'. Toen de gemeente in de gaten kreeg wie achter de expositie zat, werd het die meteen afgelast.

De zaak zorgt voor opschudding in Spanje, waar de verontwaardiging vooral groot is over het feit dat de man technisch gezien enkel geschorst is. De krant El Mundo, die het verhaal als eerste naar buiten bracht, schrijft in een commentaar dat er veel tips zijn binnengekomen van lezers die zeggen dat Recio’s geval 'zeker niet het enige en ook niet het ergste geval is van een schandalige afwezigheid of schaamteloos verzuim binnen de overheidsdiensten'.