Staasbosbeheer dwingt Mastboscross nieuwe locatie te zoeken: ‘Kom op zeg, een dag per jaar moet dit toch kunnen?’

Naast dranghekken, 600 startnummers en een erepodium wordt morgen ook een doos tissues neergezet in het Mastbos. Zakdoekjes om enerzijds de cross mee uit te zwaaien, maar ook om de tranen te deppen bij dit gedwongen vertrek. Maar hoe heeft het zover kunnen komen?

Van den Biggelaar is sinds 2017 voorzitter van de organisatie van Sprint. ,,Zonder problemen konden we de cross telkens doen in het Mastbos. Dat was geweldig omdat dit op speerworp afstand van onze accommodatie ligt. We hebben wel de start en finish verplaatst naar de Huisdreef, om te voorkomen dat we de weg moesten oversteken. Daarnaast ging het gras op het terrein van Sprint naar de knoppen door de vele honderden deelnemers.”

In het Mastbos werd tot aan corona op zowel zaterdag als zondag gestart voor mooie lussen door dit populaire bos. In de coronaperiode ging de wedstrijd niet door. Wel trokken volgens Staatsbosbeheer anderhalf miljoen wandelaars de paden in. De druk op het bos werd daardoor te groot en dat heeft consequenties.

Daardoor stond het doorgaan van de Mastboscross zelfs op losse schroeven. ,,We hebben tot half november getwijfeld of er dit jaar wel een cross moest komen.” Want Staatsbosbeheer gedoogd weliswaar de loopgroepen van Sprint, maar zag liever wel dat alleen de harde hoofdpaden belopen werden. ,,Dat is nu ook de eis voor onze wedstrijd. Daarmee doe je geen recht aan een cross en al zeker niet aan de trailrun die we op zaterdag hadden.”

Op 17 november kwam uiteindelijk de vergunning bij Sprint binnen. ,,We konden op de zondag een wedstrijd organiseren. Mooi, maar financieel heel kwetsbaar. In het verleden zorgden de vele deelnemers aan de trailrun en de canicross voor de inkomsten. Die vielen nu weg zodat we ons hand zijn gaan ophouden bij zowel de gemeente als de Atletiekunie. Gelukkig kregen we van beide een financiële bijdrage voor deze laatste Mastboscross.”

Boos is Van den Biggelaar niet, maar wel teleurgesteld in de stroeve samenwerking met boseigenaar Staatsbosbeheer. ,,Het is toch hun ontmoedigingsbeleid dat ons noopt naar een ander gebied te zoeken. Hou me ten goede, ik ben erg voor natuurbeheer. Maar kom op zeg, één dag per jaar moet het toch mogelijk zijn om het bos sportief te benutten. Het bos is na de cross overigens altijd schoner dan ervoor.”

En dus werd gezocht naar een nieuwe locatie. Bijvoorbeeld de Tripelenberg. ,,Prachtig gebied, maar ook hier is een deel van Staatsbosbeheer. We denken er nu over om in 2024 naar het Cadettenkamp in Teteringen te verhuizen. Daar kan een mooie loop worden uitgezet. Zo mooi dat we ook gewoon in het nationale crosscircuit kunnen blijven.”

Maar door een vertrek uit het naamgevende bos, krijgt de cross een ander naam: Sprintcross. Een nieuwe locatie brengt ook uitdagingen met zich mee. ,,Nadeel is wel dat we alles, maar dan ook alles, daar voor een weekend moeten opbouwen. Hiervoor zou een nieuwe sponsor erg welkom zijn. We hopen over een paar maanden hierover meer te kunnen melden als we er uit zijn met de gemeente Breda.”

Morgen is de afscheidswedstrijd er in ieder geval nog eentje van hoog niveau. ,,We hebben met Frans Jacobs de ideale man om goede deelnemers aan de start te krijgen. Hij is er in geslaagd om een geweldig veld samen te stellen. Heel mooi is ook de komst van vijf landenploegen van militaire atleten. Daar ben ik trots op, maar niet zo trots als op mijn tachtig vrijwilligers. Zij hebben met stoom en kokend water in zes weken dit weer allemaal op de rails gekregen.”