De Toegift gaat voor het ‘Closing Time’-gevoel, maar dan in het Nederlands

Nieuw is De Toegift eigenlijk niet. In 2019 debuteerde hetzelfde viertal al, toen onder de naam Little Symphonies, in het Engels. Zanger/songschrijver Maxim Ventulé schreef de liedjes die samen het conceptalbum We Used To Be Immortal vormden tijdens het ziekteproces van zijn moeder en vlak na haar overlijden. ‘Vergankelijkheid in noten’, zo luidde destijds de omschrijving.

,,De Toegift voelt als een vervolg daarop. Die eerste plaat was zwaar. Die bevatte de eerste rouwmomenten, wanneer alles nog onduidelijk is hoe je zo'n overlijden gaat verwerken. Toen viel ik terug op jeugdherinneringen. Dat doe ik nu een aantal keren weer, alleen is daar meer ruimte en waardering voor.”

Inmiddels is Maxim Ventulé (25) bijna afgestudeerd beeldend kunstenaar. Hij woont en werkt in Breda, in Vlissingen liggen zijn jeugdherinneringen. ,,Bij een workshop van Popaanzee, een platform voor talentontwikkeling in Zeeland, kwam ik in contact met Broeder Dieleman. We bleken veel raakvlakken te hebben. Qua onderwerpkeuzen in teksten, en hoe persoonlijk die waren. Hij vroeg me waarom ik die niet in mijn eigen taal schreef. Ik dacht: ja, waarom eigenlijk niet?”

Ventulé schreef al wel gedichten in het Nederlands, trad daar niet eerder mee naar buiten en legde ook nooit de link naar zijn muziek. ,,Dezelfde avond na mijn ontmoeting met Broeder Dieleman kroop ik achter de piano. Dat resulteerde in Nollestrand. Een herinnering aan het schelpenrapen daar, als kind. Ik stuurde het naar mijn bandleden. Ze reageerden positief. Was het een toevalstreffer? Nee dus. Er kwamen snel meer liedjes.”

Die liedjes vormen straks een album dat opnieuw aanvoelt als een debuut. Nog meer een conceptplaat, met op de hoes een echte jeugdfoto van Maxim die schelpen raapt met zijn moeder. ,,Dit nieuwe traject verdiende een nieuwe bandnaam. De muziek wordt anders beluisterd en beleefd. Het deel spoken word in openingstrack De Toegift handelt over ‘s nachts een kroeg binnenlopen terwijl de band net de toegift afrond. Een eenzame band in een jazzcafé, terwijl er nog acht personen aan tafel zitten. Dat Closing Time-gevoel, van Tom Waits. Het hele idee is dat wij die band zijn, maar toch ook weer niet.”

De Toegift is een popgroep. De heren maken popmuziek, maar met een jazzy gevoel. ,,Het woord jazz duikt vaak op bij onze muziek. Jazz is een gevoelig woord. Bij dat nachtelijke café passen die kwastjes van onze drummer wel prima natuurlijk.”

De vorige bandnaam was afgeleid van De Kleine Symfonie van Spinvis. ,,Dat is inderdaad ook zo’n draadje. Vóór hem besefte ik nooit dat het kon in het Nederlands. Omdat hij dat taalgebied zo domineert, had het ook een reden kunnen zijn geweest om ervanaf te blijven. Er is echter nog zoveel muziek waarin de Nederlandse taal niet aanwezig is. In het Engels weet ik vaak meteen waar iets heen gaat, in het Nederlands lijkt het dan toch een andere betekenis te krijgen. Het is ook een kwestie van je vrijer voelen, creatiever durven zijn. Een zin kan poëtisch mooi in elkaar zitten, puristen vinden dan soms toch iets dat niet klopt.”

,,Nederlands biedt mij meer ruimte om zaken persoonlijker te vertellen. Verstaanbaarheid is ingewikkeld. In het Nederlands wil iedereen vaak elk woord verstaan. Ik heb dat zelf bij andere talen totaal niet. Grappig is dat zowel Spinvis als Eefje de Visser altijd eerst muziek maken en daar fonetisch een neptaal op zingen. Een groot deel van de essentie van een song blijkt in de muziek én de intentie van zingen te zitten. Daarna is het alleen nog een kwestie van de juiste woorden vinden.”

De Toegift live: 24 november support-act van alt-J in AFAS Live, Amsterdam, 26 november op PopMonument Breda in het Stadhuis (20.00 uur, Trouwzaal). Andere acts: Joep Beving, De Likt, Aafke Romeijn, Bente, Klangstof e.a. Het debuutalbum De Toegift verschijnt 27 januari via Snowstar Records.