Sameer Anwar, uit Dunedin in het zuiden van Nieuw-Zeeland, had het stukje Lego in 2018 in zijn neus gestopt en kon het niet meer terugvinden, zo schrijft de Britse krant The Guardian. De jongen vertelde het aan zijn ouders, die met Sameer naar de huisarts gingen. Ook die kon het verloren voorwerp niet lokaliseren. De dokter ging ervan uit dat het verhaal van de jongen niet klopte of dat het stukje speelgoed via de spijsverteringskanalen het lichaam van het kind zou verlaten.

Omdat Sameer nooit klaagde over pijn, was het voorval al snel vergeten. Tot gisteravond. Een bord met roze cupcakes deed zoonlief diep snuiven om de heerlijke geur te ruiken. Toen had hij plots wél pijn aan zijn neus. Zijn moeder dacht dat hij kruimels had opgesnoven en liet hem flink snuiten. Groot was de verbazing toen er geen kruimels in de zakdoek te bespeuren waren, maar wel het sinds twee jaar vermiste zwarte Legoblokje. Weliswaar niet meer helemaal in originele staat.

Sameer was blij dat hij alsnog zijn gelijk kon bewijzen. ,,Je zei altijd dat het er niet zat, maar het zat er dus wél”, riep hij naar zijn moeder.

Lego verdwijnt wel vaker in lichaamsopeningen van kinderen. Om ouders gerust te stellen deden Australische en Britse onderzoekers in 2018 een opvallend experiment. Ze slikten opzettelijk Legostukjes in om te zien hoe lang het zou duren voor die in de stoelgang terechtkwamen. Dat was meestal na een, twee of drie beurten.