Waarom niemand meer topless durft (en vroeger wel)

Oude borsten. Jonge borsten. Borsten cup F. Borsten cup A. Hele bruine borsten. Melkwitte borsten. Borsten met sproetjes. Borsten met mini en gigantische tepels. Het maakte een tijdje terug totaal niet uit. Vrouwen van alle leeftijden lagen in de jaren zeventig, tachtig en negentig nog onbekommerd en eensgezind zonder bovenstukje langs de Nederlandse kust.

Jan Heemskerk (oud-hoofdredacteur van Playboy/columnist) herinnert het zich nog goed. ,,Als ik met vriendjes van school thuiskwam, lag mijn moeder doodgemoedereerd topless in de tuin. No way dat ze dan snel haar bovenstukje aanschoot. De houding was: wij vrouwen doen het gewoon en als jullie mannen er moeite mee hebben: jullie probleem.’’

Een uitvloeisel van de sixties, flowerpower, emancipatie, vertelt hoogleraar psychologie Liesbeth Woertman (‘Moeders mooiste’ en ‘Psychologie van het uiterlijk’). ,,Het had alles te maken met de vrijheid die vrouwen voor zichzelf opeisten. Zij wilden net zo vrij met hun lichaam kunnen omgaan als mannen met hun eigen lichaam. De boodschap was ook: een vrouwenlichaam is gewoon een vrouwenlichaam, geen seksueel object.’’