We stonden op het parkeerterrein van een fastfoodketen waarvoor ik niet graag reclame maak. Dat doen ze zelf al genoeg. We stonden er dus ook niet alleen. Het was zaterdagavond in coronatijd. Nog tweeënhalf uur voor de avondklok inging. Wijzelf waren die middag even op afstand wezen zwaaien en knuffelkusjes geven aan een jarige opa. Chocoladetaart, koffie, veel liefde. Maar tegen etenstijd moesten we toch weer richting huis, want de avondklok etc. Maar we hadden hongerige maagjes aan boord en het was feest. 

Wij ouders kunnen zo’n frietketen dan wel als de minder plezierige noodzakelijkheid van het leven beschouwen, maar achterin geldt een bezoek nog steeds als een culinair hoogtepunt. Ze mogen wanneer we eenmaal op de parkeerplaats staan, met hun eten de achterbak van onze oude Volvo koloniseren.

Dus enfin, we gingen weer in de rij voor de drive. En waren zoals gezegd niet de enigen. Overal om ons heen zaten gezinnetjes, maar ook stelletjes, jong en oud, en vrienden- en vriendinnenparen. Ik was even naar buiten gestapt om de eerste batch rotzooi in een afvalemmer te gooien. Dat was niet helemaal gebruikelijk, het was op de parkeerplaats een grote zooi van platgereden milkshakebekers en friet- en hamburgerbakjes. Ach, dat zouden de altijd glimlachende maar onderbetaalde jongens en meisjes van de keten straks wel opruimen.

Ik keek rond en wist niet precies welke emotie nou de overhand voerde. Ik was enerzijds ontroerd dat wij, de vaders en moeders, dit ons kroost toch steeds maar gunden. Anderzijds een beetje bedroefd dat we daar met z’n allen zaten, opgepropt in onze auto’s met de langzaam beslagen rakende raampjes.

Ik besloot dat die gevoelens tegelijkertijd konden bestaan en probeerde met een te dun servetje nog een stevige klodder mayonaise van mijn broek te vegen. Tegenover me, op een parkeerplaats voor invaliden, stond een man geleund tegen zijn auto een sigaretje te roken; hij keek zo verongelijkt de wereld in dat ik hem niet op de mogelijke illegaliteit van zijn actie durfde aan te spreken. Vijftig meter verder hadden twee tienermeisjes de middenberm van de provinciale weg gekozen als eettafel. Ze hadden lol, lieten elkaar filmpjes zien op hun mobieltjes. We doen allemaal maar ons best.

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl

Bekijk hier onze video’s met tips voor als je thuiszit: