,,Ik ga die avond muziek luisteren bij een kameraad van me, die hier een paar honderd meter verderop woont. Hebben we het al vaker over gehad maar het komt er nooit van, want normaal ben ik bijna altijd thuis. Alleen die ene avond niet. Net voor ik ga, rond half acht, roep ik nog even naar boven, waar Milan op zijn kamer muziek aan het luisteren is: Ga jij ook nog weg? ‘Misschien nog efkes’, antwoordt hij. ‘Ik ben op tijd thuis.’ Dat is het laatste wat hij tegen me gezegd heeft.