Het is tijd voor een monumentje voor onze huisartsen

Er zijn een paar dingen die we in Nederland bijna allemaal hebben. Vanzelfsprekendheden van het leven buiten een bed en een dak boven ons hoofd: een fiets, een televisie en een huisarts. Soms realiseren we ons niet hoe bijzonder dat laatste is.

Er zijn jaren dat je helemaal niets merkt van het hebben van zo’n huisarts. Staat ze netjes geparkeerd. Als je beste fiets in het schuurtje. Tot je haar even nodig hebt. Dan loop je naar het schuurtje... nou ja, ik stop de beeldspraak. U begrijpt ’m wel.

Sinds het begin van de coronacrisis zijn onze huisartsen weer nadrukkelijker in beeld; deze week begonnen ze zelfs te protesteren. Vind ik mooi, hoor. Er kunnen niet genoeg mensen zijn die zeggen dat Rutte en De Jonge een potje maken van de vaccinatiestrategie. Maar het is niet hun natuurlijke rol, in opstand zijn. Wat ik er wel in herken: die bezorgdheid om ons lichamelijk welzijn. Na je moeder is zo’n huisarts toch de enige aan wie je al je lichamelijke ongemakken bekent.

Ze zijn de ongeziene zwoegers, de pro Deoadvocaten van ons gezondheidssysteem. Geen Zuidas-types, maar mensen zoals u en ik. Wel negen jaar het lichaam en de psyche van de mens bestudeerd, maar nijvere ambachtslieden met liefde voor hun vak. Wat moesten we zonder ze? Ik heb het even opgezocht: 9000 huisartsen zijn er in Nederland (60 procent van hen is vrouw). Eén voor elke 2000 Nederlanders.

Allemaal hebben ze een spreekkamertje. Een bureautje, zij erachter, een stoel ervoor voor u en mij. Je komt binnen, geeft een hand (nee nu niet, straks wel weer), je gaat beiden zitten. Zij kijkt u aan: ‘Zeg het eens.’ En dan ratel je er maar op los. Probeert alles wat je de hele ochtend hebt gerepeteerd (ik moet het goed zeggen!) te reproduceren. Lukt nooit helemaal. En dan zegt ze: ‘Zullen we eens even kijken?’ Etc.

Joh, je zult huisarts zijn. Wat er allemaal verschijnt voor je bureautje. Want we kunnen onszelf allemaal wel netjes en serieus vinden, maar vanuit de dokter bezien blijven het toch vaak gewoon onterechte angsten, kleine kwaaltjes en ingegroeide teennagels.

Enfin, tijd voor een monumentje voor onze huisarts. Uw huisarts. Is het er een uit duizenden? Eentje die de hele familie op de been houdt, u van paniek weghoudt. Of is het juist een kreng (je weet het niet, hè, dat kan).

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl

Bekijk hier onze video’s met tips voor als je thuiszit: