,,Voor de Dam zochten ze iemand die een groot publiek aanspreekt. Ik loop zo veel jaren mee dat veel mensen uit verschillende generaties van me hebben gehoord. Bekendheid dus, en geen strafblad... Maar serieus, dat eerste is wel belangrijk. Er kijken veel mensen, het moet velen aanspreken. Verbaasd was ik wel. Ik ben van ná de oorlog, van ’47. Bij ons thuis in Rotterdam werd er niet over gesproken. Mijn vader werd bij een razzia opgepakt en moest werken in Duitsland. Maar dat was nooit een onderwerp van gesprek. Ik vroeg er natuurlijk wel naar. Dan zei hij: ,,Ach jongen, dat wil je niet weten.’’ Dat was het dan.