Albert en Lieke hebben een eigen Efteling in hun achtertuin

Iedere zaterdag is dit adres het domein van voornamelijk kinderfeestjes. Diverse attracties en sprookjes zijn op kleine schaal nagebouwd in de mini-Efteling. ,,Het is een heel erg uit de hand gelopen hobby", vertelt Lieke. Niet eens van haar of haar man, wel van hun kinderen. 

Lieke: ,,Onze oudste zoon, Erwin, was als kind helemaal gek van de Efteling. Ik snap het ook niet, maar hij kon er vier, vijf keer in de week naartoe gaan. Met plastic flessen begon hij dingen na te bouwen en die poppen liet hij bewegen op platenspelers. Hij liet ze weleens zien aan de visite en een buurman zei toen: 'Dat moet je niet allemaal voor niks laten zien!'. Ik zei nog: 'Ben je mal? We gaan geen geld vragen.' Uiteindelijk vroeg hij een dubbeltje of kwartje en dat breidde zich steeds verder uit."

We zijn een kleine 35 jaar verder, geen van de zes kinderen woont meer thuis, maar nog altijd is een deel van de woning ingericht als attractiepark. ,,Ik had nooit verwacht dat het zo lang zou blijven bestaan", zegt Lieke. ,,Onze jongste zoon, Imre, is nu 26. Toen hij werd geboren zei ik nog: 'Zodra hij het woord Efteling gaat begrijpen, wil ik dat hier niet meer horen, want dan komen we er nooit meer vanaf'."

Albert: ,,Maar zijn eerste cadeau was een Eftelingshirt." En zo sloeg het virus nog een keer over. Imre woont in Enschede, maar is nog wel directeur van de mini- Efteling en komt dan ook geregeld terug naar zijn ouderlijk huis.

,,We dachten dat het vanzelf wel zou stoppen als ze ouder zouden worden", zegt Albert. ,,Maar het punt dat het over zou moeten zijn, is allang voorbij."